# Carmina (115)

# Carmina 4
Cartula, perge cito pelagi trans aequora cursu,
Ostia piscosi flabris pete fortia Rheni,
Ingrediens rapidis pontum qua volvitur undis.
Tum tua prelongo ducatur prora remulco,
Ne cito retrorsum rapiatur flumine puppis.
Si meus Albricus veniens occurrat in amne,
'Vaccipotens praesul', properans tu dicito, 'salve',
Nam tibi Hadda prior nocte non amplius una
In Traiect mel compultimque buturque ministrat:
Utpute non oleum nec vinum Fresia fundit.
Hinc tua vela leva, fugiens Dorstada relinque:
Non tibi forte niger Hrotberct parat hospita tecta,
Non amat ecce tuum carmen mercator avarus.
Sed diverte mei vatis tu litora Ione:
Est nam certa quies fessis venientibus illuc,
Hic holus hospitibus, piscis hic, panis abundat.
Urbs Agripina tibi pandit, scio, tecta benigne:
Hic humili patrem Ricvulfum voce saluta;
Dic: 'Tua laus mecum semper, dilecte, manebit'.
Hinc castella petes currenti nave per undas,
Donec ad optatae pertingas flustra Musellae.
Remigio postquam spatium sulcaveris amnem,
Hic tum siste ratem, puppis potatur harena,
Et pete Wilbrordi patris loca sancta pedester
Atque sacerdotis Samuhelis tecta require.
Castalido portas plectro pulsare memento,
Constanter puero Pithea dic voce ministro:
'Puplius Albinus me misit ab orbe Brittanno
Predulci dulcem patri perferre salutem'.
Si tibi praesentis fuerit data copia verbi,
Fusa solo supplex plantas tu lambe sacratas,
Dicque 'Valeto, pater Samuhel', dic 'Vive sacerdos'.
Detege iam gremium, patres et profer honestos
Priscianum, Focam, tali quia munere gaudet,
Si non Neptunus pelago demerserit illos.
Si te forte velit regis deducere ad aulam,
Hic proceres patres fratres percurre, saluta.
Ante pedes regis totas expande camenas,
Dicito multoties: 'Salve, rex optime, salve.
Tu mihi protector, tutor, defensor adesto,
Invida ne valeat me carpere lingua nocendo
Paulini, Petri, Albrici, Samuelis, Ione,
Vel quicumque velit mea rodere viscera mursu;
Te terrente procul fugiat, discedat inanis'.
Mormure dic tacito: 'Cathegita Petre valeto!
Herculeo sevus claro ferit ille, caveto'!
Paulini gaudens conplectere colla magistri,
Oscula melligeris decies da blanda labellis.
Ricvulfum, Raefgot, Radonem rite saluta,
Auriculas horum peditemtim tange canendo,
Dic: 'Socii fratres laeti salvete valete'.
Egregiam forsan venies Maggensis ad urbem
Perpetuumque vale doctori dicito Lullo,
Ecclesiae specimen, sophiae qui splendor habetur,
Moribus et vita tanto condignus honore.
O Bassine bone, Spirensis gloria plebis,
Me, rogo, commenda Paulo, pater alme, patrono,
Cuius et alma domus fratres nos fecerat ambos.
Quis, Fulerade pius, lyrico te tangere plectro
Audebit? meritis Musarum carmina vincis.
Nunc tamen hanc ederam circum sine timpora sacra
Serpere, summe pater, tibimet bonitate sueta,
Vel demitte semel memet tibi dicere salve.
Heia age, carta, cito navem conscende paratam;
Oceanum Rhenum sub te natet unca carina.
Materies auri non te, rogo, fulva retardet,
Accula quem fessus profert de viscere terrae.
Non castella, domus, urbes, nec florida rura
Deteneant stupidam spatio nec unius horae,
Sed fuge, rumpe moras, propera, percurre volando:
Incolomes sanos gaudentes atque vigentes
Invenies utinam nostros gratanter amicos.
Det deus omnipotens illis per secla salutem,
Postea caelestem laetos deducat in aulam.
Omnibus his actis patriam tu certa reverte,
Et quod quisque tibi dicat narrare memento,
Ut cum vere novo rubrae de cortice gemmae
Erumpunt, nostris videam te ludere tectis,
Atque novas iterum nobis adferre camenas.
Tum tibi serta novis de floribus aurea fingam
Et sociata mihi pratis pausabis amoenis.

# Carmina 5
Bestia nam subito nostras subrepserat aedes,
In qua imago fuit capitum miranda duorum;
Quae maxilla tamen pariter coniunxerat una.
Bis ternis decies sed dentibus horruit illa.
Esca fuit crescens illis de corpore vivo,
Nec caro, nec fruges. Fructus nec vina bibentum
Dentibus edebat; patulo non tabuit ore.
Scis, Damoeta meus, quae sit haec bestia talis?

# Carmina 6
Crux, decus es mundi, Iessu de sanguine sancta.
Rex deus ex cruce donavit caeleste tribunal.
Victor tollendo mala regnat, vicit et hostem
Xristus, nostra cruci grandis, en, hostia fixa.
Pastor oves moriens dextra sanante redemit.
Inclyta sancta salus, ligni venerabilis ore
Absolvendo trahit praedam, carnale ligamen.
Vinctus enim nos rex summus solvebat et ipse,
Et tradendo cruci vitam de morte thriumphat.
Regia sancta patet mundi sic hoste perempto.
Amplius haec toto laudanda vigore patebunt.
Signa gerenda bonis nam cernent omnia sensu,
Altius ut videant, quot solvit passio sancta
Luctibus aeternis unumque a tempore victum,
Ut pressos plagis sanaret ab hostis; et istic
Sit nunc nostra salus, excelsus verus Ioseph,
Passus in arce crucis sic, ne seduceret error
Afficiens homines trudensque ex luce fidei,
Rector in orbe, tuis sanavit saecla sigillis.
Te, mea vita, salus, tibi tantum cantica condet
Et generosa canet vox semper carmina, aperto
Si liceat plectro, quia clarus carmine David
Insistendo probat pretioso sancta coturno.
Nobis testificare decens esse inde paratum,
Quem primum incoepi, tu Christi sume superni,
Vera salus, calamum, tu lux pia sanctaque dein
Alma crucis vexilla canunt gentilia saecla,
Tota tremens tellus, effertur et unice nomen
Testificat crucis: en, orans, subtilia pandit
Viscera: nunc vanus, confossus, iniquus avete!
Omnipotens fulget: sit corde beata fides nec
Rursus ylidrus agat veteri ut pectora retro.
Optimus ad regnum nos fidus et ille redemtor
Reddidit et rigidum signo superavit in isto
Belligerum evertens de regni sorte Satanan.
Inclyta crux, mundus debet tibi solvere vota:
Suscipe sic talem rubicundam, celsa, coronam.

# Carmina 7
Magna quidem pavido praebet fiducia vati,
Condere subdulces rurali carmine laudes,
Iudice nec etiam trepidat te dicere Musas,
Dum tacet illa magis: laedit nam tibia mundo,
Quae miri timuit regis laudare triumphos,
Ludendo penitus totum seu ferre per orbem.
O lux Ausonidum, mitis pater inclite mundi,
Hos lege Musarum calamos, rogo, pace serena:
Flavius Anicius Carlus laetare tropaeis!
Tibia nunc variis libeat vittata coronis
Haec tibi, rex felix, picto renovata colore,
Quae te Pieriis decantat versibus auctor.
Nomina digna patrum venerato ponere regi
Hac libet in Musa, quos nobis, magne, reducis,
Tu pater o patriae, decus et victoria tecum.
Spes miseris et certa salus, o semper aveto.
Rex pius, hos etiam versus tutare canentis:
Flavius Anicius Carlus, per saecula salve!
Iure tuas iterum resonato fistula laudes,
Lege et Castalia, Pitheo seu carmine ludit.
O decus omne tuis, vitae lux maxima nostrae,
Subque tuo mundus flectatur pronus amore,
Magnanimum regem te claris laudet in odis.
En, tu laudantes vincis, sed rex bone, versus
Virtutum meritis mundo tu praecipe solus.
Magna salus hominum, celsa pietate beatus,
Flavius Anicius Carlus, tibi carmina dixi.
Suscipe, rex magne, Dryadum de nomine Musas,
Quas tibi ruricolo statuit, en, tibia versu.
Sed, rogo, pastorum placeat Saxonica penna
Pro tua, summe pater, o laus bonitate serena,
Iam nunc ausus eram ruralia currere prata,
Ut calamis flores pastorum more rubentes
Colligerim capiti divo conpingere serta.
Sanus adesto potens, toto sine fine valeto.

# Carmina 8
Est mihi servili scripulus dicione subactus,
Qui me cotidie statutam pascit ad horam.
Ille est sinscalcus, vere buticlarius ille,
Hic cocus, hic pistor, necnon stabularius ille,
Ille lavander adest, etiamque focarius ille.
Et si forte semel vadit per compita missus,
Nescio quid causae est, ad me repedare recusat.
Ut reor, imponunt mangones vincula saevi,
Includuntque meum tenebroso in carcere servum,
Nec est qui redimat servum de carcere nigro.
Sic vadunt cuncti fugientes omnibus horis,
Sic male sacra fames exactor dispulit illos,
Sic minuet servos, nec sic sibi sat habet illa.
Quapropter maneas Sennis, sanctissime praesul.
Utque tui tecum possint consistere servi
Atque domus numero proprias implere sacrato,
Nec te spes revocet sub dulcia regna Suranae:
Quicquid ibi potus remanet vel quicquid edendum
Omnia saeva fames nosmet consumere cogit.
Te sed Igona suis iam piscibus atque Sigona
Te pascant, satient, et tota Senonia bachis.
Et si cornutus veniat ad fercula vervex,
Illum sacra prior benedicat bucca parentis,
Tunc alii atque alii multoni membra per aulam
Discerpant rapiantque sacro cum carmine laudis.
Sis memor,Albini, calidus caminator ad ignem
Dum sedeas laetus, Samuhel, per saecla valeto.

# Carmina 9
Postquam primus homo paradisi liquerat hortos,
Et miseras terras exul adibat inops,
Exilioque gravi poenas cum prole luebat,
Perfidiae quoniam furta maligna gerit,
Per varios casus mortalis vita cucurrit,
Diversosque dies omnis habebat homo.
Fatali cursu miscentur tristia laetis,
Nulli firma fuit regula laetitiae;
Nemo dies cunctos felices semper habebat,
Nemo sibi semper gaudia certa tenet.
Nil manet aeternum, celso sub cardine caeli,
Omnia vertuntur temporibus variis.
Una dies ridet, casus cras altera planget,
Nil fixum faciet tessera laeta tibi.
Prospera conturbat sors tristibus impia semper,
Alternis vicibus ut redit unda maris.
Nunc micat alma dies, veniet nox atra tenebris,
Ver floret gemmis, hiems ferit hocque decus.
Sidereum stellis culmen depingitur almis,
Quas nubes rapiunt imbriferae subito.
Et sol ipse die media subducitur ardens,
Cum tonat undosus auster ab axe poli.
Saepius excelsos feriunt et fulgura montes,
Summaque silvarum flamma ferire solet:
Sic maior magnis subito saepissime rebus
Eveniet casu forte ruina malo.
Haec exempla dedit periturus et undique mundus,
Divitiis florens, qui perit in pelago.
Voce prophetarum partes per quatuor orbis
Iam praedicta vides subruta regna modo.
Nobilis urbs regno et prima potentia regum
Perdidit, o, Babilon Caldea regna potens.
Egregium bello et magnis te, Persa, triumphis
Obruit, heu, iaculis femina sola suis.
Victorem mundi medio sors, ecce, secundis
Rebus Alexandrum invida flore tulit.
Roma, caput mundi, mundi decus, aurea Roma,
Nunc remanet tantum saeva ruina tibi.
Gloria castrensis gladiis aequata remansit,
Lutea pars tegetum sola videtur iners.
Quid te, sancta, canam, David urbs inclita regis,
In mundo nullis aequiperanda locis?
In te templa dei, cultus, laus, gloria, virtus,
In te mansit ovans sancta propago patrum.
Dum tua, quis teneat lacrimas, nunc ultima cernit:
Gens inimica deo iam tua tecta tenet.
Heu, Iudea, tuis habitator in urbibus errat
Rarus in antiquis, laus tua tota perit.
Nobile nam templum, toto et venerabile in orbe,
Quod Salomon fecit, Caldea flamma vorat.
Deicit hoc iterum Romana potentia bellis,
In cineres solvens moenia, tecta simul.
Ecce, relicta domus Siloe per secla remansit,
In qua sancta dei arca potentis erat.
Sic fugit omne decus, hominis quod dextera fecit,
Gloria seclorum sic velut umbra volat.
Ut sitiens liquidas frustra sibi somniat undas,
Sic gazas mundi dives habebit inops.
Tempora cur tantum luctu longinqua retexam,
Et veterum miseros carmine plango dies,
Dum praesens aetas patitur peiora per orbem,
Et misera mundus nunc ditione dolet.
Asia lata gemit paganis pressa catenis,
Quam premit et spoliat gens inimica deo.
Africa iam servit, magni pars tertia mundi,
Pro dolor, heu, tota pestiferis dominis.
Hesperiae populus, quondam gens inclita bello,
Invisis sceptris servit et ipsa modo.
Quicquid habent pulchri domini vel templa decoris
Vastavit, rapuit ethnica dextra sibi.
Hoc generale malum relevet speciale per orbem,
Quod patitur solus quisque, ferat levius.
Iam domus alma dei, princeps qua corpore pausat
Petrus, apostolica primus in arce pater,
Perfidiae manibus fertur vastata fuisse,
Dum preciosa domus impia dextra tulit.
Planxerat Italia Gothorum tempore tota,
Vastavit templa hostis ubique dei,
Et natat effusus sanctorum sanguis in aula,
Qua prius almus honor omnipotentis erat.
Hunorum gladios ter ternis senserat annis
Gallia tota, suis expoliata bonis.
Ecclesias, urbes, vicos, castella, sacratas
Cum populis pariter ignis edax rapuit.
Talia, cur, Iesu, fieri permittis in orbe
Iudicio occulto, non ego scire queo.
Vita tuis alia servatur in arve polorum,
Qua pax alma viget, praelia nulla fiunt.
Aurum ut flamma probat, iustos temptatio mundat,
Purior utque anima sidera celsa petat.
Haec est vita viro iusto temptatio tota,
Auribus ut cecinit pagina sacra tuis.
Quemque pater natum caro complectit amore,
Saepius huic tristi dura flagella dabit:
Sic deus omnipotens sanctos per saeva probavit
Verbera, post reddens premia laeta polo.
Non vos conturbet, sancti, inconstantia, fratres,
Nec mundana quidem gurgitibus variis.
Sic fuit atque fiet secli versatilis ordo,
Laetitiae numquam sit cui certa fides.
Qui iacet in lecto, quondam certabat in arvis
Cum cervis, quoniam fessa senectus adest.
Qui olim strato laetus recubabat in ostro,
Vix panno veteri frigida membra tegit.
Longa dies oculos atra caligine claudit,
Solivagos athomos quae numerare solet.
Dextera, quae gladios, quae fortia tela vibrabat,
Nunc tremit atque ori porrigit aegre cibos.
Clarior ecce tuba subito vox faucibus haesit,
Auribus adpositis murmura clausa ciet.
Quid iam plura canam? marcescit tota iuventus,
Iam perit atque cadit corporis omne decus,
Et pellis tantum vacua vix ossibus haeret,
Nec cognoscit homo propria membra senex.
Quos fuit, alter erit, iam nec erit ipse, quod ipse:
Fur erit ipse suus temporibus variis.
Sic ventura dies mentes mutabit et artus,
Atque utinam melior proficiat meritis!
Quapropter potius caelestia semper amemus,
Et mansura polo, quam peritura solo.
Hic variat tempus, nil non mutabile cernis:
Illic una dies semper erit, quod erit.
Quo tu, queso, meus, mentem, rogo, dirige, lector:
Invenies quicquid cor cupit ecce tuum.
Qua tua te numquam fallit spes, advena mundi,
Aspicies patriam, quam tuus optat amor.
Invenies veniens illic bona gaudia vitae
Perpetuae, quae tu semper habere potes.
Laetus in aeternum Christo sociabere civis,
Ille manet semper, tu quoque semper eris.
Quid tu pertristis aurum te perdere plangis?
Est auro melius lucrificare deum.
Quid species vanas lacrimosis, nate, querellis
Prosequeris, haec tu cur peritura cupis?
Talia iam mundi, non Christi luget amator,
Sit, rogo, non aurum, sit tibi Christus amor.
Ad vos, o fratres,, vertam, mea cura, camenas
Alloquar et paucis vos modo versiculis.
Vos regale genus, sobolis veneranda parentum
Sanctorum, qui vos iam genuere deo.
Illorum bibulas meritis caelestibus aures
Nunc adhibete pio pectore, mente, manu.
Ut sanctum precibus conservet semper ovile,
Pectore concordi quod statuere deo.
Horrida non frangat vestras temptatio mentes,
Impia quam vobis gessit iniqua manus.
Sed magis ad studium vitae melioris abundet,
Incitet et mentes semper adesse deo,
Erigit elisos, qui vulnerat atque medetur,
Qui ferit atque sanat, conterit atque levat.
Nocte dieque simul precibus insistite sanctis,
Ut vos conservet Iesus ubique pius.
Et si quae placeant concordi addiscite corde,
Atque implete manu, quod pia mens cupiat.
Sic tandem vobis clipeus descendit ab alto,
Et domini dextra proteget atque reget.
Vos estote patrum memores, quis semper ab alto
Venerat auxilium, dante tonante, pium.
Iam Moyses melius precibus quam fortis in armis,
Expandens palmas praelia sacra gerit.
Plurima pro lacrimis sternuntur milia morte
Ezechiae regis pestiferi populi,
Huic quoque ter quinos clemens deus addidit annos
Pro prece, quam moriens fundit ab ore deo.
Vobis nota canam, fratres, quae fecerat olim
Ecclesiae vestrae pontificalis apex.
Praesulis egregii precibus se flamma retorsit
Aedani quondam Bebban ab urbe procul.
Conposuit precibus Eadbert minitantia mortem
Flabra, pius praesul vester et ipse pater.
Magnus et ipse pater, praesul pastorque sacerdos
Cudbertus, vestrae iam decus ecclesiae,
Quanta piis precibus, domino donante, peregit,
Non opus est nostris dicere versiculis.
Dum prius heroicis praeclarus Beda magister
Versibus explicuit inclita gesta patris,
Laudibus ac celebrat quem tota Britannia crebris.
Et precibus rogitat se auxiliare piis.
Hi simul atque alii, si si praecepta tenetis
Illorum fixo semper amore dei,
Instanter precibus vestrum tueantur ovile,
Hostibus expulsis moenia vestra favent.
Posteriora vobis meliora prioribus esse,
Legistis, fratres: sic quoque vestra fient,
Si in domino tot speratis pectore, qui post
Iam maiora solet verbera dona dare.
At tu, sanctorum praesul successor avorum,
Qui pascis populum, qui loca sancta tenes,
Es magno, ut video, curarum pondere pressus,
Quod tam dira fuit tempore plaga tuo.
Tecum plango tuos casus, karissime frater,
Ora fluunt lacrimis, pectora mesta dolent.
Saepius ingeminans tacito sub murmure mecum,
Omnibus, heu, quam sit illa dolenda dies,
Qua pagana manus, veniens a finibus orbis,
Navigio subito litora nostra petit;
Expoliansque patrum veneranda sepulcra decore,
Necnon foedavit templa dicata dei,
Atque dei Christi mundissima vinea Sorehc
Vulpinis subito dentibus esca fuit.
Et lapides vivi pereunt altaria circum,
Quapropter cithara plus gemit ecce mea.
Victima facta fuit, domino quae ferre solebat
Munera; credo, pium munus et ipsa fuit.
Felix illa dies illis, si tristia nobis
Pectora fecisset, sic petiere polum;
Et sanctis socii facti sunt sanguine sacro,
Qui se pro Christo subiciunt gladiis.
Hos puto quapropter nobis non esse gemendos,
Quos melior caelo vita sibi rapuit.
Desine quapropter lacrimis hos plangere, praesul,
Quos sibi perpetuo Christus habet socios.
Teque magisque tua facias virtute paratum,
Ut, quo pervenias, tristia nulla fiant.
Inclita perpetuam praestat patientia vitam,
Ut vox veridica iusserat ipsa dei.
Fer patienter onus Christi tu triste sacerdos,
Iob exempla dabit victor et ipse tibi,
Miles et ecclesiae Paulus per mille triumphos,
Qui sua non doluit vulnera mente potens.
Quis sine vel miles capiat certamine palmam,
Bella nefanda dabunt praemia magna suis.
Per gladios, mortes, pestes, per tela, per ignes
Martyrio sancti regna beata petunt.
Stemmate iam gaudet belli, qui stemmate vincit,
Praelia post terrae regnat in arce poli.
Si quid displicuit Christo iam cuncta videnti,
Moribus in vestris corrigite hoc citius,
Ut pius egregium conservet pastor ovile,
Ne rapidis capiat hoc lupus insidiis.
Non est quippe deus poenis culpandus in istis,
Sed nostra in melius vita ferenda cito,
Et pia flectenda est precibus clementia nostris,
Quatenus a nobis transferat ipse plagas:
Atque suis clemens praeste solacia servis,
Tempora concedens prospera cuncta quibus,
Hymnidicas laeta laudes ut mente canamus
Celsithroni cuncti semper ubique simul,
Laus cui, cultus, honor, virtus, benedictio, carmen
Semper in aeternum gloria magna deo.

