Inuentor rutili, dux bone, luminis, Qui certis uicibus tempora diuidis, Merso sole chaos ingruit horridum, Lucem redde tuis, Christe, fidelibus! Quamuis innumero sidere regiam Lunarique polum lampade pinxeris, Incussu silicis lumina nos tamen Monstras saxigeno semine quaerere, Ne nesciret homo spem sibi luminis In Christi solido corpore conditam, Qui dici stabilem se uoluit petram, Nostris igniculis unde genus uenit. Pinguis quos olei rore madentibus Lychnis aut facibus pascimus aridis, Quin et fila fauis scirpea floreis Presso melle prius conlita fingimus. Viuax flamma uiget, seu caua testula Sucum linteolo suggerit ebrio, Seu pinus piceam fert alimoniam, Seu ceram teretem stuppa calens bibit. Nectar de liquido uertice feruidum Guttatim lacrimis stillat olentibus, Ambustum quoniam uis facit ignea Imbrem de madido flere cacumine. Splendent ergo tuis muneribus, pater, Flammis nobilibus scilicet atria Absentemque diem lux agit aemula, Quam nox cum lacero uicta fugit peplo. Sed quis non rapidi luminis arduam Manantemque deo cernat originem? Moses nempe deum spinifero in rubo Vidit conspicuo lumine flammeum. Felix qui meruit sentibus in sacris Caelestis solii uisere principem, Iussus nexa pedum uincula soluere Ne sanctum inuolucris pollueret locum. Hunc ignem populus sanguinis inclyti, Maiorum meritis tutus et inpotens, Suetus sub dominis uiuere barbaris Iam liber sequitur longa per auia. Qua gressum tulerant castraque caerulae Noctis per medium concita mouerant, Plebem peruigilem fulgore praeuio Ducebat radius sole micantior. Sed rex Niliaci litoris inuido Feruens felle iubet praeualidam manum In bellum rapidis ire cohortibus Ferratasque acies clangere classicum. Sumunt arma uiri seque minacibus Accingunt gladiis, triste canit tuba; Hic fidit iaculis, ille uolantia Praefigit calamis spicula Gnosiis. Densetur cuneis turba pedestribus, Currus pars et equos et uolucres rotas Conscendunt celeres signaque bellica Praetendunt tumidis clara draconibus. Hic iam seruitii nescia pristini Gens Pelusiacis usta uaporibus Tandem purpurei gurgitis hospita Rubris litoribus fessa resederat. Hostis dirus adest cum duce perfido, Infert et ualidis proelia uiribus; Moses porro suos in mare praecipit Constans intrepidis tendere gressibus. Praebent rupta locum stagna uiantibus, Riparum in faciem peruia sistitur Circumstans uitreis unda liquoribus, Dum plebs sub bifido permeat aequore. Pubes quin etiam decolor asperis Inritata odiis rege sub inpio Hebraeum sitiens fundere sanguinem Audet se pelago credere concauo. Ibant praecipiti turbine percita Fluctus per medios agmina regia, Sed confusa dehinc unda reuoluitur In semet reuolans gurgite confluo. Currus tunc et equos telaque naufraga Ipsos et proceres et uaga corpora Nigrorum uideas nare satellitum, Arcis iustitium triste tyrannicae. Quae tandem poterit lingua retexere Laudes, Christe, tuas? qui domitam Faron Plagis multimodis cedere praesuli Cogis iustitiae uindice dextera. Qui pontum rabidis aestibus inuium Persultare uetas, ut refluo in salo Securus pateat te duce transitus Et mox unda rapax ut uoret inpios. Cui ieiuna eremi saxa loquacibus Exundant scatebris, et latices nouos Fundit scissa silex, quae sitientibus Dat potum populis axe sub igneo. Instar fellis aqua tristifico in lacu Fit ligni uenia mel uelut Atticum; Lignum est quo sapiunt aspera dulcius, Nam praefixa cruci spes hominum uiget. Inplet castra cibus tunc quoque ninguidus Inlabens gelida grandine densius; His mensas epulis hac dape construunt Quam dat sidereo Christus ab aethere. Nec non imbrifero uentus anhelitu Crassa nube leues inuehit alites, Quae, difflata in humum cum semel agmina Fluxerunt, reduci non reuolant fuga. Haec olim patribus praemia contulit Insignis pietas numinis unici, Cuius subsidio nos quoque uescimur Pascentes dapibus pectora mysticis. Fessos ille uocat per freta saeculi Discissis populum turbinibus regens Iactatasque animas mille laboribus Iustorum in patriam scandere praecipit. Illic purpureis tecta rosariis Omnis flagrat humus caltaque pinguia Et molles uiolas et tenues crocos Fundit fonticulis uda fugacibus. Illic et gracili balsama surculo Desudata fluunt raraque cinnama Spirant et folium fonte quod abdito Praelambens fluuius portat in exitum. Felices animae prata per herbida Concentu pariles suaue sonantibus Hymnorum modulis dulce canunt melos Calcant et pedibus lilia candidis. Sunt et spiritibus saepe nocentibus Poenarum celebres sub Styge feriae Illa nocte sacer qua rediit deus Stagnis ad superos ex Acherunticis, Non sicut tenebras de face fulgida Surgens oceano lucifer inbuit, Sed terris domini de cruce tristibus Maior sole nouum restituens diem. Marcent suppliciis tartara mitibus Exultatque sui carceris otio Vmbrarum populus liber ab ignibus Nec feruent solito flumina sulpure. Nos festis trahimus per pia gaudia Noctem conciliis uotaque prospera Certatim uigili congerimus prece Extructoque agimus liba sacrario. Pendent mobilibus lumina funibus, Quae suffixa micant per laquearia, Et de languidulis fota natatibus Lucem perspicuo flamma iacit uitro. Credas stelligeram desuper aream Ornatam geminis stare trionibus Et, qua bosforeum temo regit iugum, Passim purpureos spargier hesperos. O res digna, deus, quam tibi roscidae Noctis principio grex tuus offerat, Lucem qua tribuis nil pretiosius, Lucem qua reliqua praemia cernimus! Tu lux uera oculis, lux quoque sensibus, Intus tu speculum, tu speculum foris; Lumen quod famulans offero suscipe Tinctum pacifici chrismatis unguine, Per Christum genitum, summe pater, tuum, In quo uisibilis stat tibi gloria, Qui noster dominus, qui tuus unicus Spirat de patrio corde paraclitum. Per quem splendor honor laus sapientia Maiestas bonitas et pietas tua Regnum continuat numine triplici Texens perpetuis saecula saeculis.