Te nunc astrisonum carmine, Iuppiter, Quo gemmata poli uoluere sidera Sueuit lege rata sacra recursio, Praefandum ueneror, quippe potissimus Nectis sceptrifero sub diademate Omnigenum genitor regna mouens deum Mundum perpetuo dum rotat ambitu Mens, quam sidereo sufficis impete. Te nam flammigeri semina fomitis Spargentem referunt astra micantia; Te Phoebea sacro munere lumina, Terris purpureum dum renouant iubar, Testata ambrosium splendificant diem; Cynthia noctis honos lampade menstrua Auratis decuit praeuia cornibus; Sub te plaustrilucis luminat ignibus Anguis Parrasias disiciens feras. Sic solidi tenerum corporis abditum Tellus. non prohibens axibus inditur Alternisque regit et regitur polis; Sic Nerea freti noscere limitem Sicque ignem superum lambere pabula, Vt nullis scateant dissona litibus Atque ita perpes ament dissita uinculum, Vt semper metuant foedifragum chaus. Tu rector superum, tu pater optumus Complexuque pio sidera colligans Natos perpetuo corpore uiuidas, Salue, nostra cui perficitur chelys, Bis plenum omnisona cui recinunt mela. Iam uos uerenda quaeso caeli germina, Quae multiforme scit ciere barbiton, Affata nostris ferte corda cantibus, Miscilla sacrae dum feruntur curiae, Mulcere uestrum quae uelint consortium. Iam uos uicissim proque lege numinum Posthac sonabo disgregato plasmate Suisque cunctos allubescentes tonis Deducet, urget atque ciebit locis Stimulosque rursum lene permulcet melos. Nunc igitur alma quae senatum lumina Deum uerendo culminatis uertice, Bis sena quamuis uos Etrusci numina Ritus frequentent atque opiment uictimis, Tamen gemellis quae refulgent cursibus Natura honoro protulit fastigio Phoebea uterque praeferens uocabula: Pallas corusca ac decens Latoie! Lunare quippe hac uenit consortium, Phaethontos ardens scandet axem Delius. Nunc uos pudici nostra fratres culmina Precabor ipsa, ne uerendos contrahant Vultus iugandis quae ferent dis carmina, Hymenque nostrum inuehat fastidium; Psallente plectro concinentur nuptiae, Fidibusque lusa fescennina prodient. Iam nunc blanda melos carpe Dione, Durus quippe rigor cedit amori. Nouit nam tenerum probare carmen Ipsum spumigenae salum Cytheres, Nerinaque chely mouet Camenam, Dum conchis Galatea personantes Nantes fluctigenas chorumque Phorci Flagrans cura trahit, niualibusque Inrestinctus aquis triumphat ardor. Iam nunc blanda melos carpe Dione, Durus quippe rigor cedit amori. Carmen Maenaliae tulere pinus, Percussaque modis sonat Lycaeis Sollers Arcadiae nemus cicuta; Pernix semiferi puella Panos Nam uersa in calamos sonat loquaces, Quam dum forte deus premit labellis, Suspirat uelut osculis canorem. Iam nunc blanda melos carpe Dione, Durus quippe rigor cedit amori. Puer ipse uersiformis Fidibus studet Cupido Arcusque dulcinerues Roseo ligans ramali Feriata liquit arma Calamos parante Musa. In carminis leporem Curam negat sagittis Tenerumque harundinetum Nostrum in melos reliquit. Nunc ergo corda mulcent Vapor et canor iugati; Placet ac decet, uicissim Cantemus atque amemus. Iam nunc blanda melos carpe Dione Durus quippe rigor cedit amori. Prudens puella pulchrae Mater fuit Lacaenae, Inlecta sed canore Nescit dolum cauere. Nam candidus niuosis Olor inuolutus alis (Argenteis minorem Plumis uidens decorem Nec posse purpuratis Nimium placere ocellis) Teneros ciere cantus Phaethontiasque Musas Coepit repente ficta Fraudem parans senecta, Sic admouetur ori Roseumque circumactae Rapit osculum puellae Gremioque complicatus Pretium tulit pudoris. Iam nunc blanda melos carpe Dione, Durus quippe rigor cedit amori. Carmen Latmiadeum Lucis diua secundae Sacris praetulit astris; Antrum quippe secuta Linquens culmina caeli Pastoralibus ardens Palmam dedit cicutis Pulso et luminis auro Pandit septa balantum Sordentique adoperta Pratis gaudet amictu. Ac tunc Cynthia noctu Pascit monte capellas, Spectans sidera mundi Mage percrepat flagello, Nec curare deorum Pensa aut ferre susurros Illex carminis ampli Aegram cura coegit. Temnit noctis honorem, Praefert antra subulci Rupe et dura quiescit, Et post regna Tonantis Stramen dulcius herba est."