# Cath01

Ales diei nuntius
Lucem propinquam praecinit,
Nos excitator mentium
Iam Christus ad uitam uocat.
"Auferte" clamat "lectulos
Aegros soporos desides,
Castique recti ac sobrii
Vigilate; iam sum proximus."
Post solis ortum fulgidi
Serum est cubile spernere,
Ni parte noctis addita
Tempus labori adieceris.
Vox ista, qua strepunt aues
Stantes sub ipso culmine
Paulo ante quam lux emicet,
Nostri figura est iudicis.
Tectos tenebris horridis
Stratisque opertos segnibus
Suadet quietem linquere
Iam iamque uenturo die,
Vt, cum coruscis flatibus
Aurora caelum sparserit,
Omnes labore exercitos
Confirmet ad spem luminis.
Hic somnus ad tempus datus
Est forma mortis perpetis;
Peccata, ceu nox horrida,
Cogunt iacere ac stertere.
Sed uox ab alto culmine
Christi docentis praemonet
Adesse iam lucem prope,
Ne mens sopori seruiat,
Ne somnus usque ad terminos
Vitae socordis opprimat
Pectus sepultum crimine
Et lucis oblitum suae.
Ferunt uagantes daemonas,
Laetos tenebris noctium,
Gallo canente exterritos
Sparsim timere et cedere.
Inuisa nam uicinitas
Lucis salutis numinis
Rupto tenebrarum situ
Noctis fugat satellites.
Hoc esse signum praescii
Norunt repromissae spei,
Qua nos soporis liberi
Speramus aduentum dei.
Quae uis sit huius alitis
Saluator ostendit Petro
Ter antequam gallus canat
Sese negandum praedicans.
Fit namque peccatum prius
Quam praeco lucis proximae
Illustret humanum genus
Finemque peccandi ferat.
Fleuit negator denique
Ex ore prolapsum nefas,
Cum mens maneret innocens
Animusque seruaret fidem.
Nec tale quidquam postea
Linguae locutus lubrico est
Cantuque galli cognito
Peccare iustus destitit.
Inde est quod omnes credimus
Illo quietis tempore
Quo gallus exultans canit
Christum redisse ex inferis.
Tunc mortis oppressus uigor,
Tunc lex subacta est tartari,
Tunc uis diei fortior
Noctem coegit cedere.
Iam iam quiescant improba,
Iam culpa furua obdormiat,
Iam noxa letalis suum
Perpessa somnum marceat.
Vigil uicissim spiritus,
Quodcumque restat temporis
Dum meta noctis clauditur,
Stans ac laborans excubet.
Hisum ciamus uocibus
Flentes precantes sobrii;
Intenta supplicatio
Dormire cor mundum uetat.
Sat conuolutis artubus
Sensum profunda obliuio
Pressit grauauit obruit
Vanis uagantem somniis.
Sunt nempe falsa et friuola
Quae mundiali gloria
Ceu dormientes egimus;
Vigilemus, hic est ueritas.
Aurum uoluptas gaudium
Opes honores prospera
Quaecumque nos inflant mala,
Fit mane, nil sunt omnia.
Tu, Christe, somnum dissice,
Tu rumpe noctis uincula,
Tu solue peccatum uetus
Nouumque lumen ingere.