# Carmina 10
Urbs aeterna dei, terrae sal, lumina mundi,
Bis sex signa poli, menses et ter quater anni,
Atque diei horae, lapidesque in stemmate Christi,
Vestra aperire polum poterit vel claudere lingua.
Doctores vitae, magnae et medicina salutis,
Vos fontes vivi, paradisi et flumina sacra;
Vos decus ecclesiae, populi spes, ianua lucis;
Inclita progenies, Salomonis nobile templum.
Per vos, o patres, nostro sub tempore tota
Virtutum meritis fecunda Britannia floret.
Vos simul unanimes Christi defendite castra,
Et clypeo fidei tela exsuperate nefanda.
Pectore concordes, fortes virtute superna,
Iudiciis iusti, humiles pietate modesta,
Doctores populi, ductore et gregis almi,
Semper ubique deo, peto, vos estote fideles.
Multiplicate pio percepta talenta labore,
Maxima quod summo capiatis praemia caelo,
Cum Christo et sanctis caelestia regna tenentes.
Vosque mei memores Christus conservet ubique,
Alchuine dicor ego, vestro devotus amori.
O vos pastores,,patres, sine fine valete.
Et tu, sancte pater, pius AEdilharde sacerdos,
Iam valeas, vigeas, Christo donante per aevum.

# Carmina 11
Pectus amor nostrum penetravit flamma .....
Atque calore novo semper inardet amor.
Nec mare, nec tellus, montes nec silva vel alpes
Huic obstare queunt aut inhibere viam,
Quo minus, alme pater, semper tua viscera lingat,
Vel lacrimis lavet pectus, amate, tuum.
Cur tu, dulcis amor, fletus generabis amaros,
Et de melle pio pocula amara fluunt?
Si tua iam, mundus, miscentur dulcia amaris,
Adversis variant prospera cuncta cito.
Omnia tristifico mutantur gaudia luctu,
Nil est perpetuum, cuncta perire queunt.
Te modo quapropter fugiamus pectore toto,
Tuque et nos, mundus iam periture, fugis.
Delitiasque poli semperque manentia regna
Quaeramus toto pectore, mente manu.
Felix aula poli nunquam disiungit amicum;
Semper habet, quod amat, pectus amore calens.
Huc properare, pater, precibus rape me, rogo tecum,
Qua noster nunquam dissociatur amor.
Aspice laetifico gratanter corde, precamur,
Parvula quae magnus munera misit amor.
Nam duo praemitis laudaverat aera magister,
Quae iniecit templi vidua nuda gazis.
Omnibus est donis melior dilectio sacra,
Atque fides firma, quae viget atque manet.
Te divina, pater karissime, dona sequantur
Praeveniantque simul: semper ubique vale.

# Carmina 12
Te deus omnipotens conservet semper ubique,
Iulius o iuvenis, spes amor atque decus.
Lucia vive deo felix, clarissima virgo,
Semper in aeternum, Lucia virgo, vale!
Et mea per versus valeat Mathematica dulces,
Femina verbipotens, tu sine fine vale!
Delia docisono ...... grammatica plectro,
Floreat ut studiis pectus ubique tuum.
Vita, salus cunctis, domino donante, puellis,
Perpetuumque vale in tempora longa fiat.
Felix quippe pater, flores qui germine tales
Egregiis mundi progenuit titulis.
Dextra patris summi natas natosque patremque
Conservet pariter, protegat atque regat.

# Carmina 13
Ad nos quippe tuus famulus veniebat Homerus
Nunctia laeta ferens, David, ab ore tuo.
Fecerat et Flaccum gaudentem in pectore vestrum,
Deque salute tua, de sobolisque tuae.
O mihi dulcis amor, dulcis praesentia Christi,
Dulce tuum studium, et dulcis ab ore sonus.
Tuque tuique simul per saecula semper amici
Pervaleant, vigeant, David ubique vale!
Hunc iterum puerum vestrae pietate remisi,
Serviat ut vobis carmine, corde, manu.

# Carmina 14
Pergite, Pierides, musali pollice flores
Carpere, qui liquidis crescunt prope fontibus amnis:
Regali ut iuveni faciatis serta salutis.
Ut variis totus rutilet virtutibus ille,
Nobilate cluens, laudabilis orbe, paterna,
Sic vos florigeri percurrite prata decoris,
Vertice Castalidum iuvenali et pangite stemma:
Fulgeat hinc roseo vertex virtutis honore,
Illic et sophiae clarescat lilia candens,
Iustitiae violis variet per tempora fulgor,
Et croceo rutilet verecunda modestia vultu.
Talibus his iuvenem sertis ornate, Camaenae,
Vertice fulgenti ut venerabilis orbe nitescat.
Ecce tuas aures, iuvenum clarissime, donis,
Versifico volui pauxillum tangere plectro,
Et tibi perpetuam Musis mandare salutem.
Florigeris vigeas utinam per saecula sceptris
Atque deo iunctus teneas caelestia regna.

# Carmina 15
Semper in aeternum valeas, sanctissime papa,
Tu Leo, tu victor, proles amata dei.
Doctor in orbe pius, Christi clarissima salpix,
Et caput ecclesiae, lux, decus atque pater;
Iustitiae cultor, verae et pietatis amator,
Pauperibus largus, clarus honore pio;
Notus in orbe procul, meritorum laude venustus,
Virtutum titulis nomen amoris habens.
Sis pius et mitis Christi pro, pastor, amore
Angelicus obivus, quas tua dextra regit.
Te deus aeternus longaevo tempore sanum
Protegat, exaltet prosperitate bona.
Et tibi perpetuum concedat in arce polorum
Cum sanctis regnum: iam sine fine vale!

# Carmina 16
Te rogo, sancte pater, supplex per carmina nostra,
Sis memor et nostri, te rogo, sancte pater.
Dulcis Homere, precor, Flacci memor esto poetae,
Sis memor ut Samuel, dulcis Homere, precor.
Auxiliare senem nostros, rogo, tu per amicos,
Est locus in Sennis, auxiliare senem.
Est mihi certa fides de te , carissime frater,
Cum Christo et sanctis sit tibi certa salus.

# Carmina 17
Tingue tuos calamos, caritas, in gurgite Christi,
Atque meum pectus comple caelestibus odis,
Ut dignas valeam Paulino dicere grates,
Mellifluis nostras musis qui impleverat aures,
Et memor unanimi longum post tempus amici
Carminibus sacris repetens: 'Albine valeto'.
Quam festiva dies fuerat, cum pagina nobis
Lecta fuit titulis optatae inscripta salutis!
Omnia dicta mihi caritatis melle manabant.
Quo se divertit laetus relegentis ocellus,
Cernit ubique suae semper nova gaudia mentis,
Maxime tam gaudens in prosperitate paterna,
Quem deus aeterno conservet tempore sanum.
O laus Ausoniae, patriae decus, inclytus auctor,
Iustitiae cultor, sacrae pietatis amator,
Te mea mens ardet sacris constricta catenis,
Diligit, exquirit, complectitur, adtrahit, ambit,
Pectoris aeterna secumque recondit in arca.

# Carmina 18
Tingue semel calamum, caritas, in gurgite Christi,
Fac paucos Aquilae versiculosque meo:
Cuius amore calent patris praecordia tota,
Omnibus atque horis nomen in ore sonat.
Cui deus aeternum tribuat per saecula salve,
Protegat, exaltet, fructificet, vegetet.
Quem mea mens ardet, sacris religata catenis,
Ambit et exquirit, diligit et memorat.
Tertius Albinus vobis iungatur amicus,
Et lacrimas resonet inter in ore sacras.
Quippe triplex funis facile non rumpitur unquam,
Sic quoque tres inter firma viget caritas;
Tres ubi sunt pariter collecti in nomine Christi,
His adstat medius Christus et ipse pius.
Hoc memorate viri, totumque valete per aevum,
Vos videam laetos mox, miserante deo.
Corporis et capitis omnes tunc certe capilli
Piero plectro carmina laeta canant.
Orpheus aut Linus, nec me Maro vincit in odis,
Dum manibus cingam pectora vestra meis.

# Carmina 19
Hic Paulinus ovans toto requiescat in aevo,
Hocque cubile pater dignus dignetur habere.
Invidus hoc templum nunquam pertranseat hostis,
Ne caros animis subito disiungat amicos,
Quos Christi caritas caros coniunxit amicos.

# Carmina 20
O Pauline pater, pastor, patriarcha, sacerdos,
Pars animae melior, nostrae pars inclyta vitae:
Sis memor Albini sacris altaribus adstans,
Et dulces inter lacrimas super ora fluentes
Dic: 'Miserere, deus, nostro clementer amico,
Criminibus que suis veniam largire benignus,
Ut te cum sanctis liceat laudare per aevum'
Omnipotens patris virtus, sapientia Christus,
Obsecro te supplex toto de pectore pauper,
Ut tua conservet Paulinum dextera semper,
Protegat atque regat, virtutum floribus ornet.
Tuque Maria, dei genetrix, sanctissima virgo.
Prospera cuncta meo Paulino posce, precamur.
Ut vigeat, valeat Christi repletus amore.
Vos quoque, cara simul sanctorum turba, tonanti,
Qui bibulas proni monitis caelestibus aures.
Ecclesiae patres, habuistis semper apertas.
Et nunc cum Christo caelestia regna tenetis.
Fundite proque mei Paulini, posco, salute
Cum pietate preces summo super omnia regi,
Ut vigeat, valeat Christi precepta secutus.
Et vos, ecclesiae sanctae sanctissima proles.
In commune precor prostrato corpore terris.
Utque mei curam Paulini habeatis in aevum.
Illius et vitam precibus commendite Christo.
Ut vigeat, valeat longaevo tempore sanus.
Angelici faciem coetus qui cernitis almam,
Perpetui patris caelesti in culmine semper,
Expansis manibus humili sed pectore posco,
Vos quoque Paulinum precibus defendite vestris.
Ut gaudens regnet vestro sociatus honori.
Aeternisque dei vobiscum laudibus adsit,
Regna beata tenens, felix sine fine polorum.
Hos rogo versiculos habeas, pater optime, tecum,
Ut tua mens memoret lecto pro carmine natum.
Sit ibi Christus amor, virtus, decus, omnia Christus.
Sit via, vita, salus, spes et laus, gloria perpes
Semper in ore sonet, maneatque in pectore semper,
Ut tibi cum sanctis tribuat caelestia regna:
Qua memor esto tui nati, te posco per illum,
Qui te perpetuam caeli deducat in aulam.
Et nunc, et semper, mi mi Pauline valeto.
Carminis hic finem lacrimis faciemus obortis,
Sed nunquam sacri finem faciemus amoris.

