Carmen rhythmica: (i) to Wihtfrith
Nuper dein labentibus
Binis brumae temporibus
Absque mora meatuum
Mox completa vergentium
(Quemadmodum mellificis
Heroicorum vorsibus
Inlustris quondam poeta,
Romae urbis indigena,
Stili calamo stridulo
Caraxante persedulo
Sacris inserit scedulis
Doctiloquus Sedulius,
Evolutam labilibus
Mundi molem rotatibus
Protelata praepatulis
Intervalla obstaculis
Pepulisse perniciter
Parum sistens stabiliter)
Trini fuere famine
Viri absque cunctamine
Divulgati per aethera
Summi Olimpi supprema,
Virtutum quos redimita
Cristatos cingit corona;
Parta namque per fabricam
Aethralis Heri vegetam,
Fides necnon trilicibus
Girat thoracis humeros.
Sic truduntur tyrannidis
Tela labaro tyronis,
Quibus horrende inruit,
Imber veluti ingruit;
Bellicosus in agone
Christi, adverso agmine
Consternatus quo quiritat
Fur vix erectus, indicat:
‘Christi crucis per culmina
Ferimus frontis vexilla,
Quae fugax Orcus horridis
Timet telorum imbribus.’
At vos, famosi viribus
Viri sudantes strennuis,
Trucem vicistis tropeo
Hostem belli aethereo,
Qui propinquos et patrias
Abspernantes peregrinas
Ignoti ruris cespites
Adistis cursu praepetes!
Neque furentes vortices
Undisonis fragoribus
Turgentis Tithis tellurem
Debellantis per terrorem,
Neque latrones libidis
Glomerantes genuinis
Loetiferae libidinis
Luridaeque cupidinis,
Abstrahunt qui exuvias
Legentibus per avias,
Neque belvae vibrantibus
Rabidi rostri rictibus
Oberrantes per devia
Dumosi ruris limina
Celsorum Christi militum
Refrenarunt propositum.
Tum agape pro numinis
Iter suum conaminis
Gradientes sublimia
Petri petunt suffragia;
Illum visendi gratia
Frequentant, ut amnestia
Nancta foret a numine
Petri iuvante famine:
Omnes hii in Domino
(Bini sane pro saeculo)
Erant iuncti bitumine
Germanitatis viscide.
Tandem, decurso concite
Perlongi callis limite,
Edem almam adiere,
Patria quam petivere,
Ubi Petri corpusculum
Iacet tellure conditum.
Tum alter e felicibus
Couterinis fratribus
Ptosilit de ergastulo
Carnis evulsus clanculo
Clavigero et regiae
Caeli adhesit munitae:
Qui evectus florentibus
Paradisi cespitibus
Sociatus sublimibus
Angelorum cum milibus
Regnat, istic per saecula
Carpens aeterna gaudia.
Bini vivi, beantibus
Meritorum meatibus,
Virentes acsi floscula
Paradisi perflorea
Olim spretas agilibus
Patrias petunt cursibus,
Non quod luxu labilia
Cosmi quaerunt quisquilia,
Sed quod ferunt non minima
Carismatum donamina,
Quibus ditatur area
Animarum perflorea.
En vehebant voluminal
Numerosa per agmina
Multimodis et mysticis
Elucubrata normulis,
Quorum auctori aius
Adesse constat alitus;
Quae profetae, apostoli
Doctiloqui oraculi
Indiderunt pergaminae
Almo inflati flamine.
Nunc vestium velamina
Bella produnt ornamina,
Mirifico quae munere
Proferebant praepropere
Quaeque ita inormia
Eliciunt exordia:
‘Pulchra prorsus propagine
Deprompta in origine
Gnari quaedam genimina
Vermis feruntur minima,
Foliis quique vescitur,
Brumae meatu moritur;
Cumque proles progreditur,
Ovorum alvo oritur,
Neque illos qui genuit
Vermis, idem recaluit.
Foetus fluunt ex semine
Imo naturae germine;
Sed quod magis mirabile
Mundo et desperabile:
Ova viri et faeminae
Calificata calore
Parturire progenitum
Foetum vellere vegetum.
Lana ostri elabitur
Vermiculo, cum vertitur,
Spissam ceu aranea
Telam texit muscarea;
Tumque lana, latratibus
Fusi valde volantibus
Filatim quae revolvitur,
Veluti setis torquitur.’
Inde sumuntur syrica,
Quae portabant, promiscua,
Quorum persplendit species:
Pulchra ceu planities
Paradisi puniceis
Purpurata cum rosetis,
Quibus inter eburnea
Lilia lucent linea;
Sic, sic sane sanguinea
Syricorum insignia,
Pulchre picta perniveo
Colore atque croceo;
Viridi, fulvo, floreo
Fucata atque blaveo
Ut peplorum per pallia
Pulchra pandunt ornamina!
Tum sanctorum reliquias
Nonnullorum eximias
Advehebant inormiter
Dicatas, nutu naviter
Quae concedunt oramina
Orantium fidelia.
Necnon adhuc munusculum
Quoddam addunt pulcherrimum,
Toracidas, tuentibus
Retorquentes luminibus
Imagines auriferis
Christi matris capitibus.
Cumque multa magnanima
Producebant donamina,
Christi sponsae, ecclesiae,
Cuncta ferebant opimae
Et ipsorum et omnium
Matri Christo credentium.
Valetote felicibus
Vitam clausuri calcibus!