Carmen rhythmica: (i) to Wihtfrith University of Oxford CLASP Project nick.white@ell.ox.ac.uk https://clasp.ell.ox.ac.uk/poem/AETHILVVALD.Wihtfrith.Octo Distributed by the University of Oxford under a Creative Commons Attribution-ShareAlike 3.0 Unported License Library of Congress Subject Headings Latin Poems Carmen rhythmica: (i) to Wihtfrith
Nuper dein labentibus Binis brumae temporibus Absque mora meatuum Mox completa vergentium (Quemadmodum mellificis Heroicorum vorsibus Inlustris quondam poeta, Romae urbis indigena, Stili calamo stridulo Caraxante persedulo Sacris inserit scedulis Doctiloquus Sedulius, Evolutam labilibus Mundi molem rotatibus Protelata praepatulis Intervalla obstaculis Pepulisse perniciter Parum sistens stabiliter) Trini fuere famine Viri absque cunctamine Divulgati per aethera Summi Olimpi supprema, Virtutum quos redimita Cristatos cingit corona; Parta namque per fabricam Aethralis Heri vegetam, Fides necnon trilicibus Girat thoracis humeros. Sic truduntur tyrannidis Tela labaro tyronis, Quibus horrende inruit, Imber veluti ingruit; Bellicosus in agone Christi, adverso agmine Consternatus quo quiritat Fur vix erectus, indicat: ‘Christi crucis per culmina Ferimus frontis vexilla, Quae fugax Orcus horridis Timet telorum imbribus.’ At vos, famosi viribus Viri sudantes strennuis, Trucem vicistis tropeo Hostem belli aethereo, Qui propinquos et patrias Abspernantes peregrinas Ignoti ruris cespites Adistis cursu praepetes! Neque furentes vortices Undisonis fragoribus Turgentis Tithis tellurem Debellantis per terrorem, Neque latrones libidis Glomerantes genuinis Loetiferae libidinis Luridaeque cupidinis, Abstrahunt qui exuvias Legentibus per avias, Neque belvae vibrantibus Rabidi rostri rictibus Oberrantes per devia Dumosi ruris limina Celsorum Christi militum Refrenarunt propositum. Tum agape pro numinis Iter suum conaminis Gradientes sublimia Petri petunt suffragia; Illum visendi gratia Frequentant, ut amnestia Nancta foret a numine Petri iuvante famine: Omnes hii in Domino (Bini sane pro saeculo) Erant iuncti bitumine Germanitatis viscide. Tandem, decurso concite Perlongi callis limite, Edem almam adiere, Patria quam petivere, Ubi Petri corpusculum Iacet tellure conditum. Tum alter e felicibus Couterinis fratribus Ptosilit de ergastulo Carnis evulsus clanculo Clavigero et regiae Caeli adhesit munitae: Qui evectus florentibus Paradisi cespitibus Sociatus sublimibus Angelorum cum milibus Regnat, istic per saecula Carpens aeterna gaudia. Bini vivi, beantibus Meritorum meatibus, Virentes acsi floscula Paradisi perflorea Olim spretas agilibus Patrias petunt cursibus, Non quod luxu labilia Cosmi quaerunt quisquilia, Sed quod ferunt non minima Carismatum donamina, Quibus ditatur area Animarum perflorea. En vehebant voluminal Numerosa per agmina Multimodis et mysticis Elucubrata normulis, Quorum auctori aius Adesse constat alitus; Quae profetae, apostoli Doctiloqui oraculi Indiderunt pergaminae Almo inflati flamine. Nunc vestium velamina Bella produnt ornamina, Mirifico quae munere Proferebant praepropere Quaeque ita inormia Eliciunt exordia: ‘Pulchra prorsus propagine Deprompta in origine Gnari quaedam genimina Vermis feruntur minima, Foliis quique vescitur, Brumae meatu moritur; Cumque proles progreditur, Ovorum alvo oritur, Neque illos qui genuit Vermis, idem recaluit. Foetus fluunt ex semine Imo naturae germine; Sed quod magis mirabile Mundo et desperabile: Ova viri et faeminae Calificata calore Parturire progenitum Foetum vellere vegetum. Lana ostri elabitur Vermiculo, cum vertitur, Spissam ceu aranea Telam texit muscarea; Tumque lana, latratibus Fusi valde volantibus Filatim quae revolvitur, Veluti setis torquitur.’ Inde sumuntur syrica, Quae portabant, promiscua, Quorum persplendit species: Pulchra ceu planities Paradisi puniceis Purpurata cum rosetis, Quibus inter eburnea Lilia lucent linea; Sic, sic sane sanguinea Syricorum insignia, Pulchre picta perniveo Colore atque croceo; Viridi, fulvo, floreo Fucata atque blaveo Ut peplorum per pallia Pulchra pandunt ornamina! Tum sanctorum reliquias Nonnullorum eximias Advehebant inormiter Dicatas, nutu naviter Quae concedunt oramina Orantium fidelia. Necnon adhuc munusculum Quoddam addunt pulcherrimum, Toracidas, tuentibus Retorquentes luminibus Imagines auriferis Christi matris capitibus. Cumque multa magnanima Producebant donamina, Christi sponsae, ecclesiae, Cuncta ferebant opimae Et ipsorum et omnium Matri Christo credentium. Valetote felicibus Vitam clausuri calcibus!