# Carmina 21
Theophilacte pater, sophiae tu doctor honestus,
Laudibus egregiis clarus in orbe procul,
In regno magnus caelorum scriba videris,
Dona tui cordis sunt nova vel vetera.
Urbs, caput orbis, habet te maxima Roma magistrum,
Verba salutis habes semper in ore tuo.
Omnibus es mitis sancta pietate magistra,
Quae solet egregium cor habitare tuum.
In qua meque, precor, gremio caritatis amicum,
Sim licet ignotus, suscipe sancte, tibi.
Nam scriptura canit vero paradigmate sancta
Carmine, quae laudes concelebrat sophiae.
Sic novus ut mustum tecum veterascat amicus,
Sic hoc dulce bibis, dulcis amicus erit.
Dixerat et Paulus, doctor clarissimus orbis.
'Cuncta probate prius, quaeque tenete bona.'
Obsecro te supplex, animo me spernere noli,
Sed solita fratrem me pietate proba.
Larga quidem caritas Christi solet esse per orbem,
In gremium multos congregat illa suum.
Qui in caritate manet, portat in pectore Christum,
Vera quidem caritas est deus omnipotens,
Qui prodesse potest, non est spernendus amicus,
Vel prodesse valet alter amicus ei,
Profuit ut Christus iam vulnera dira gementi
In curam nummos protulit atque duos.
Hac pietate, precor, me tu tibi suscipe fratrem,
In Christo fratres gratia nos genuit.
Suadeo quippe tibi, doctor clarissime mundi,
Ut doctrina sacro currat ab ore tuo.
Cartula scribatur vitae, mittatur ubique,
Praetitulata pio nomine apostolico.
Sic tua laus crescit, merces sic magna manebit
Pastori summo sedis apostolicae.
Cuius amore pio me tu commende, rogamus,
Commendet Christo ut me pater ore suo.
Vos pariter, patres, semper sine fine valete,
Dextera vos Christi protegat atque regat.

# Carmina 22
Cur, rogo, nate, tuo patri irasceris, amate,
Longius optatum mox modo carpis iter?
Et tu tristis abis, patrem tristemque relinquis,
Ut sceleratus ego iudicor ecce reus.
Iratus calido quicquam nec pectore dixi,
Mandavi placida dicere verba tibi.
Utere ceu propriis rebus feliciter illis,
Sunt mea quippe tua, sint tua queso mea.

# Carmina 23
O mea cella, mihi habitatio dulcis, amata.
Semper in aeternum, o mea cella, vale.
Undique te cingit ramis resonantibus arbos,
Silvula florigeris semper onusta comis.
Prata salutiferis florebunt omnia et herbis,
Quas medici quaerit dextra salutis ope.
Flumina te cingunt florentibus undique ripis,
Retia piscator qua sua tendit ovans.
Pomiferis redolent ramis tua claustra per hortos,
Lilia cum rosulis candida mixta rubris.
Omne genus volucrum matutinas personat odas,
Atque creatorem laudat in ore deum.
In te personuit quondam vox alma magistri,
Quae sacro sophiae tradidit ore libras.
In te temporibus certis laus sancta tonantis
Pacificus sonuit vocibus atque animis.
Te, mea cella, modo lacrimosis plango camaenis,
Atque gemens casus pectore plango tuos.
Tu subito quoniam fugisti carmina vatum.
Atque ignota manus te modo tota tenet.
Te modo nec Flaccus nec vatis Homerus habebit,
Nec pueri musas per tua tecta canunt.
Vertitur omne decus secli sic namque repente,
Omnia mutantur ordinibus variis.
Nil manet aeternum, nihil immutabile vere est,
Obscurat sacrum nox tenebrosa diem,
Decutit et flores subito hiems frigida pulcros,
Perturbat placidum et tristior aura mare.
Qua campis cervos agitabat sacra iuventus,
Incumbit fessus nunc baculo senior.
Nos miseri, cur te fugitivum, mundus, amamus?
Tu fugis a nobis semper ubique ruens.
Tu fugiens fugias, Christum nos semper amemus,
Semper amor teneat pectora nostra dei.
Ille pius famulos diro defendat ab hoste,
Ad caelum rapiens pectroa nostra, suos;
Pectore quem pariter toto laudemus, amemus:
Nostra est ille pius gloria, vita, salus.

# Carmina 24
Gens bona Gothorum semper sine fine valeto,
Electus domino populus, plebs inclyta salve.
Praeclaris gentes vicisti maxime bellis
Quam multas quondam: hostes modo vincite Christi
Per clypeum fidei, per fortia tela salutis.
Auxiliator erit vobis deus almus ubique,
Si iam firma fides habitat sub pectore vestro,
Atque opus egregium sequitur bona dona fidei.
Has, rogo, litterulas placido percurrite sensu,
Quas modo direxit vobis dilectio sancta.
Prospera cuncta deus Gothis concedat Olimpi,
Omnibus aeterni tribuens bona gaudia regni,
Inque piis precibus memores estote, rogamus
Albini semper, scripsit qui talia vobis.
Vos deus omnipotens totum conservet in aevum,
Aeternum tribuens vobis per saecula regnum.

# Carmina 25
Salve, Roma potens, mundi decus, inclyta mater,
Atque tui tecum valeant in secula nati;
Et caput orbis, honor magnus, Leo papa valeto.
Tu quoque iustitiae sceptrum, lux sedis, honoris
Perpetuis valeas, Christo donante, triumphis:
Claviger aetherius, doctor simul inclytus orbis,
Te precibus pariter conservet semper ubique,
Et quos Roma tenet circum sua moenia, sancti
Vos precibus pariter sanctis tueantur ubique.
O patres, populus, Romanae gloria gentis,
Semper in aeternum domino miserante valete.

# Carmina 26
Venerunt apices vestrae pietatis ab aula,
O dilecte deo, David dulcissime, Flacco,
Portantes vestrae nobis pia dona salutis,
Quam deus omnipotens semper superaugeat, opto.
Tu laus, spesque tuis, toto tu gaudia regno,
Tu decus ecclesiae, rector, defensor, amator.
Tu dignos equidem misisti sorte ministros
Ordinibus sacris iam per loca nota capellae.
Ecce sacerdotes Christi sua iura tenebunt,
Officiale decus servant sibi rite ministri
Nathaneique suo gaudent sub principe certo.
Accurrunt medici mox, Hippocratica secta:
Hic venas fundit, herbas hic miscet in olla,
Ille coquit pultes, alter sed pocula praefert.
Et tamen, o medici, cunctis impendite gratis,
Ut manibus vestris adsit benedictio Christi:
Haec mihi cuncta placent, iste est laudabilis ordo.
Quid Maro versificus solus peccavit in aula?
Non fuit ille pater iam dignus habere magistrum,
Qui daret egregias pueris per tecta camenas?
Quid faciet Beleel Hiliacis doctus in odis?
Cur, rogo, non tenuit scolam sub nomine patris?
Quid faciet tardus canuto vertice Drances,
Consilio validus, gelida est cui dextera bello?
Zacheus arborem conscendit parvus in altam,
Ut videat turbam scriptorum currere circum,
Litterulis, cartis miseris solatia praestat.
Non tangat, caveat puerorum sportula dextras.
Iam tenet ordo suum proprie nunc quisque magistrum:
Presbyter egregius, toto sub pectore plenus,
Iste sacerdotes factis et voce gubernat,
Ante illos gradiens, clarissima forma salutis.
Ordo ministrorum sequitur te, Iesse, magistrum.
Vox tibi forte sonat Christi taurina per aulam,
Ut decet ex alto populis pia verba legenti.
Candida Sulpicius post te trahit agmina, lector,
Hos regat et doceat, certis ne accentibus errent.
Instituit pueros Idithun modulamine sacro,
Utque sonos dulces decantent voce sonora.
Quot pedibus, numeris, rithmo stat musica discant.
Noctibus inspiciat caeli mea filia stellas,
Adsuescatque deum semper laudare potentem,
Qui caelum stellis ornavit, gramine terras,
Omnia qui verbo mundi miracula fecit.
Fistula tunc Flacci proprium tibi carmen, Homere,
Iam faciet, tu dum sacram redieris ad aulam.
Perpetuum valeat Thyrsis simul atque Menalca,
Ipse Menalca coquos nigra castiget in aula,
Ut calidos habeat Flaccus per fercula pultes.
Et Nemias Graeco infundat sua pocula Bacho,
Qui secum tunnam semper portare suescit.

# Carmina 27
Omnibus alma salus pueris sit atque puellis,
Regia progenies, valeas per saecula longa:
Vivere quam Christus multis feliciter annis
Concedat, tribuens aeterni et gaudia regni.
Christe, salus mundi, laus, gloria, vita, redemptor,
Temporibus cunctis, annis atque omnibus horis,
Dilectum David conserva in saecula multa,
Ut gaudens vivat felix et prospere regnet.
Omnis ubique simul populus respondeat 'amen'.
Clementer mitis populo miserere misello:
Grex est quippe tuus, tu pastor amabilis ille.
Mercedem tribuet tibimet per saecula Christus.
Nunc valeas iterum et semper in saecla valeto!

# Carmina 28
Pontificalis apex, princeps patriarcha, sacerdos,
Praesul amate deo, sanctorum sancte magister,
Pastor apostolicus, magnus Leo papa valeto.
Lux, decus ecclesiae, Romanae gloria gentis,
Et patrio patriae populo spes magna salutis:
Egregius doctor, meritis et nomine clarus,
Virtutum titulis toto praeclarus in orbe.
Te deus aeternus, mundi mitissimus auctor,
Salvator generis humani, maximus haeres
Protegat atque regat longaevo tempore sanum,
Atque tibi tribuat felicia tempora clemens
Augeat et numerum populi per dogmata verbi
Ut multiplicia laetus mercede laboris
Celsithroni videas faciem sine fine beatam,
Principi apostolico Petro coniunctus in aevum,
Arce poli Christo laetus in laudibus almis.
Tu rege doctrinis, mundi laus, regna per orbem,
Carta tua currat, signata in nomine sacro,
Per terram, pelagus, regiones, regna, per urbes.
Exhortans sancto cunctos sermone legentes
Semina ne vitae maculent zizania mortis,
Crescat ab ore tuo caelorum candida messis,
Unde dei populus vivat feliciter omnis.
Gaudeat et teneat tecum caelestia regna
Semper in aeternum, summo donante tonante.
Vive deo felix, felix et vive per aevum,
Aurea lux mundi, terrae sal, porta salutis,
Et decus ecclesiae, gemmisque corona refulgens.
Sis memor Albini, memoret te gratia Christi,
Quae te conservet, praesul sanctissime, semper.

# Carmina 29.1
Incolumem Christus, carissime, te mihi praesul
Conservet mitis semper ubique, precor.
Tu mihi dulcis amor, cordis tu carmen in ore,
Tu memor esto mei, tu sine fine vale!

# Carmina 29.2
Nulla manus cartam discingat, ni tua, praesul:
Solve, pater sancte, et lege tu feliciter illam.
Succinctum solvat, cupiat qui abscondita scire.
Nulla tamen dextra, ni tua, sancte pater.

# Carmina 30.1
Fer festina patri Paulino, carta, salutem,
Dic 'Pauline pater, dulcis amice vale'!

# Carmina 30.2
Ianua parva quidem et parvus habitator in aede est.
Non spernas nardum, lector, in corpore parvum;
Nam redolet nardus spicato gramine multum:
Mel apis egregium portat tibi corpore parvo.
Parva quidem res est oculorum, cerne, pupilla,
Sed regit imperio vivacis corporis actus.
Sic regit ipse domum totam sibi Nardulus istam,
'Nardule', dic lector pergens, 'tu parvule, salve'.

# Carmina 31
Haec tibi, Macari, devovi munera, pastor:
Cum Christo et sanctis tu sine fine vale!
Sis memor Albini, memoret te gratia Christi,
Et tu nigre meus candidus esto dei.
Cur, mi nigre, taces? de te nunc nescio quidquam,
Aut tamen ecce tibi sit deus omnis amor.
Sit cibus et potus, clipeus, rex, vita salusque,
Laus cuius resonet semper in ore tuo.
Ut tibi mandavi, Bergeneses instrue nostros,
Et tecum discat qui tibi perplaceat.
Haec praecepta decem, vobis quae cartula cantat
Nocte dieque pio corde tenete, precor.
Saepius et nosmet memorantes dicite, quaeso:
'Pauperis Albini, Christe, memento tui'.

# Carmina 32
En tuus Albinus, saevis ereptus ab undis,
Venerat, altithrono nunc miserante deo,
Te cupiens apel - peregrinis - lare camenis,
O Corydon, Corydon, dulcis amice satis.
Quicquid tu volitas per magna palatia regum,
Ut ludens pelago aliger undisono:
Qui sophiae libros primis lac ore sub annis
Suxisti et labris ubera sacra tuis.
Dum tibi, dum maior per tempora creverat aetas,
Tunc solidos sueras sumere corde cibos,
Fortia de gazis veterum et potare Falerna;
Sensibus et fuerant pervia cuncta tuis.
Quicquid ab antiquo invenerunt tempore patres,
Nobile cuncta tibi pandit et ingenium,
Ac divina tuis patuit scriptura loquelis,
Aedibus in sacris dum tua vox resonat.
Quid tua nunc memorem scolastica carmina. vatis,
Qui cunctos poteras tu superare senes?
Viscera tota tibi cecinerunt atque capilli,
Nunc tua lingua tacet; cur tua lingua tacet?
Nec tua lingua valet forsan cantare camenas,
Atque, reor, dormit lingua tibi, Corydon?
Dormit et ipse meus Corydon, scolasticus olim,
Sopitus Bacho. Ve tibi, Bache pater!
Ve, quia tu quaeris sensus subertere sacros,
Atque meum Corydon ore tacere facis.
Ebrius in tectis Corydon aulensibus errat,
Nec memor Albini, nec memor ipse sui.
Obvia non misit venienti carmina patri,
Ut canerent 'salve': tu tamen, ecce, vale!
Rusticus est Corydon, dixit hoc forte propheta
Virgilius quondam: 'Rusticus es Corydon'.
Dixerat ast alter, melius sed, Naso poeta:
'Presbyter est Corydon', sit cui semper ave.

# Carmina 33.1
Da tua celsithronus nobis suffragia semper,
Exaudire preces famulorum, Christe, tuorum,
Qui tibi vota ferant devoto pectore laudis,
Perpetuam tribuens clementi munere vitam.

# Carmina 33.2
Quisque deo lacrimas, lector, hanc fundis ad aram,
Esto memor nostri, cecini qui carmina Christo.
Exaudire preces famulorum, Christe, tuorum,
Qui tibi vota ferant praesenti laudis in ara,
Et da caelestis nobis pia dona salutis.
Sis memor Alchuini, lector, rogo, carminis huius.

# Carmina 34
Praesul amate, precor, hac tu diverte, viator:
Sis memor Albini ut, praesul amate, precor.
O mea cara domus, habitatio dulcis, amata,
Six felix semper, o mea cara domus.
Sophia sancta patrum tectis servetur in istis,
In te discatur sophia sancta patrum.
Tu valeas, vigeas donis his inclita semper,
In sophiae cultu tu valeas, vigeas.
Rustica turba tuo habitet sub tegmine nunquam:
Sit procul e tecto rustica turba tuo.
Protegat atque regat Christi te gratia semper,
Cum sociis pariter protegat atque regat.

# Carmina 35
Praesul amate, precor, pergat haec cartula tecum,
Sis memor ut patris, praesul amate, precor.
Tu mihi dulcis amor, fili, per saecula salve,
Christus in aeternum sit tibi dulcis amor.
Semper in ore tuo resonent pia verba salutis,
Laus Christo resonet semper in ore tuo.
Pectore, mente, manu miseris solatia praesta,
Semper ama Christum pectore, mente, manu.
Omnibus est pater, pastor, patriarcha, sacerdos,
Pauperibus, miseris omnibus esto pater.
Sis decus ecclesiae, cunctis et forma salutis,
Et caput et custos, sis decus ecclesiae.
Gratia summa dei tecum comitetur ubique,
Augeat et meritis gratia summa dei.
Dic, rogo, perpetuum pueris, puer inclite, salve,
Albinoque vale dic, rogo, perpetuum.
Laeta dies veniat nobis sub nomine nostro,
Aeterna et vobis laeta dies veniat.
Sit tibi cura mei, curet te Christus ubique:
Est mihi cura tui, sit tibi cura mei.

# Carmina 36
Quae cupis, ut veniat, venias nec carta caveto,
Ne Musas mergat sospita dira tuas.
Dum Moses pelagus virgae divisit in ictu,
Dic semel aut bis si percutit ipse sinum.

# Carmina 37
Dulcis Homere vale, valeat tua vita per aevum,
Semper in aeternum, dulcis Homere vale.
Pectoribus maneat dulcis dilectio nostris,
In nostris Christus pectoribus maneat.
Lux, via, vita, salus cunctorum, Christus ametur,
Sit nobis Christus lux, via, vita, salus.
Semper ubique vale, dic dic, dulcissime David,
David amor Flacci, semper ubique vale.
O mihi dulcis amor David, per saecla valeto,
Quam te praesentem semper habere velim,
Piero ut tecum liceat mihi ludere versu,
Scandere vel summi sidera celsa poli,
Vel pulchras tecum numerorum discere formas,
Inrepere aut veterum dicta stupenda patrum,
Aut tractare sacra aeternae precepta salutis,
Quae via ne tecum perveat astra super.
Haec est sola salus, haec est sapientia vera,
Hanc qui semper amat, hunc amat ipse deus.
Qui terrena dedit, tribuat caelestia regna,
Ut felix vivas semper in arce poli.
Ipse pius nobis placeat super omnia Christus,
Utque dies nostros protegat atque regat.

