Si quis Arcturi sidera nescit Propinqua summo cardine labi, Cur regat tardus plaustra Bootes Mergatque seras aequore flammas, Cum nimis celeres explicet ortus, Legem stupebit aetheris alti. Palleant plenae cornua lunae Infecta metis noctis opacae Quaeque fulgenti texerat ore, Confusa Phoebe detegat astra: Commouet gentes publicus error Lassantque crebris pulsibus aera. Nemo miratur flamina Cori Litus frementi tundere fluctu Nec niuis duram frigore molem Feruente Phoebi soluier aestu. Hic enim causas cernere promptum est, Illic latentes pectora turbant. Cuncta quae rara prouehit aetas Stupetque subitis mobile uulgus, Cedat inscitiae nubilus error, Cessent profecto mira uideri!