# De nuptiis 1.031

Possem minore ambigens fiducia
Solum Tonantem pignoris pro foedere
Bupaeda uixdum uel paterna contremens
Praecepta adire, ni iugata caelitum
Omen pararent prosperum consortia,
Tabensque diuum nunc moneret nexio.
Iunone thalamos quis rogare conscia
Nollet deorum, cum futura Pronuba
Eadem profecto quaeque suffragabitur?
  Iugalis ergo blanda nutus praestrue
Nostrisque Suada quo allubescat nisibus.
Te nunc parentem principemque maximum
Fatumque nostrum (quippe Parcarum chorus
Humana pensat, tuque sortem caelitum,
  Tuumque uelle est ante praescientias,
Ac mente gestas, quicquid instabit deis;
Cuiusque nutu gignitur necessitas,
Futura cuius illigat decretio;
Instatque, quicquid uelle uel serum potes)
  Te te igitur illo, quo benignus numine es,
Deposco, caeli blanda temperatio
Piumque culmen, iure qui diuum pater,
Concede proli, quo nepotum prouehat
Numerum, supernis astra quem uibrant polis;
 Maiae tuumque flagitat pignus sacrum,
Thalamis iugetur uirginis doctissimae.
Sed te parentis cura si stringit pia,
Par est deorum conuoces coetum potens
Conubium ipsa sanciens cum coniuge,
  Quo prolis exstent lege supera nuptiae
Perpesque uinclum caelitum signet decor.