# Carmina 38
Munera muneribus David superaddidit Albin:
Munera muneribus Christus superaddat et illi.
Carmina carminibus binas superaddit et illi:
Omnia dona bonus semper deus augeat illi,
Et te florentem faciat, mea filia, donis
Atque mei David subolis clarissima donis
Floreat aeternis: cuncti florete felices,
Iam salvete, valete, vigete et avete, valete.

# Carmina 39
Nec tu quippe tuum curasti, filia, Flaccum:
Vester abit toto tremulus, heu, corpore vatis,
Vergilii resonans tacito vix carmine versum:
Me circum validus ventus, nix, undique nimbus.
Hanc tamen iniuriam poteris purgare precando:
Si Regenbrectum possis servare magistrum,
Serva sic vestro patrono et praesule magno:
Viribus et manibus, securi tribulaque palaque
Cetera turba sui populi mox pergat in hostem,
Ille operi insistat canuto vertice tantum:
Haec, rogo, perficiens valeas, mea Delia, semper!

# Carmina 40
Nix ruit e caelo, gelidus simul ingruit imber:
Non fuit Albino 'Exspecta paulisper in urbe'
Qui iam dixisset, 'donec pertranseat imber,
Et calido pectus Parnasi fonte refirma'.
Tristis abit senio ieiuno ventre poeta,
Et pueri tristes planxerunt carmine Flaccum.
Frigida quapropter taceat sibi fistula carmen,
Has tantum paucas balbutiat ore camenas:
Carmina non curat David, nec Delia curat.
Dum redeunt iterum calidi bona tempora Phoebi,
Mox pristina redit virtus in carmine Flacco,
Tunc ruet in David Musarum laetior odis,
Tunc pax, vita, salus David, tunc praelia Musis.

# Carmina 41
Tu mihi dulcis amor, semper soro inclita salve,
In precibus fratris sis memor ipsa tui.
Delicias saecli, pompas, gazasque caducas,
Mente, manu, lingua spernere disce tua.
Sit tibi Christus amor, virtus, laus, omnia Christus
Permaneat ... et semper in ore sonet.

# Carmina 42
Splendida dum rutilat roseis Aurora quadrigis,
Perfundens pelagus luce nova liquidum,
Discutit ex oculis nocturnos pollice somnos,
Mox senior strato prosilit ipse suo,
In campos veterum procurrens carpere flores,
Rectiloquos ludos pangeret ut pueris;
Quos tibi dulcis amor, David clarissime consul,
Optulit, ut pietas vestra probaret eos,
Tradere iam pueris fierent si iudice digni
Te, decus o sophiae, condere corde tuis.
Tu defende, precor, solita pietate poetam.
Qui direxit ovans munera parva tibi.
Sunt equidem plures, cupiunt qui carpere dicta
Sepius alterius, quam sua ferre foras,
In hoc se studio sapientes esse putantes,
Vatorum valeant si maculare melos.
Talibus occurrat tua, rex, sapientia dives
Defendens Flacci paucula dicta senis.
Sint patris Entelli memores iuvenisque Daretis,
Ne laus quam querunt detrahat ipsa magis.
Impleat aeternis Christi te gratia donis,
O laus atque decus, rex, sine fine vale.

# Carmina 43
Pontificalis apex et primus in orbe sacerdos,
Pastor apostolicus, papa valeto Leo.
Sancte pater patriae, praeclari et culmen honoris,
Dignus in urbe sacra, doctus in orbe procul.
Iustitiae cultor, sanctae et pietatis amator,
Firmus in officiis, verus in eloquiis.
Tu decus ecclesiae, mundi laus, gloria cleri,
Exemplum vitae, forma salutis ope.
Te deus aeternus multis feliciter annis
Concedat sacrum multiplicare gregem,
Ut laus et merces maneat tibi, sancte sacerdos,
Tempore perpetuo pacis in orbe sacro.
Dogmata divinae legis renoventur ubique
Per te perque tuum, sancte pater, studium.
Hoc opus antiqui patres fecere per orbem,
Quorum dicta modo pagina sacra canit,
Et virtutis honos lato celebratur in orbe;
Caelestis quorum nomina carta tenet,
Et quos perpetuo decantat carmine mundus:
Principibus structa est talibus ecclesia.
Hoc opus, hoc studium magni est pastoris in orbe,
Nempe talenta sibi multiplicare data.
Totus hora quidem properat mundi .....,
Ut quondam vates praecinuere sacri,
Et iudex vigilat hominum super acta supernus,
Ut cunctos propriis iudicet ex meritis.
Tunc famulus sumet meritorum dona fidelis,
Laetus et intrabit gaudia summa dei.
Tu quoque, sancta pater, laudem inter hosce habebis
Sanctorum cives clarus in orbe poli.
Ut tunc esse bonis felix merearis in actis,
Nunc durus tibi sit nullus in orbe labor.
Poenarum genera spreverunt omnia sancti,
Cum Christo ut caperent regna beata poli.
Horum sancta sequens felix vestigia pastor,
Doctrinis mentis cum pietate sacris,
Ut te perpetuis caelorum gloria donis
Cum Christo et sanctis accipiat, teneat.
Miserat hunc puerum vestrae pietatis amator,
Praesul Eanbaldus, munera parva gerens.
Quem tua suscipiat bonitas, obsecro, benigne:
Est famulus vester, filius atque meus.
Ecclesiae magno papae et pastore Leoni
Albinus cartam miserat hanc famulus.

# Carmina 44
Te mea mens sequitur, carissime Candide, tristis;
Me tua mens secum portet ubique, precor.
Per loca cuncta dei Christi comitetur euntem
Gratia te, nate dulcis, ab arce poli.
Et tibi per terras, silvas, et flumina, montes
Felici rectum tramite donet iter.
Ut te optata dies iam cernat in arcibus urbis
Egregiae, in qua sunt limina sancta Petri.
Qui tua vota ferat Christo super ardua celi
Culmina, clementer primus in orbe pater,
Quae tibi cum lacrimis, prostrato corpore terris
Ante altare dei, cordis ab ore fluant.
Inde per aereas ruituris moenibus arces
Ad Pauli veniens tecta sacrata pii,
In crucis extensus, gemebundo pectore, signum,
Qua patris et nati crimina plange simul.
Moxque per ecclesias devotus curre viator
Sanctorum laudans semper in ore deum,
Qui mundo tales concessit habere patronos,
Ante poli stantes patris in arce thronum,
Sanguine qui roseo vicerunt regna per orbem
Portantes Christi per pia colla crucem.
Hos iterum atque iterum devoto pectore posce,
Clementer precibus semper adesse tuis.
Ante pios cineres lacrimarum signa tuarum
In sacris sistant semper ubique petris.
Te quoque sacratis studiosa mente per urbem
Ordinibus, festis inter et esse, precor.
Quid cui conveniat personae et tempore, cerne,
Ut patri valeas cuncta referre memor,
Et prodesse tuis monitis et moribus almis,
Per te sancta dei ut floreat ecclesia.
Si te preveniat clementis gratis Christi
Ante oculos sacros patris apostolici,
Posce patrum cineres, vestes, vel forte capillos
Sanctorum, sacrae aut gaudia magna crucis,
Ut sit subsidium nostrae per saecula vitae,
Et nostris pariter, semper ubique pium.
Omnibus his rite, Christo miserante, peractis,
Ad patrem rediens prospere, perge cito.
Non te pausantem videat iam Phoebus in aula,
Sed cum Lucifero surge, viator ovans.
Non sol flammivolus, ventus, non frigora, nimbi
Ad patrem tardent iam properantis iter.
Omnia vincit amor, pedibus velocior Euro
Festine perge, curre, vola, propera.
Ut laetus videat Iacob iam Ioseph ocellis,
Ante diem dirae mortis in urbe sua.
Quid tibi plura canam? felix feliciter omnes,
Nate, vias vade nunc, miserante deo.
Prospera concedat mundi tibi cuncta creator,
Dulcis amate tuo, nate, valeto patri.

# Carmina 45
Carmina dilecto faciat mea fistula David:
Laurigero David carmine dignus erit.
David amor populi, David laus, gloria plebis,
Atque decus regni, spesque corona suis.
Ite per Hespericas, Musae, concentibus urbes,
Clamantes: 'David semper ubique vale'!
Terra, polus, pelagus resonent hoc voce sonora,
Dicat et orbis: 'Honor sit cui, vita, salus'.
Hoc optent precibus simul agmina sancta polorum,
Hoc tribuat clemens Christus ab arce poli:
Ut vivat, regnet multis feliciter annis,
Ad laudem populi David in orbe pius.
Transacto et felix praesentis tempore vitae
Cum Christo teneat regna beata poli.
Ad te nunc, David, referat mea fistula voces
Quas, precor, ut solita iam pietate legas.
Te mea mens sequitur, sequitur quoque carmen amoris,
Decantat, laudat, nocte dieque simul.
Atque pii patris Martini pronus ad aram,
En poscit lacrimis prospera cuncta tibi.
Tecum, sancte pater, pergat miseratio semper,
Iustitiaeque decus et pietatis amor,
Gaudeat ut populus, te iam veniente, per urbes
Totus ubique simul, cum senibus iuvenes.
Huc tua perveniat bonitas, pater optime regni,
Ut tua permaneat laus, honor atque decus.
Tu pater es patriae, praeclari et pastor ovilis,
Te timeat pravus, te pius omnis amet.
Nec tibi subripiat quorumdam prava voluntas,
Qui sua forte volunt, nec tua, nec domini.
Roma caput mundi, primi quoque culmen honoris,
In qua gazarum munera sancta latent,
Quae modo disrupto plangit sua viscera foetu,
Per te sanetur saucia membra cito,
Ut pater et populus concordi pace regantur,
Ut mens una fiat, quos habet una fides;
Quos genuit Christo, Christi confessus amorem,
Claviger aetherius Petrus in orbe pius,
Ne turbata fluat per mundum fulminis unda,
Unde solebat aqua pura manare prius.
Plurima nempe tibi sunt emendanda per orbem,
O rex, o rector, o decus ecclesiae!
Simoniaca quidem pululat male pestis in orbe,
Muneribus dantur mystica dona dei,
Quae deus aeternus cunctis impendere gratis
Iusserat, ut gratis accipit ipse dator.
Stat quoque iudicium causae sub munere dantis,
Sportula iustitiam vertit in ore senis;
Muneribusque datis veniunt ad pocula testes,
Impia iam purgat ebrietasque reum.
Opprimit et miseros quorumdam saeva potestas,
Impleat ut saccos dives ab ore suos.
Impune discurrunt facientes furta latrones,
Ultores scelerum sunt etiam socii.
Talia compescat tua, rex, veneranda potestas,
Rectorem regni te deus instituit.
Grex est quippe tuus populus, tu pastor ovilis
Nobilis egregii, magnus in orbe pater.
Ut tua nobilitas, sic et sapientia cunctis
Praecellat, virtus, laus, honor atque decus.
Ad te respiciunt famulorum vota tuorum,
Quid tua, exspectantes, mens pia praecipiat.
Ipsa caput mundi spectat te Roma patronum,
Cum patre et populo pacis amore pio.
Quos revocare quidem studeat tua sancta voluntas
Ad pacis donum, per pia verba dei.
Erige subiectos et iam depone superbos,
Ut pax et pietas regnet ubique sacra.
Pastor apostolicus, iam primus in orbe sacerdos,
Per te cum populo gaudeat ipse pater.
Rector et ecclesiae per te, rex, rite regatur
Et te magnipotens dextra regat domini;
Ut felix vivas lato regnator in orbe,
Proficiens facias cuncta deo placita.
Angelus aetheria veniens caelestis ab arce,
Qui tecum maneat nocte dieque simul,
Prospere qui semper te, rex, deducat euntem,
Et redeuntis iter protegat atque regat,
Ut te suscipiat victorem Francia gaudens,
Obvia palmatis et manibus veniat.
Hoc tribuat Christus, mundi mitissimus auctor,
Ut veniens venias, David amate, cito.
Hoc mihi cunctipotens donet clementia Christi,
Ut videam faciem laetus in orbe tuam.
O pater, o pastor, rector, spes alma tuorum,
Sit tibi vita, salus sit sine fine, vale!

# Carmina 46
Cartula percurrens, Friducino fer mea salve
Perpetuum nato pacis in ore tuo:
'Dulcis amor patris valeas', dic, 'semper ubique
Cum pietate sacra et prosperitate bona.
Per loca sancta tui sanctorum, nate, fidelis
Sis memor Albini semper in ore patris.
Esto pius, mitis, cauto moderamine pergens,
Consilio prudens et pietate potens,
In sermone quidem verax et corde fidelis,
Conlaudans Christum oris in officio.
Sedulus in precibus sanctorum maxime templis,
Ne te praetereat ullius auxilium.
Sobria cum sociis faciens convivia iustis,
Pauperibus largus ceu miserisque pater.
Prohibeas propria sceleratis castra rapinis,
Ne cuiquam tulerint vi sua forte tui.
Sanctus ait: 'Iustum non vidi nempe relictum,
Eius egens semen non ego pane sacro'.
Pauperis ad thronum clamor conscendit Olimpi,
Audiet et Christus illius ipse preces.
Non tua mensa, precor, furtis vel forte rapinis
Vel miserum spoliis ipsa domus redolet.
Saepius altithroni tibi sit conviva sacerdos,
Et Christi famulus, vel miser atque vagus,
Quam verbosa malis persona adsueta loquellis,
Auribus ingeminans verba nefanda tuis'.

# Carmina 47
Musa volans veniat Monimagno ferre salutem,
Cui deus aeternum tribuat per saecula salve,
Quem precibus Christo sanctorum turba per orbem
Assiduis domino commendet sancta, precamur.
Ut sanus veniat, veniente tempore, natus
Albini patris, praeclaram laetus ad urbem,
Qua sanctus sancto Martinus corpore pausat.
Quod praestare precor nobis, pia gratia Christi.
Sed tu, nate, deo placitis servire memento
Moribus, ut mitis semper te protegat ille;
Prospere per terras ignotas ducat euntem,
Gaudentem nobis clemens iterumque reducat.
Quo pergas, vel quid facias, circumspice cautus,
Sis memor atque tuam propriam servare salutem.
Noli, nate, precor, multo te perdere vino,
Non escis, ille est quoniam sat pestifer orbis:
Ex esca et potu morbi generantur amari.
Noxius et nimium iam pendit in arbore fructus,
Incautus quorum mox infirmabitur aesu.
Sit quoque lingua tibi verax et sermo salubris,
Sit cibus et potus multum moderatus in ore.
Sit vigil in precibus pectus et pura voluntas,
Laudibus in domini sanctorum per loca patrum.

# Carmina 48
Per montes, campos Aquilam, mea cartula, quaere,
Pontificem magni nominis et meriti;
Inventum ut valeat, milleno carmine canta,
Albini officio dic: 'Vale perpetuum'.
Dic: 'Memor esto tui semper, pater alme, magistri
In precibus sacris, per loca sancta patrum'.
Dic quoque, dic supplex, lacrimis dic, 'Sancte sacerdos
Iustitiam sequere semper in ore tuo.
Non tibi blanditiae saecli, non vana voluptas,
Non timor aut terror cordis in antra cadat,
Plena salutiferi sed iam fiducia verbi
Possedeat plenum pectus amore dei.
Iudicium promat iustum tua lingua, sacerdos,
Ut Christo placeat quicquid in ore sonas.
Spiritus e caelo veniens tua pectora, praesul,
Laetificet, habitet, sanctificet, repleat.
Plus aeterna dei Christi est metuenda potestas,
Quam terrena quidem, quae velut umbra volat.
Omnipotens iudex, iustis qui praemia praestat,
Det tibi verba piae pacis in ore tuo.
Tempora sunt nimium variis nunc plena periclis,
Quae quondam sancti praececinere patres.
Aetates hominum, mores mutantur et actus,
Ut que momenta quidem vita cito fugiet.
Nec redit ipsa dies, mensis, nox hora vel annus,
Sed fugiens fugiet, fontis ut unda fluens.
Tristia se laetis inmiscent tempora nostris:
Utque vices faciunt noxque diesque suas,
Gaudia iam veniunt, veniunt et tristia statim,
Non est qui fuerat, transiet omnis homo.
O pater, idcirco facies, dum tempus habebis,
Mente, manu , lingua quaeque deo placeant.
Ore sonet Christi laudes et vera loquatur,
Et totum redolet pectus amore dei.
Totius atque bonis instent iam corporis actus,
Membra simul placitis nocte dieque deo,
Ut totus placeas magno tu iudice Christo,
Ut te conservet semper ubique deus.
Posco, memento tui, praesul praeclare, magistri
In precibus, lacrimis per loca sancta sacris,
Ut veniam mitis praestet cui Christus ab arce
Quae gessit scelerum vita nefanda, precor.
Tu sine fine vale, pastor, patriarcha, sacredos,
Sit tibi Christus amor, lux, via, vita, salus.

