Nox et tenebrae et nubila, Confusa mundi et turbida, Lux intrat, albescit polus, Christus uenit, discedite! Caligo terrae scinditur Percussa solis spiculo Rebusque iam color redit Vultu nitentis sideris. Sic nostra mox obscuritas O fraudisque pectus conscium Ruptis retectum nubibus Regnante pallescet deo. Tunc non licebit claudere Quod quisque fuscum cogitat, Sed mane clarescent nouo Secreta mentis prodita. Fur ante lucem squalido Inpune peccat tempore, Sed lux dolis contraria Latere furtum non sinit. Versuta fraus et callida Amat tenebris obtegi, Aptamque noctem turpibus Adulter occultus fouet. Sol ecce surgit igneus; Piget pudescit paenitet Nec teste quisquam lumine Peccare constanter potest. Quis mane sumptis nequiter Non erubescit poculis, Cum fit libido temperans Castumque nugator sapit? Nunc nunc seuerum uiuitur, Nunc nemo temptat ludicrum, Inepta nunc omnes sua Vultu colorant serio. Haec hora cunctis utilis Qua quisque quod studet gerat, Miles togatus nauita Opifex arator institor. Illum forensis gloria, Hunc triste raptat classicum, Mercator hinc ac rusticus Auara suspirant lucra. At nos lucelli ac faenoris Fandique prorsus nescii Nec arte fortes bellica Te, Christe, solum nouimus. Te mente pura et simplici, Te uoce, te cantu pio Rogare curuato genu Flendo et canendo discimus. His nos lucramur quaestibus, Hac arte tantum uiuimus, Haec inchoamus munera, Cum sol resurgens emicat. Intende nostris sensibus Vitamque totam dispice; Sunt multa fucis inlita Quae luce purgentur tua. Durare nos tales iube Quales remotis sordibus Nitere pridem iusseras Iordane tinctos flumine. Quodcumque nox mundi dehinc Infecit atris nubibus, Tu, rex, Eoi sideris Vultu sereno illumina, Tu, sancte, qui taetram picem Candore tinguis lacteo Ebenoque crystallum facis Delicta tergens liuida. Sub nocte Iacob caerula, Luctator audax angeli, Eo usque dum lux surgeret Sudauit inpar proelium. Sed cum iubar claresceret, Lapsante claudus poplite Femurque uictus debile Culpae uigorem perdidit. Nutabat inguen saucium, Quae corporis pars uilior Longeque sub cordis loco Diram fouet libidinem. Hae nos docent imagines Hominem tenebris obsitum, Si forte non cedat deo, Vires rebelles perdere. Erit tamen beatior, Intemperans membrum cui Luctando claudum et tabidum Dies oborta inuenerit. Tandem facessat caecitas, Quae nosmet in praeceps diu Lapsos sinistris gressibus Errore traxit deuio. Haec lux serenum conferat Purosque nos praestet sibi; Nihil loquamur subdolum, Voluamus obscurum nihil. Sic tota decurrat dies, Ne lingua mendax, ne manus Oculiue peccent lubrici, Ne noxa corpus inquinet. Speculator adstat desuper, Qui nos diebus omnibus Actusque nostros prospicit A luce prima in uesperum. Hic testis, hic est arbiter, Hic intuetur, quidquid est Humana quod mens concipit; Hunc nemo fallit iudicem.