# Carmina 49
Dicta vocatur avis proprio cognomine gallus.
Nuntiat haec lucem, terrarum decutit umbras,
Tempora discernit, lumbis succingitur, huius
Subditus imperio gallinarum regitur grex.
Hunc laudans deus intellectum dicit habere:
Quippe sub obscuro dirimat qui tempora peplo.
Pro dolor, hunc longe properantem septa viarum
Artarant quondam, dum temptat pabula rostro.
Ergo cibos solus dum quaerens competa lustrat,
Heu iactans audaxque nimis, multumque superbus
Insidiante lupo excipitur. Quo pondere pressus
Protinus hanc evadendi sibi repperit artem:
'Sepe meas tua fama, lupe praefortis, ad aures
Venit et ignoto monuit rumore, quod altum
Vox tibi magna sonum claris concentibus edat.
Nec tantum doleo, inviso quod devoror ore,
Quantum, quod fraudor, liceat ne discere de te
Credere quod licuit'. Cuius fera credula vocis,
Oblataeque lupus laudis tumefactus amore,
Infernale aperit guttur, faucesque voraces
Pandit, et inmensae reserat penetrale cavernae.
Sed celer eripitur lucis praenuntius ales,
Ac saltu volat et ramo citus arboris haeret.
Mox igitur subita iam libertate potitus,
Excelsusque sedens his cantus vocibus edit:
'Decipitur merito, frustra quicumque superbit,
Et capitur falsis cariturus laudibus escis,
Ante cibos voces dum spargere temptat inanes'.
Respicit haec illos, qui cum sint, fabula, nacti
Iure salutis opus, privantur fraudibus atris,
Attendendo cavis falsas rumoribus auras.

# Carmina 50
Pontificalis apex, pater Aethelharde, valeto;
Omnipotens tribuat prospera cuncta tibi.
Sis decus aecclesiae, Christi praecepta secutus,
Clarus in officio, cautus in eloquio.
Sit tibi larga manus, letum cor, Christus in ore,
Egregii mores et pietatis amor.
Ad te qui veniat, tristis non exeat umquam;
Sis spes pauperibus atque salus miseris.
Previus esto dei populo ad caelestia regna,
Ut te namque sequens pergat ad astra poli.
Insere veridicis vitalia semina verbis,
Cordibus humanis crescat ut inde fides.
Luceat in tenebris oriens ceu lucifer atris
Exemplis, verbis lumen ubique tuum.
Non te divitiae secli, non magna potestas
Blanditiis faciat vera tacere quidem.
Nec rex, nec iudex, etiam nec carus amicus
Os sacrum claudat a pietate tuum.
Est breve nam tempus vitae et presentis in annis,
Atque pede tacito mors citius properat
Exosisque tuae digitis fert ostia vitae;
Ingrediens secum, quicquid habes, rapiet.
Hunc idcirco diem atque hoc inamabile tempus
Prevideas semper nocte dieque tibi;
Utque domus patrem vigilantem Christus ab arce
Inveniat veniens, tumque beatus eris.
Felix illa dies, vocem qua iudicis almi
Auditurus eris, proque labore tuo
Tunc gaudens: 'Intra, nimium mi serve fidelis,
Aeterni aeternus regna beata patris'.
Tunc memor esto mei et dic: 'Mitissime Christe,
Pauperis Albini nunc miserere, precor'.
Nos nunc velivoli pelagi spectamus in horis,
Quando dei adveniat, quando serena dies.
Tuque iter hoc nostrum, devoto pectore posco,
Ad Christum precibus auxiliare piis.

# Carmina 51.1
Qui legat, 'Alchuinum', dicat rogo, 'Christe tuere'.
Vos, dilecta cohors, patris generosa propago,
Accipite hunc fratrem, misi quem mente benigna.

# Carmina 51.2
Has tibi, sancte puer Benedicti Maure, camenas
Albinus vates versiculis cecinit,
Valde optans animo tibi prospera cuncta fideli,
Ut felix vivas semper ubique deo.
Pro quo funde preces solita pietate tonanti,
Conservet famulum ut Christus ab hoste suum.

# Carmina 51.3
Tu quoque non meritis, crispis sed calve capillis,
Ut valeas, vigeas tempus in omne, precor.
Dum lacrimas domino Benedicti fundis in aula,
Sis memor Albini, dulcis amice, tui.

# Carmina 51.4
Tu quoque, nate, vale, maior tibi mente fideli
Inter sacra, precor, verba memento mei.
Parvula nilque nocent librorum membra ministro,
Si mens alta petit grandis amore dei.

# Carmina 51.5
Vosque valete, viri fratres patresque fideles,
Vos deus omnipotens protegat atque regat.
Vos mandata patrum tota virtute priorum
Conservate, precor, pectore, mente, manu.
Obsecro meque piis precibus commendite Christo,
Ut scelerum veniam donet ubique mihi.

# Carmina 51.6
O Benedicte, vale, monachorum maxime pastor,
Quos generas verbis, hos rege iam precibus.
Iudicis ante thronum doctorum quisque cohortes
Deducet proprias, quas genuit domino.
Tunc quoque tu monachos deduxeris ante tribunal
Celsithroni regis, almipater, proprios.
Auxiliare tuos precibus quapropter ubique:
Grex numero crescat, pastor amate, tuus.
Iam gregis ex numero pastoris gloria crescit,
Conserva meritis ecce tuos famulos.

# Carmina 52
Angelus e caelo veniens comitetur euntem
Semper, abito tuas, dulcis amice, vias.
Te mea mens sequitur magno cum cordis amore,
Exoptans animo prospera cuncta tibi.
Qui mihi te, frater, Christus concessit amicum,
Conservet sanum Christus ubique mihi.
Efficiens citius pariter natumque parentem
Congaudere simul prosperitate bona.
Quod modo non vidi te te, dulcissime frater,
Contestor vere, cor dolet hoc nimium.
Quam prope nescivi te nos spectando maneres,
Nunc nisi gaudens non mihi dixit homo.
Me tamen ecce, precor, praesentem semper habeto,
Ut te presentem semper habebo, pater.
Sit tibi, sitque mihi praesens deus omnibus horis,
Sit pius et clemens, gloria, vita, salus.
Quos caritate pia terris coniunxit amicos,
Gaudentes pariter iungat in arce poli.
Hos rogo versiculos tecum fer, frater amice,
Sis memor Albini ut semper, amice, tui.
Per campos, colles, silvas et flumina pergens,
Semper iter Christus protegat ecce tuum,
Sanctorum precibus semper sine fine valeto,
Et nunc et semper, dulcis amice vale!

# Carmina 53
Curre viam, frater, angusto tramite pulchram,
Quae te sub tectis domini deducat in aulam;
Nec tibi forte pedes coeno sordente respargit,
Nec tibi caeruleus crines infuderit imber;
Nec vis ventorum turbat, nec grando procellis;
Nec timor, ut tollant vestes, nec fauce latrones,
Nec leo, nec tygris, ursus, aper ambo visuntur;
Vel coluber, regulus, serpens, prosternit euntem,
Sed bene securus poteris percurrere stratam.
Laus divina tibi resonet quapropter in ore,
Utque pium placido Christum tu pectore porta:
Ille tuos gressus, sensus et verba gubernet,
Dux, via, rector, amor tibi sit, protector ubique
Incolomem ducat te, teque reducat euntem.

# Carmina 54
Nunc bipedali
Carmine laudes,
Credule, dulces,
Mi tibi nate
Care, canemus.
Certo valeto!
Semper ubique
Sit tibi Christus
Pax, via, virtus.
Plenus amore
Illius esto,
Ecce precamur.
Te quoque semper
Protegat ille
Omnibus horis
Atque momentis;
Ut tibi nullus
Ledere possit.
Curva senectus
Certe propinquat,
Signaque vertex
Candida monstrat,
Ultima fata
Forsan adesse:
Esto paratus,
Ecce precamur,
Obvius ire
Omnipotenti,
Pectore gaudens.
Pax tibi semper,
Care fidelis,
Credule nate,
Primus amore,
Atque paterno
Discipulatus
Dulcis amore.
Tuque sophiae
Scrinea sacrae,
Arca fidei,
Et tuba vitae
Praeco salutis,
Primus in aula.
Vox tua plebi
Pandat Olimpi
Hostia summa,
Lucisque templum,
Laus ubi Christo
Personet alma.
Hoc, rogo, carmen
Ore caneto,
Mente teneto,
Et memor esto,
Obsecro, patris;
Sisque beatus
Semper in aevum.
Te comitetur
Gratia Christi,
Gloria caeli,
Perpete vita,
Pax tibi semper.

# Carmina 55.1
Dulcis amor lacrimis absentem plangit amicum,
Quem longinqua negat terra videre oculis.
Rara fides hominum caros effecit amicos,
Milia multa cient, pectore solus erit.
Argento melior, fulvo pretiosior auro,
Omnibus et gazis clarior iste nitet,
Quem cupit et quaerit mentis sibi tota voluntas
Ut habeat, teneat, diligat atque colat.
Iste eris ecce mihi magno coniunctus amore,
Tu requies mentis, tu mihi dulcis amor.
Te deus aeterno conservet tempore semper,
Tu memor Albini semper ubique vale.

# Carmina 55.2
O quando optandi veniat mihi tempus amoris,
Quando erit illa dies, qua . . . te cernere possim,
O dilecte deo, studiis o clara iuventus,
Sit tibi vita, salus feliciter omne per evum;
Sit decus et bonitas, tecum et sapientia semper,
Sit honor et cultus, laus Christi et gloria tecum.

# Carmina 55.3
Hos ergo versiculos tecum fer, frater amice,
Sis memor, rogo, mei ut semper amici tui.
Per campos, colles, silvas et flumina pergens
Semper iter Christus protegat ecce tuum.
Sanctorum precibus semper sine fine valeto
Et nunc et semper, dulcis amice vale.

# Carmina 55.4
Carminis hic finem lacrimis faciemus obortis,
Pectore sed numquam finem faciemus amoris.
Flentibus hoc oculis carmen, karissime, scripsi,
Flumina, credo, pius lacrimarum Christus ocellis
Abstergat, vestrum faciat quoque cernere vultum,
Tunc erit illa dies, placido qua pectore consto.

# Carmina 55.5
Hoc, deus, in lecto fautor sis, posco, cubanti,
Dormiat ut tutus, Christe, sub umbra tua,
Ne sibi subripiat hac fur nocturnus in aula
Ac sibi sis proprius semper, ut opto, deus:
Namque tuis famulis latum tu, Christe, per orbem
Fidus ades custos, rex pius atque pater.

# Carmina 55.6
Huc, conviva, tuum fidus transmitte ministrum,
Si vis dulciferum, dulcis amice, merum.
Esto, precor, letus hac vir venerandus in aula,
Nam tibi sat properans dulcia vina dabo.
Mira tamen cunctis dicam quae rite ministro,
Quod gustare merum non, mihi crede, licet.

# Carmina 55.7
Adsis, Christe, dapes hinc nunc benedicere sumptas,
Ut satient famulos fercula ista tuos.
Tu nostras animas, petimus, et corpora victu
Dulcifero pascas, semper alas, vegetes.
Namque cibum siccis et potum largus in arvis
Tu dederas populo rite petendo tuo.

# Carmina 55.8
Frigus adest, iuvenes, frondes nunc arripite silve,
Nix etenim ningit, cernite, grando ruit.
Ligna focum pariter currentes ferte devoti,
Algida si vultis menbra fovere foco,
Atque crebris . . . implentes flatibus alvum
Hos fratres tremulos igne fovete, precor.

# Carmina 55.9
Haec sit sacra domus, sic sit, precor, aula salutis,
Ore simul , Christe, sit benedicta tuo.
Non hic flamma vorax ledat, non fulgur ab alto,
Non languor cruciet, non labor atque fames,
Non rapidus demon, furum non factio fallax,
Sed maneat pietas hic, precor, atque salus.

# Carmina 55.10
Mente pia vivens, Christi nutritus in aula,
Et sola gaudens simplicitate boni,
Blandus in obsequiis et puro plenus amore
Pacificam vitam iure quietis agens,
Qui gratus populi et celso dignus honore
. . . . . . . . . . . . . . . . .

# Carmina 56.1
Tempus erit, quando frater cum fratre loquetur,
Tempus erit, quando gaudens gaudente fruetur:
Omnia tempus habent, caritas sine fine valeto.
Pasce, iubente pio, patres iuvenesque novellos,
Christo, quo valeant dulces gustare loquelas.
Curre velox, carta, plures fer cincta salutes,
Dic 'tua me, queso, discingat dextera' illi.

# Carmina 56.2
Mitis ab aetherio clementer Christus Olimpho
Te regat, exaltet, defendat, ornet et amet,
Iam valeas, vigeas, Christo donante, per aevum.

# Carmina 56.3
O plurimum niger, propera ad documenta magistri,
Quae tribuunt animae praemia magna tuae.
Disce sacrum humana mente venerare libellum,
Ut valeas sumere gaudia namque poli.

# Carmina 57
'Plangamus cuculum, Dafnin dulcissime, nostrum,
Quem subito rapuit saeva noverca suis.
Plangamus pariter querulosis vocibus illum,
Incipe tu senior, quaeso, Menalca prior'.
'Heu, cuculus nobis fuerat cantare suetus,
Quae te nunc rapuit hora nefanda tuis?
Heu, cuculus, cuculus, qua te regione reliqui,
Infelix nobis illa dies fuerat.
[Omne genus hominum, volucrum simul atque ferarum
Conveniat nostrum querere nunc cuculum.]
Omne genus hominum cuculum conplangat ubique,
Perditus est, cuculus, heu, perit ecce meus.
Non pereat cuculus, veniet sub tempore veris,
Et nobis veniens carmina laeta ciet.
Quis scit, si veniat; timeo, est summersus in undis,
Vorticibus raptus atque necatus aquis.
Heu mihi, si cuculum Bachus dimersit in undis,
Qui rapiet iuvenes vortice pestifero.
Si vivat, redeat, nidosque recurrat ad almos,
Nec corvus cuculum dissecet ungue fero.
Heu quis te, cuculus, nido rapit ecce paterno?
Heu rapuit, rapuit, nescio si venias.
Carmina si curas, cuculus, citus ecce venito,
Ecce venito, precor, ecce venito citus.
Non tardare, precor, cuculus, dum currere possis,
Te Dafnin iuvenis optat habere tuus.
Tempus adest veris, cuculus modo rumpe soporem,
Te cupit, en, senior atque Menalca pater.
En tondent nostri librorum prata iuvenci,
Solus abest cuculus, quis, rogo, pascit eum?
Heu, male pascit eum Bachus, reor, impius ille,
Qui sub cuncta cupit vertere corda male.
Plangite nunc cuculum, cuculum nunc plangite cuncti,
Ille recessit ovans, flens redit ille, puto.
Opto tamen, flentem cuculum habeamus ut illum,
Et nos plangamus cum cuculo pariter.
Plange tuos casus lacrimis, puer inclite, plange:
Et casus plangunt viscera tota tuos.
Si non dura silex genuit te, plange, precamur,
Te memorans ipsum plangere forte potes.
Dulcis amor nati cogit deflere parentem,
Natus ab amplexu dum rapitur subito.
Dum frater fratrem germanum perdit amatum,
Quid nisi iam faciat, semper et ipse fleat.
Tres olim fuimus, iunxit quos spiritus unus,
Vix duo nunc pariter, tertius ille fugit.
Heu fugiet, fugiet, planctus quapropter amarus
Nunc nobis restat, carus abit cuculus.
Carmina post illum mittamus, carmina luctus,
Carmina deducunt forte, reor, cuculum.
Sis semper felix utinam, quocumque recedas,
Sis memor et nostri semper ubique vale'.

# Carmina 58
Conveniunt subito cuncti de montibus altis
Pastores pecudum vernali luce sub umbra
Arborea, pariter laetas celebrare Camenas.
Adfuit et iuvenis Dafnis seniorque Palemon;
Omnes hi cuculo laudes cantare parabant.
Ver quoque florigero succinctus stemmate venit,
Frigida venit Hiems, rigidis hirsuta capillis.
His certamen erat cuculi de carmine grande.
Ver prior adlusit ternos modulamine versus:
'Opto meus veniat cuculus, carissimus ales.
Omnibus iste solet fieri gratissimus hospes
In tectis, modulans rutilo bona carmina rostro'.
Tum glacialis hiems respondit voce severa:
'Non veniat cuculus, nigris sed dormiat antris.
Iste famem secum semper portare suescit'.
'Opto meus veniat cuculus cum germine laeto,
Frigora depellat, Phoebo comes almus in aevum.
Phoebus amat cuculum crescenti luce serena'.
'Non veniat cuculus, generat quia forte labores,
Proelia congeminat, requiem disiungit amatam,
Omnia disturbat: pelagi terraeque laborant'.
'Quid tu, tarda Hiems, cuculo convitia cantas?
Qui torpore gravi tenebrosis tectus in antris
Post epulas Veneris, post stulti pocula Bacchi'.
'Sunt mihi divitiae, sunt et convivia laeta,
Est requies dulcis, calidus est ignis in aede.
Haec cuculus nescit, sed perfidus ille laborat'.
'Ore feret flores cuculus et mella ministrat,
Aedificatque domus, placidas et navigat undas,
Et generat soboles, laetos et vestiet agros'.
Haec inimica mihi sunt, quae tibi laeta videntur.
Sed placet optatas gazas numerare per arcas
Et gaudere cibis simul et requiescere semper'.
'Quis tibi, tarda Hiems, semper dormire parata,
Divitias cumulat, gazas vel congregat ullas,
Si ver vel aestas ante tibi nulla laborant'.
'Vera refers: illi, quoniam mihi multa laborant,
Nec te iam poteris per te tu pacere tantum,
Ni tibi qui veniet cuculus alimonia praestet'.
'Non illis dominus, sed pauper inopsque superbus,
Nec te iam poteris per te tu pascere tantum,
Ni tibi qui veniet cuculus alimonia praestet'.
Tum respondit ovans sublimi e sede Palemon
Et Dafnis pariter, pastorum et turba piorum:
'Desine plura, Hiems; rerum tu prodigus, atrox.
Et veniat cuculus, pastorum dulcis amicus.
Collibus in nostris erumpant germina laeta,
Pascua sint pecori, requies et dulcis in arvis,
Et virides rami praestent umbracula fessis,
Uberibus plenis veniantque ad mulctra capellae,
Et volucres varia Phoebum sub voce salutent.
Quapropter citius cuculus nunc ecce venito!
Tu iam dulcis amor, cunctis gratissimus hospes:
Omnia te expectant, pelagus tellusque polusque,
Salve, dulce decus, cuculus, per saecula salve'!

# Carmina 59
Nunc cuculus ramis etiam resonavit in altis;
Florea versicolor pariet nunc germina tellus.
Vinea bachiferas trudit de palmite gemmas,
Suscitat et vario nostras modulamine mentes
Indefessa satis rutilis luscinia ruscis.
Et sol signiferi medium transcendit in orbem,
Et Phoebus vicit tenebrarum regna refulgens;
Atque natans ad vos pelagi trans aequora magni
Albini patris deportat carta salutem.
Moenibus Euboricae habitans tu sacra iuventus.
Fas idcirco, reor, comprehendere plectra Maronis,
Somnigeras subito te nunc excire camenas,
Carminibusque sacris naves implere Fresonum,
Talia namque placent vestro quia munera patri,
Qui nunc egregias regalibus insonat artes
Auribus et patrum ducit per prata sequentem
Praepulchro sophiae regnantem stemmate celsae.
Tu quoque, tu patri nimium dilecta iuventus,
Tu sobolis vitae, patriae laus et decus omne,
Aetheriis sophiae feliciter utere donis,
Ut tibi permaneat merces et gloria semper.
Ebrius initiat vobis neu vincula Bachus,
Mentibus inscriptas deleat neu noxius artes.
Nec vos Cretensis depellat ab arce salutis
Improbus ille puer, stimulis armatus acutis.
Nec vos luxivagus raptet per inania mundus,
Vertice submergens sacrae memores retinete salutis,
Sed praecepta sacrae memores retinete salutis,
Dulcisono Christum resonantes semper in ore.
Ille cibus, potus, carmen, laus, gloria vobis
Sit, rogo, qui vobis tribuat felicia regna
Atque suis sanctis iungat super aethera semper.

# Carmina 60
Dum suetas soleat cignus servare camaenas,
Cuculus et proprios novit habere sonos:
Dum mare, dum fontes, proprium dum sidera cursum
Quaeque suum servant sub moderante deo:
Carmina cur taceat subito sua Flaccus Homero,
Filius atque patri, cur taceat subito?
Heu, cur muta silent ora iam vocis egena,
Mellifluos quondam quae cecinere sonos?
Nos venerandus amor pacis per foedera iunxit,
Quem pax nostra deus perficiat, vegetet.
Pacificos deus in numerum sibi prolis adoptat,
Quisquis amat pacem, est filius ipse dei.
Rancor amarus abi, redeas concordia dulcis,
Hic fugiens pereat, illa tenens maneat.
O tu dulcis amor, qua te nunc parte requiram?
Num natus proprius possit odisse patrem?
Sed citius redeat, odium qui pellere possit,
Iungatur patri natus et ipse suo.
Carmina tunc poterit iam dulcia Flaccus Homero
Pangere versifica, qui modo pauca canit.
Christus ab alto deus nostrum coniungat amorem:
Tu, nate, valeas, dulcis Homere meus.

# Carmina 61
Quae te dextra mihi rapuit, luscinia, ruscis,
Illa meae fuerat invida laetitiae.
Tu mea dulcisonis implesti pectora musis,
Atque animum moestum carmine mellifluo.
Quapropter veniant volucrum simul undique coetus,
Carmine te mecum plangere Pierio.
Spreta colore tamen fueras non spreta canendo,
Lata sub angusto gutture vox sonuit,
Dulce melos iterans vario modulamine Musae,
Atque creatorem semper in ore canens.
Noctibus in furvis nusquam cessavit ab odis
Vox veneranda sacris, o decus atque decor.
Quid mirum, cherubim, seraphim si voce tonantem
Perpetua laudent, dum tua sic potuit?
Felix o nimium, dominum nocteque dieque
Qui studio tali semper in ore canit.
Non cibus atque potus fuerat tibi dulcior odis,
Alterius volucrum nec sociale iugum.
Hoc natura dedit, naturae et conditor almus,
Quem tu laudasti vocibus assiduis:
Ut nos instrueres vino somnoque sepultos,
Somnigeram mentis rumpere segniciem.
Quod tu fecisti, rationis et inscia sensus,
Indice natura nobiliore satis:
Sensibus hoc omnes, magna et ratione vigentes
Gessissent aliquod tempus in ore suo.
Maxima laudanti merces in secla manebit
Aeternum regem perpes in arce poli.

# Carmina 62
Haec praecepta legat devotus ut impleat actu,
Virtutum titulis vitam qui querat honestam,
Vel homines inter cupiat praeclarus haberi,
Vel morum meritis caelestia regna mereri,
Atque deo Christo socius sine fine videri.
Impleat ipse dei, qui vult sua vota venire.
Vive deo fidens Christi praecepta secutus.
Sint tibi divitiae divinae dogmata legis.
Corporis exsuperat vires prudentia mentis.
Omnibus est mundi melior sapientia gazis.
Semper amanda quidem est rerum doctrina bonarum.
Optimus est animus Christi vestitus amore.
Demones adversus magna est oratio virtus.
Ut moneas carum noli desistere amicum.
Morbi causa mali nimia est quaecumque voluptas.
Tu dare ne claudas palmas et prendere pandas.
Semper in ore tuo resonent bona verba salutis.
Ne, rogo, vindictam tua mens meditetur amaram.
Sint tibi pacifici magna dulcedine mores.
Ne tua poeniteat caves, victoria temet.
Fer patris imperium, dum verbis exit in iras.
Quisque dies vitae est velut ultimus ecce putandus.
Quod dare non possis, noli promittere verbis.
Octonas studeas vitiorum vincere turmas.
Te ferat ad caelum quadriga repleta triumphis.
Lingua suos habeat frenos in corde ligatos.
Vir bonus esse nequit, nisi qui siet omnibus aequus.
Qui scelera abscondet, veniam non forte meretur.
Qui bona dissuescit, mox hic consuescit iniqua.
Non tu, quaeso, iocis laedas nec carmine quemquam.
Saepius auditu frueris quam voce sodalis.
Sit servus mentis venter, sit serva libido.
Non perdit pietas quicquid largire videtur.
Non opibus bona fama datur, sed moribus almis.
Fac ne te merito verbis derideat alter.
Pro misero miserans lacrimas effunde sodali.
Eripe, si valeas, non suggere tela furenti.
Saepe nocet puero miseratio blanda magistri.
Ignotum noto numquam praeponis amico.
Omnia quae dicunt homines, tu credere noli.
Non sibi quid vivat, Christo sed vivat ubique.
Non tua sed Christi quaeras, qui diligis illum.
Non te, non mundum, Christum sed dilige solum.
Cum sapiente loquens prepaucis utere verbis.
Nil oculi prosunt, quibus est mens caeca videndi.
Divitis obprobrium gemitus est pauperis ingens.
Plurima discentis semper sapientia crescit.
Iudicium restat cunctis certissime factis.
Adveniet iudex, cunctis qui iusta rependet.
Inclita perpetuam praestat patientia vitam.
Te feritate magis faciet moderatio clarum.
Egregios faciet mentis constantia mores.
Consilio facias, rogo, sit tibi quicquid agendum.
Omnis quippe aetas aliquo sub fasce laborat.
Vera quidem veterum, iuvenis, paradigmata rere.
Felix qui causam loquitur prudentis in aurem.
Tantum verba valent, quantum mens sentiet illa.
Omnibus est locuples, qui rebus abundat amicis.
Non erit antiquo novus anteferendus amicus.
Difficile invenies verum fortassis amicum.
Moribus egregiis facias tibi nomen honestum.
Nemo quidem plures habuit, quam expedit amicos.
Cui prodest, socio qui non prodesse probatur?
Sola fides fidei dono ditabitur almo.
Levia non animi torquentis cura fatiget.
Res se vera quidem semper declarat honeste.
Quid peius quam se ut iungat habitator iniquus.
Actibus aut verbis nolito adsuescere pravis.
Est non esse quidem satius quam vivere prave.
Mens bona thesauros praecellit munere cunctos.
Vitam quippe tuam tota virtute tuere.
Omnia pro vita sunt amittenda tuenda.
Praemeditata quidem levius sufferre valebis:
Quae subito adveniunt multo graviora videntur.
Gaudia sunt populi rector pius atque benignus.
Mors aliena monet propriae nos mortis ubique.
Felix alterius cui sunt documenta flagella.
Praemia non capiet, ingrato qui bona praestat.
Sit tibi carus homo ut frater, deus ut pater almus.
Omnis paulatim loeto nos applicat hora.
Ante diem mortis nullus laudabilis extat.
Quaelibet ex fructu cognoscitur arbor in ore.
Doctor erit magnus, factis qui, quod docet, implet.
Quod tibi vis fieri alio praestare memento.
Pauperibus iustis caelestis gloria restat.
Quod tibi non optes, alio ne feceris ulli.
Aequum pondus habe, teneas et statera iusta.
Non tibi sit modius duplex nec statera dupla.
Corripe prudentem, reddetur gratia verbis.
Si tu recta facis, ne cures verba malorum.
Utile consilium dominus ne despice servi.
Inter convivas, fac, sis sermone modestus.
Cum quid peccaris, castiga te ipse subinde.
Vulnera dum sanas, dolor est medicina doloris.
Divitias domini faciet benedictio claras.
Aeternam tribuit felix clementia vitam.
Utere quaesitis opibus, fuge nomen avari.
Disce, sed a doctis: indoctos ipse doceto.
Contra verbosos noli contendere verbis.
Sermo datur multis animis, sapientia paucis.
Non laeta extollant animum, non tristia frangant.
Proximus esto bonis, si non potes optimus esse.
Quanto maior eris, tanto moderatior esto,
Cumque alium causes, propriam prior inspice vitam.
Plus tua quam alterius dampnabis crimina, iudex.
Sis bonus aeque bonis, laesus nec laede nocentem.
Qui prodesse potest, non est fugiendus amicus.
Cum fueris felix, quae sunt adversa caveto.
Quae culpare soles, haec tu ne feceris ipse.
Vita aliena tuae tibi sit cathegita vitae.
Ira odium generat, concordia nutrit amorem.
Sit sale iam sophiae sermo tibi conditus omnis:
Magna quidem virtus est nam moderatio linguae.
Crede deo vero et proprios tibi dirige gressus.
Lux timor est domini cordis: hunc dilige semper.
In domino sperans nullus confunditur umquam.
Vir prudens animo est melior, quam fortis in armis.
Corporis excellit vires sapientia mentis.
Divitias animo iniustas adtendere noli.
Verbum dulce quidem tibi multiplicabit amicos.
Converti ad dominum ne tardes tramite recto;
Doctrinis etiam variis non flexilis esto,
Te via nam domini teneat firmissima semper.
Iustitiae et pacis placeant tibi verba loquendo.
Pax, precor, alma tuo placeat tibi semper in ore.
Semper in ore tuo resonant pia verba salutis.
Rex sapiens populum melius defendit ab hoste.
Insipiens rector populum disperderit omnem.
Gloria magna quidem regi est sapientia iusta.
Iniuriasque tuas in fratre ulciscere noli.
Semper avarus amat mendatia, furta, rapinas.
Suffitiat rerum dederat tibi quod deus ipse.
Quid terrenus homo, pulvis et terra superbit?
Principium sceleris predira superbia constat.
Sit tibi cura tuae tota virtute salutis.
Una dies, quales fuerint, ostendit amicos.
Peccasti solus, ignoscere tu tibi noli.
Quod tacitum cupias, tacito committe sodali.
Invidiam nimio cultu vitare memento.
Invidiae maculat famam mala pestis honestam.
Nil sine consilio facias, sic facta probantur.
Qui domino credat, servet mandata salutis,
Semper enim sapiens metuet sibi iudicis iram.
Instanter facias, sors quae tibi tradat agenda.
Cum homine iniusto nolito manere frequenter.
Nec redit unda fluens, nostrum nec tempus in annis.
Omnia finis edax devastat gaudia mundi.
Qui pius et clemens, dominus miserebitur illi.
Infer nullatenus benefactis mente querelas.
Inproperes numquam, dederas munuscula si qua.
Omnia pertractet primum mens verba loquelae.
Corporis auxilium medico committe fideli.
Dum poteris, benefac caro tu semper amico:
Sic novus utque novum vinum veterascet amicus.
Rebus in adversis numquam dimittis amicum.
Semper amicus amat duratque fidelis ubique.
Alma dies noctem sequitur, sic dona labores.
Tempora dum variant, animus sit semper honestus.
Consilio mentis quodque inminet ante videto.
Dum tibi vita viget, lacrimis mala crimina purges.
Noli iterare scelus, lacrimis dum diluis illud..
Luxoriis animo noli servire malignis.
Qui modica spernit, minuit maiora per horas.
Tollitur ex numero sanctorum perfidus omnis.
Oderit insipiens sapientis verba magistri.
Excitat in risus fratres verbosus amaros.
Nil illo sceleri peior qui gaudet iniquo.
Cui secreta quidem credas, cautissime cerne.
Corripe peccantem, noli et dimittere amicum.
Corripere est melius, notum quam perdere amicum.
Qui fratri ignoscit, ignoscit Christus et illi.
Observat sapiens sibi tempus in ore loquendi.
Insipiens loquitur spretum sine tempore verbum.
Multiloquax animam meritis denudat honestis.
Gloria quippe deum dominumque est magna timere.
Radix est sophiae dominum cum mente timere.
Aurum flamma probat, homines temptatio iustos.
Sperate in domino et veniet miseratio vobis.
Dilige, qui cupias caeli bona gaudia, Christum.
Felices faciet natos benedictio patris.
Pauperis et miseri mentem ne adflixeris umquam.
Diligit omnipotens, sophiam sibi semper amantem.
Nec citus in lingua fueris, nec segnis in actu.
Non erit innocuus falsus per famina testis.
Divitias addit domini benedictio plures:
Iam magnum reddes modico tu munus amico.
Semper amicus amat, amor est pretiosior auro.
Dives erit, dure semper qui operatur in agro.
Otia qui sequitur, veniet huic semper egestas.
Omnibus est opibus melior vir mente fidelis.
Exaltat numerus iustorum regna potenter.
Ecce timens dominum vivet felicibus annis.
Exspectat laetus caelestia gaudia iustus.
Impius horrendas spectat pro crimine penas.
Corruit in praeceps populus rectore nefando.
Praeparat aeternam mitis clementia vitam.
Qui bona sectatur, prima bene surgit in hora.
Multorum profert sapientis lingua salutem,
Hostibus in bello dominatur dextera fortis.
Serviet et segnis duro sub fasce laborum.
Lingua placata sibi multos adquirit amicos.
Pone tuis verbis vectes serrasque loquelis.
Qui praecepta dei metuet, in pace moratur,
Nam bona perpetuam tribuet doctrina salutem.
Diligit hic natum, virga qui corripit illum.

# Carmina 63.1
Causa necis fueram, tamen et nil nuncupor esse,
Ordine quisque legat recto me, comedet et me,
Me super ille equitet, transverso qui legat ore.

# Carmina 63.2
Sex mihi litterulae sunt et praeclara potestas;
Disrumpis nomen medio de tramite totum,
Pars colet una deum, hominem pars altera signat;
Littera tollatur, faciet mox quarta venenum.

# Carmina 63.3
Est vir iam totus canuto vertice sanus.
Matrona effectus prima pereunte figura,
Post primam binae pereunt, erit horrida scrofa.

# Carmina 63.4
Presbyter integro celebravit nomine missam.
Littera tollatur, praestat convivia paschae.
Atque minister erit, tollatur tertia, mensae;
Quartaque tollatur, miscet mala verba venenis.
Fur erit, addatur extremis prima duabus.
Tertia cum prima tollatur littera, mirum
Decrepita adcurrit nixa dolabra per aedes.

# Carmina 63.5
Tu qui pergis iter per celsa palatia, lector,
Dic duo, quae moveant totas monosyllaba lites,
Dic duo, quae sanctam rumpunt pronomina pacem,
Dic duo, quae faciunt pronomina nomina cunctis.
Omnia dic, quae sunt verbi, quae syllaba signet,
Qualiter et tecum loquitur, qui non fuit umquam.
Haec lege, solve cito, aut taurum persolve poetae.

# Carmina 64.1
Si mea dona tibi cupias, nimbose viator,
Da prior ecce tua, sic tibi prende mea.
Est mihi venter edax, calido qui pascitur igne,
Vertice sub quadro fumidus exit odor.
Ad me mox hospes gelido fugit imbre Decembri,
A me qui Augusto florida in arva fugit.

# Carmina 64.2
En, ego pulcra foras sum, sed magis utilis intus,
Est calidus venter, feritur dum frigore vertex.
Avidus hospes amat gelidae me tempore brumae,
Qui calida aestate spernit adesse mihi.
Os in ventre mihi est, quadrato in gutture nares,
Qui spirat fumum, dum calet ille foco.

# Carmina 65.1
Nomine pandecten proprio vocitare memento
Hoc corpus sacrum, lector, in ore tuo.
Quod nunc a multis constat bibliotheca dicta
Nomine non proprio, ut lingua Pelasga docet.
In hoc dicta dei conduntur mystica summi,
De quibus egregius vatis in ore canit:
'Est mihi lex domini dulcis super omnia mella,
Carior atque auri milia multa super'.
Strennuus hanc domini famulus custodiet actu,
Cui merces caeli perpes in arce manet.
Codicis istius quot sunt in corpore sancto
Depictae formis litterulae variis:
Mercedes habeat Christo donante per aevum
Tot Carolus rex, qui scribere iussit eum.

# Carmina 65.2
Haec divina dei placeat scriptura, praecamur,
Sensibus atque oculis, lector honeste, tuis.
Spiritus hanc caeli sanctus dictavit ab arce,
In qua vera fides fulget et alma salus.
Pro me, quisque legas versus, orare memento:
Alchuine dicor ego, tu sine fine vale!

# Carmina 65.3
Magni magna dei portantes munera templo,
Quos laudavit ovans ore pio populus;
Parvula sed viduae dominus suo nummula praefert
Nobilium donis famine veridico.
Non ego parva tuis, rector, munuscula gazi
Infero, persona sit mea parva licet.
Munera sed domini caelestibus inclyta dictis
Porto tibi plenis, optime rex, manibus.
Nempe novae ac veteris pariter pia famina legis
In hoc conduntur corpore quippe sacro.
Haec ego porto libens ad sancta sacraria templi,
Quod tua mens noviter condidit alma deo.
Laudibus ut praesto Christi sit semper in illo.
Iste liber resonans verba superna dei.

# Carmina 65.4
Nauta rudis pelagi ut saevis ereptus ab undis
In portum veniens pectora laeta tenet:
Sic scriptor fessus calamum sub calce laboris
Deponens habeat pectora laeta satis.
Ille deo dicat grates pro sospite vita,
Proque laboris agat iste sui requie.

# Carmina 65.5
Perge, libelle sacer, cunctis praeclarior odis,
Prospere, pacifice nunc miserante deo.
Et pete praeclari praeclara palatia regis,
Ut maneas Christi semper in aede sacra.
Atque dei famulis pacis fer munera cunctis,
Dextera quos domini protegat atque regat.
Quos colo corde, fide, sancto quoque semper amore
Cum lacrimis optans, ut vigeant, valeant. Finit.
Una quidem bonitas proprio regit omnia nutu
Que sunt, quae fuerunt et quae ventura trahuntur.
Ipse quippe manens, nil variabile gignens,
Haec est vera salus, haec est et vita beata,
Ad quam vos capti rebus concurrite vanis,
Improba quos retinet vinctos in mente voluptas.
Haec erit, haec requies vestri iam certa laboris,
Hic portus placida vobis statione perhennis,
Hoc asylum miseris etiam patet omnibus horis.
Hoc pater et natus, hoc est et spiritus almus,
Rex unus omnipotens, unus sub nomine trino;
Unus amor, lector, qui sit tibi semper in aevum,
Qui tibi transmisit haec maxima dona librorum
Sanctorum, per quos cognoscitur ille creator,
Rex, opifex rerum, hominumque redemptor et auctor,
Salvator Christus, cui laus et gloria semper.
Haec dator aeternus cunctorum, Christe, bonorum,
Munera de donis accipe sancta tuis,
Quae pater Albinus devoto pectore supplex
Nominis ad laudem obtulit ecce tui.
Quem tua perpetuis conservet dextra diebus,
Ut felix tecum vivat in arce poli.
Pro me, quisque legas versus, orare memento:
Alchuine dicor ego, tu sine fine vale!

# Carmina 66.1
Continet hic sanctus uno sub corpore codex
Omnia namque novae ac veteris mysteria legis.
Hic est fons vitae, hic sunt praecepta salutis,
Hunc, dictante deo, scripsere in secula sancti.
Haec est sancta fides, hinc est caelestis origo.
Legifer ille pius quicquid iam scripserat olim,
Venturum quicquid sancti cecinere prophetae,
Hebraici populi et quicquid historia gessit,
Hymnidica aut quicquid cecinit laus mystica David,
Quicquid apostolicus docuit per secula coetus,
Quicquid salvator veniens iam fecit in orbe,
Continet hic solus pariter haec omnia codex.
Iusserat hunc tomum Gerfridus scribere praesul
In laudem Christi, genitricis et illius almae,
Esset in ecclesia ut praesto legentibus ille.
In quo quisque legat domini dulcissima verba,
Sit memor auctoris, illum qui scribere iussit,
Dicat et ore pio: 'Gerfridum, Christe, tuere,
Semper in aeternum vivat feliciter ille'.
Tuque valeto legens, tibi maxima cura legenti
Sit, precor, ut recto resones caelestia sensu
Verba dei Christi, merces tibi magna manebit.

# Carmina 66.2
Haec domus alma dei, Christi et venerabilis aula,
Tempore praelongo viluit diruta ruinis.
Sed dum Gerfridus praesul simul atque sacerdos
Ecclesiae regimen susceperat istius almae,
Ductus amore dei totam renovaverat illam
Parietibus, tectis, picturis atque columnis,
Vestibus et vasis, cleri simul ordine sacro,
Non parcens propriis opibus. Nam quidquid habebat,
Distribuit larga mente in donaria Christi,
Viribus intentis ornaret ut undique templum.
Ut decus egregium domini fulsisset honore,
Divinis resonasset necnon laudibus aula,
Fecerat ut domini septenas tota per horas.
Suscipe, Christe deus, clemens haec omnia grate,
Deque tui famuli manibus haec vota, precamur.
Tuque dei genitrix, sanctissima virgo Maria,
Auxiliare preces famulorum, virgo, tuorum,
Haec sacrata tuo quoniam sunt nomine templa.
Hic laus, cultus, honor maneant per secula Christo.
Dic, rogo, tu lector, 'Albinum, Christe, tuere'.

# Carmina 67
Hunc ancilla dei iam iusserat Ava libellum
Scribere praemagno domini deducta timore
Ad decus ecclesiae propriam simul inque salutem.
Omnia florigeri pandit primordia mundi,
Eventusque simul seculi per tempora longa:
Quae dedit omnipotens homini et praecepta salutis,
Omnia celsithroni necnon miracula Christi,
Et spem perpetuae post haec quoque saecula vitae,
Continet iste etiam codex haec omnia solus:
Idcirco in magno semper habeatur honore.
Da, rogo, Christe potens, aeternae praemia vitae,
Daque tuae famulae, quae scribere iusserat istum,
Ut requiem post hanc vitam mereatur habere
Perpetuam, numero sanctorum iuncta per aevum.

# Carmina 68
In hoc quinque libri retinentur codice Moysis,
Bella ducis Iosue, senorum et tempora patrum,
Ruth, Iob et regum bis bini namque libelli,
Atque prophetarum sancti bis octo libelli,
Carmina praeclari Christi patris hymnica David,
Et tria pacifici Salomonis opuscula regis.
Iungitur his sophiae Iesu simul atque libellus,
Et Paralipomenonis enim duo nempe libelli.
Hinc Ezrae, Nemiae, Hester, Iudith atque libelli,
Et duo namque libri Machabea bella tenentes.
Mathei et Marci, Lucae liber atque Iohannis
Inclyta gesta tenens salvantis secula Christi.
Sanctus apostolicos Lucas conscripserat actus;
Bis septem sancti per cartas dogmata Pauli,
Iacobi, Petri, Iudae, et pia dicta Iohannis;
Scribitur extremo Iohannis in ordine thomus.
Hos lege tu, lector felix, feliciter omnes
Ad laudem Christi propriamque in secla salutem.
Iusserat hos omnes Christi deductus amore
Alcuinus ecclesiae famulus perscribere libros.
Pro quo, quisque legas lector caelestia verba,
Funde preces domino, devoto pectore posco,
Ut conservet eum Christi pia gratia semper,
Et clemens animae requiem concedat in aevum
Illius aeternam. Semper laus, gloria Christo.

# Carmina 69
Dum primus pulchro fuerat homo pulsus ab horto
In hanc, pro, miseram morte dolore diem,
Infandi et gemuit condigna piacula facti
Cum tota pariter prole salutis inops:
Non tamen omnipotens bonitas dimiserat omne
In miseros magnae iam pietatis opus,
Plurima sed mitis lacrimis solacia nostris
Attulit e caelis in bonitate sua.
Illius ut semper pietas laudetur, ametur,
Cunctorum pariter pectore, mente, manu.
Quicquid habere boni poterit mens conscia recti,
Illius hoc totum gratia summa dedit.
Inter quae siquidem sunt maxima dona librorum,
Qui series rerum et tempora cuncta canunt,
Et dictante deo retinent primordia mundi,
Et Christum saeclis praececinere pium,
In quibus et homini ratio est data certa colendi
Ipsa deum, vera est quae via, vita, salus.
Hos legat et teneat, placeat cui pectore puro
Vivere cum Christo perpes in arce poli.
Sunt numero pariter deni duo septies atque,
De quibus et nulli iam dubitare licet.
In Christi nobis numerus venerabilis iste
Mistice discipulis namque sacratus adest.
His etiam libris inest caelestis origo,
Hos quia dictavit spiritus ipse deus.
Continet iste uno sancto sub corpore codex
Hic simul hos totos, munera magna dei.
Omnia namque novae ac veteris pia famina legis
Hic te non dubites, lector, habere, pius.
Hic vitae fons est, haec est sapientia vera,
Hae sunt perpetuae namque salutis opes.
Qui cupit inveniet scripturas discere sacras,
Sanctorum dicta hic veneranda patrum.
Legifer ille pius quicquid iam scripserat olim,
De mundi ac rerum principio siquidem:
Qualiter omnipotens naturas conderet omnes,
Ingenio quantum scire licet hominis.
Hic etiam legitur hominis factura creati,
Qualiter aut fugerit exul ab ore sacro;
Impius aut frater sceleratam sanguine dextram
Fraterno impleret cur pietatis inops.
Post etiam retinet numeros et nomina patrum,
Saeclorum per quos ordo cucurrit ovans.
Inde Noe, requies mundi, iam nascitur almus,
Tempore sub cuius iam cataclismus erat,
Dum natat arca dei pelago, spes altera mundi,
Totius et secli prole repleta simul.
Extruit inmensam damnanda superbia turrem,
Pro qua dividitur consona vox hominum.
Tum pater Abraam caeli bene doctus in astris,
Cui promissus erat filius ipse dei.
Exilia hinc Isaac, Iacob quoque longa leguntur,
Perque patres bis sex gentis origo sacrae.
Venditur hinc fratrum scelere et puer inclytus atro
Ioseph in Aegyptum, patre dolente pio:
Qui regni est subito factus de carcere rector,
Et cum prole patrum duxit in arva Gesen.
Continet haec Genesis pariter liber omnia primus,
Usque fuit Ioseph mortis amara dies.
Post cuius mortem Pharao rex impius alter
Inposuit famulis vincula dura dei.
Post Exodus habet praeclari tempora Moysis,
Qui mandante deo dux fuit in populo,
Fortiter educens Aegypti et gente maligna
Perque decim plagas agmina sancta dei.
Egit iter populus siccis super aequora plantis
Cantantes domino carmina laetitiae.
Hinc data lex fuerat Synai de vertice celso
In tabulis sancto scripta dei digito,
Quam turbis retulit descendens vertice montis,
Cornuta facie legifer ipse pius:
Longa quidem populum vix per deserta vagantem
Condere praecipiens atria sancta deo,
Cum mensis, vasis, tabulis simul atque lucernis,
Sanctaque sanctorum, quo fuit arca dei;
Inde sacerdotum describit in ordine cultus,
Ac levitarum tertius ipse liber,
Tempora sanctorum currentia festa dierum
Et vestes Aaron progeniemque sacram.
Scribitur in quarto numerorum misticus ordo,
Per tribus et turmas summa dei populo.
Mistica sed Balaam senioris verba prophetae,
Vera cadens quinam plurima praececinit.
Quattuor hinc decies per vasta silentia mundi,
Erravit sitiens plebs malefida deo.
Dux renovat legem dictis mordacibus almam,
Dumque diem mortis sensit adesse sibi.
Hoc tenet egregio quintus sermone libellus,
In mentem revocans dona dei populo.
Per deserta negans dominum perit inproba turba,
Ac mandante deo legifer almus obit.
Iosue surrexit, turbas dux inclytus armis
Inducens patriam, quam deus ipse dedit.
Plurima qui gessit praeclaris bella triumphis,
Disperdens gentes Cananeas gladio,
Per tribus et sortes, per nomina clara parentum
Inclyta distribuens regna dei populo.
Cuius gesta tenet iam sextus in ordine thomus,
Praetitulatus enim nomine namque suo.
Post mortem cuius populus cum tempore multo
Usque dies Sauli iudicibus regitur.
Quorum gesta, genus, tempus, loca, bella, triumphos,
Nomina namque refert septimus ille liber.
Eptatheucus enim librum decurrit in istum:
Quem Ruth consequitur femina clara satis.
Hinc Iob intrepidus fidei bellator in armis,
Presignans Christi tempora sacra dei.
Hinc scribuntur enim Samuelis gesta prophetae,
Saulque Phylistaeo qui perit ense fero,
Israhelita potens primis electus ab annis,
Post quem detenuit regna beata David,
Ymnica qui cecinit psalmorum carmina vatis,
Praetitulans Christi tempora, gesta, diem.
Semine de cuius regali stemmate felix
Alma dei genitrix virgo Maria fuit.
Pacificus post quem Salomon rex regna regebat,
Qui construxit ovans templa sacrata deo.
In nato cuius finduntur viscera regni,
Et Iudam tantum rex Roboam tenuit.
Induit Hieroboam Samariae stemmata pravus,
Qui regum primus excoluit vitulos.
Hinc sibi regna duo fuerunt contraria semper,
Et fratres inter bella fuere rea.
Sic regum series per tempora longa cucurrit,
Premultis scelerum noxia criminibus,
Donec in externas populus cum principe gentes
Ductus erat, poenas iamque luere suas.
Quattuor haec libris clauduntur tempora regum,
Urbs perit usque sacra, rex simul et populus.
Inde prophetarum preclara volumina constant,
Venturos Christi quae cecinere dies.
Nominibus propriis qui sunt bis octo libelli,
Hieremiae hinc gemitus pro Iosua et populo.
Ymnica psalterum constat per carmina thomus,
Quae cecinit Christi rex pater ipse David.
Tres Salomon libros mirabilis edidit auctor,
His duo iungunur per paradigma libri.
Quorum quippe prior Sapientia dicitur alma,
Notatur Iesus nomine posterior.
Hinc Paralypomenonis adest sacer ille libellus,
Qui veteris legis dicitur epiotmen.
Hinc Ezrae, Nemiae, Iudith Hesterque libelli,
Tunc Tobiae pietas, angelus, actus, iter.
Inclyta nam binis Machabaea bella libellis
Scribuntur, victis gentibus et populis.
Haec est sancta quidem legis scriptura vetustae,
Divinis tota quae titulis redolet.
Tempora baptistae decurrens usque Iohannis
Sanctus euangelii hinc caelebratur honor.
In quo tecta diu sacrorum gesta librorum,
In Christi adventu iam reserata patent,
Et veniente die preclare lucis in orbem
Umbrarum tenebre mox abiere procul.
Hinc quadriga dei, cherubin comitante, refulget,
Quae Christi in mundum tempora sacra sonat.
Matheus, Marcus, Lucas simul atque Iohannes,
Scribentes Christi gesta sacrata dei.
Sanctus apostolicos Lucas descripserat actus,
Dogmata, sudores atque laboris iter.
Bis septem Paulus rescripsit in ordine cartas
Discipulis, necnon urbibus et populis;
A domino specialis in orbe magister,
Gentibus innumeris dogmata sacra serens.
Hinc Iacobus, Petrus, Iudas simul atque Iohannes
Scripsere titulis mistica verba satis.
Hinc etiam recubus divine pectoris almus
Exul ab humano expellitur orbe pius,
Plurima qua cernens seclis ventura futuris,
Quae sit poena malis, gloria quaeve bonis.
Hic liber extremus scipturae inscribitur almae
Divinis totus mysteriis redolens.
Haec sunt dona dei caelestibus inclyta gazis,
In his vita, salus, gloria, divitiae.
His sine nemo deum poterit cognoscere sensu,
Vel praecepta dei, aut regna beata poli.
In his vera quidem fulget sapientia tantum,
In his laus, merces, vita, salus hominum.
His sine seducit male falsa scientia mentem,
Discere non curans verba sacrata dei,
In quibus aeternae vere est sapientia vitae,
Gloria, lux, pietas, notus et ipse deus.
Quisque legat huius sacrato in corpore libri,
Lector in ecclesia, verba superna dei,
Distinguens sensus, titulos, cola, commata voce
Dicat, ut accentus ore sonare sciat.
Auribus ecclesiae resonet vox vinula longe,
Omnis ut auditor laudet ab ore deum.
Regnorum regi Christo et domino dominorum
Gloria, lux, virtus, laus, honor atque salus.
Qui regit imperio terram pelagusque polumque.
Qui voluit scribi nomen in orbe suum;
Et genus humanum clementer ab hoste maligno
In cruce iam moriens carne redemit ovans.
Qui solita Karolum regem pietate gubernet,
Semper in eternum protegat atque regat.
Dicat et omnis amen populorum turba per orbem:
Hoc tribuat caeli Christus ab arce pius,
Ut multis vivat felix feliciter annis,
Post haec et teneat regna beata dei.
Codicibus sacris hostili clade perustis
Ezra deo fervens hoc reparavit opus.
Hoc opus, hoc etenim flammis te subtrahit atris,
O lector, si tu pacis amore legis.

# Carmina 70.1
Ordine quadrato variis depicta figuris
Agmina sanctorum gaudia magna vident.
Ex quibus Isaias precelso dogmate fretus,
Ieremias pariter domini miracula psallunt,
Iezechihel sedemque dei describit et ista,
Et Danihel Christum narrat de monte recisum.
Humanum Christi describit Matheus ortum,
More boat Marcus frendentis voce leonis,
Mugit amore pio Lucas in carmine Christi,
Scribendo penetras caelum tu mente, Iohannes.

# Carmina 70.2
Omnia quae praesens tellus producit alendo,
Et maris haec facies limbo circumvenit amplo,
Agne, deum solio semper venerantur in alto,
Sanguine qui fuso tersisti crimina secli,
In cruce, tu Karoli detergas vulnera regis.
Cana caterva cluens vatum et venerabilis ordo,
Coetus apostolicus sertis caelestibus instans
Laudat, adorat, amat, devoto pectore timet.
Et princeps Karolus vultu speculatur aperto,
Orans, ut tecum vivat longaevus in aevum.

# Carmina 70.3
Hunc Moyses agnum monstravi lege futurum
Cunctis pro populis perferri vulnera mortis.

# Carmina 70.4
Dextera quae patris mundum ditione gubernat,
Et natum caelos proprium transvexit in altos.

# Carmina 70.5
Et princeps Karolus, sancto qui more benignus:
Illius hic codex enitet actus ope.

# Carmina 70.6
Hactenus in sanctum sulcando movimus aequor
Littoris ad finem nostra carina venit.

# Carmina 71
Matheus e sacro totus spiramine fretus,
Ordine iucundo volitans per nomina patrum,
Qualiter exierit, cecinit, generatio Christi.
Et quoniam sobria hoc potuit ratione videre,
Humana meruit signari rite figura.
Marcus divini, Petro narrante, repletus
Faminis effremuit, vox ut deserta ferarum,
Quo pingi torva decuit sub fronte leonis.
Dogmata post fidei tuta est Aegyptus ab ipso,
Normam et apostolicae complevit legis utrimque.
Lucas ore dei medicina fultus, at inde
Scribens gesta dei novit moderamina mentis,
Quodque sacerdotum meminit praesumere iura,
Aligeri faciem novit gestare iuvenci.
Tandem et apostolicos scripsit feliciter actus.
Virgo supra pectus Christi accubitare Iohannes
In caena meruit viva exanclando fluenta.
Scilicet hinc aquile petiit trans aethera pennis
Divinam retegens naturam hominum rationi,
Qualiter et populus habitans verbum caro factum est.

# Carmina 71.2
Suscipe, rex, parvum magni modo munus amoris,
Quod tuus Albinus obtulit ecce tibi.
Magna ferunt saecli gazarum dona potentes,
Fert mea pauperies ista minuta duo.
Ne vacua in sacris venisset dextra diebus
Ante piam faciem, rex venerande, tuam,
Nomina sanctorum signavi sancta parentum
Haebrea depromens ore, Latine, tuo.
Fer, mea carta, mea supplex munuscula domno
Corpore premodico viscera magna gerens.

# Carmina 72
Ut praecepta mihi dederas, dulcissime domne,
Sic celeri currens calamo dictare libellum
Annalem, veterum simul argumenta sophorum,
Quae quondam mirus perscripsit Baeda magister
Notus in orbe procul, nostrae cathegita terrae,
Quae vos coepistis mirandis sensibus olim,
Nec ego quid noviter possum nunc pandere vobis;
Sed vetera, ammoneo, vestrae commendite menti.
Augeat omnipotens vobis pia dona sophiae,
Et vos deducat per magna palatia caeli,
Qua Christum laeti cernatis perpete visu,
Posco; tuum memorans Flacuum, sine fine valeto!

# Carmina 73
Continet iste decem naturae verba libellus,
Quae iam verba tenent rerum ratione stupenda
Omne quod in nostrum poterit decurrere sensum.
Qui legit ingenium veterum mirabile laudet,
Atque suum studeat tali exercere labore,
Exornans titulis vitae data tempora honestis.
Hunc Augustino placuit transferre magistro
De veterum gazis Grecorum clave latino.
Quem tibi, rex, magnus sophiae sectator, amator,
Munera qui tali gaudes, modo mitto legendum.

# Carmina 74
Vivere me terris vix vix sinit improba febris,
Et me caeleste scandere vultis iter.
Per campos, colles, herbas et prata virentes
Quaerere suggessit dum mihi cara salus,
Vestra repente poli iussit me sidera summi
Infirmis pietas scandere nam pedibus,
Signaque zodiaci distinguere partibus alti,
Quis cui conveniat ordo, locus, numerus.
Hipocratis campos nonne esset pollice pluris
Cum pueris Flacco iam peragrare suis,
Quam radio aurati caeli describere signa,
Vel lunae et solis dinumerare dies?
Sed tamen, ut cecinit praeclarus commate vates,
Omnia vincit amor, nos quoque vincat amor.
Descripsi paucis partes et sidera caeli,
Te mandante, meo pectore magnus amor.
Nunc videat pietas, si quid sit, vestra, probandum,
Pumice radendum an, pagina quicquid habet.
Iudice te nullum, si numquam fallit imago,
Iam metuens fugiam, David in orbe decus.
Haec vestro fuerint forsan si digna favore,
Mox maiora, reor, incipit ipse senex;
Si deus aeternus vitae superadderit annos,
Est bonitas cuius quicquid habemus opis.
Cartula, percurrens colles camposque liquentes,
Disticon hoc cantet semper in ore suo:
'Augeat exaltet vestram benedictio vitam
Aeterni regis, David amate deo'.

# Carmina 75.1
Floreat aeternis tecum sapientia donis,
Ut tibi permaneat laus, honor, imperium.
Quot habeas apices, sanctas, mea carta, salutes
Dicito tot dulci David amore meo.

# Carmina 75.2
Mens mea congaudet, bonitas iam vestra fidelis,
Optime, quod, regum, suscipit ipsa senem.
Haec, precor, aspiciat clementi lumine nostras
Litterulas, scripsit quas pietatis amor.
Sidera sancta poli, viridis et gramina terrae,
Omnia conclament: 'David ubique vale'.
Terra, polus, pelagus, homines, volucresque, feraeque
Concordi clament voce: 'Valeto, pater'.

# Carmina 75.3
Det tibi consilium pacis simul atque salutis,
David amor populi, Christus ubique pius;
Omnipotens cuius defendat dextera semper,
Victorem faciens, teque tuosque simul;
Nomen ut aeternum toto laudetur in orbe
Illius ex vobis, pro pietatis ope.
Aspice, cunctorum vitae spes, forma salutis,
Qualiter ad vosmet tuta recurrat ovis.
Qui tristis veniat, redeat iam laetus ad urbem
Perpia dona patris consiliumque sacrum,
Quod petit inveniens, quodque speravit adeptus;
Hinc Christo laudes hymnidicas referens,
Qui mundo talem tribuit sub tempore nostro
Rectorem, sacre regmine iustitiae.

# Carmina 76.1
Iste liber vario sensus sermone patescit
Diversos , hominum quod cuinam placeat.
Quem tuus, o iuvenis, cauto moderamine sensus
Perlegat, Epicuri ne ruat in foveam.
Alcuinus ingrediens patrum sacra prata piorum,
Carperet ut flores per pia rura sacros,
Fingere serta volens puerorum congrua fronti,
Grandia quorum aetas pondera ferre nequit.
Has, rogo, litterulas nostri perdiscite nati,
Et tota aeternos mente tenete dies.
Omnia fluxa fluunt saeclorum gaudia longe,
Nec redeunt iterum more fluentis aquae.
Pectora nec nimium vanis incessite rebus,
Sed cor firmate semper amore dei.
Mors properat horis mox omnibus atque momentis,
Ut rapiat nosmet iudicis ad faciem.
Quo constat nostris certo discrimine factis
Iudicium cunctis, ut liber iste canit.
Quod timeat dives, pauper, iuvenisque senexque:
Tum recipit meritis praemia quisque suis.
Praemia perpetuis semper mansura diebus:
Mox bona quisque bonus, mox mala quisque malus.
Impius in tenebras cum demone pellitur atras,
Cum Christo regnat lucis in arce bonus.
Accipite haec animis paschalia munera laetis,
Mittentis memores sitis et ore pio.
Hoc opus, hoc crudum rapuit portator ab igne,
Ignivomo coctum nec bene sub camino.
Vestra, praecor fili, pietas errata resecet,
Dens illud putridus rodere nec valeat;
Aut oculus nigro suffusus felle per auras
Contendat patulas spargere more suo.

# Carmina 76.2
Flumina qui metuat modica sulcare carina
Grandia, ne mergat turbidus auster eam,
Iste suo placidas lembo pernaviget undas,
Currentes inter florida prata pie.
Sic qui magnorum sensus rimare profundos
Doctorum timeat pectoris ingenio,
Nostra legat felix animo commenta sereno,
De gazis veterum quae tulit unca manus.
Vos vivete deo semper, nam vivere mors est
Huic mundo: vera est vivere vita deo.
Vos, rogo, conservet felices gratia Christi,
O dulces nati, sancta salutis ope.

# Carmina 76.3
Pontifici magno hunc Arnoni reddite librum,
Ut legat, Albino moxque remittat eum.
Pax tibi, vita, salus semper sit, sancte sacerdos,
Atque memor nostri iam sine fine vale.

# Carmina 77
Me lege, qui veterum cupias cognoscere sensus,
Me quicumque capit, rusticitate caret.
Nolo, meus lector segnis sit, nolo superbus,
Devoti et humilis pectoris antra colo.
Has rogo divitias sophiae non temnat amator,
Navita quas pelagi portat ab orbe suo.
Me legat, antiquas vult qui proferre loquelas,
Me qui non sequitur, vult sine lege loqui.

# Carmina 78
Hunc cecinit Salomon mira dulcedine librum,
Qui tenet egregias sponsi sponsaeque camenas,
Ecclesiae et Christi laudes hinc inde canentes,
Et thalami memorat socios sociasque fideles.
Has, rogo, menti tuae, iuvenis, mandare memento:
Cantica sunt numium falsi haec meliora Maronis.
Haec tibi vera canunt vitae precepta perennis,
Auribus ille tuis male friuola falsa sonabit.

# Carmina 79
Incohat hic 'comes' in Christo cognomine codex,
Festa ministerii sacri solemnia omplens.
Annua flammivomi redeunt dum tempora Phoebi.
Catholicae ecclesiae Romanae iura retexens,
Ex ortu innitens domini nascentis in orbe,
Atque ad euntem iterum pertingit rite recursu.

# Carmina 80.1
O vos, est aetas, iuvenes, quibus apta legendo,
Discite: eunt anni more fluentis aquae.
Atque dies dociles vacuis ne perdite rebus:
Nec redit unda fluens, nec redit hora ruens.
Floreat in studiis virtutum prima iuventus,
Fulgeat ut magno laudis honore senex,
Utere, quisque legas librum, felicibus annis,
Auctorisque memor dic: 'Miserere deus'.
Si nostram, lector, festucam tollere quaeris,
Robora de proprio lumine tolle prius:
Disce tuas, iuvenis, ut agat facundia causas,
Ut sis defensor, cura, salusque tuis.
Disce, precor, iuvenis, motus moresque venustos,
Laudetur toto ut nomen in orbe tuum.

# Carmina 80.2
Qui, rogo, civiles cupiat cognoscere mores,
Haec praecepta legat, quae liber iste tenet.
Scripserat haec inter curas rex Karulus aulae
Albinusque simul: hic dedit, ille probat.
Unum opus amborum, dispar sed causa duorum;
Ille pater mundi, hic habitator inops.
Neu temnas modico, lector, pro corpore librum,
Corpore praemodico mel tibi portat apis.

# Carmina 81
Gens Bragmanna quidem miris quae moribus extat
Hic legitur: lector mente fidem videat.
Hic Pauli et Senecae breviter responsa leguntur:
Quaenam notavit nomine quisque suo.
Quae tibi, magne decus mundi et clarissime Caesar,
Albinus misit munera parva tuus.

# Carmina 82
O rex augusto clarissime dignus honore,
Et dux et doctor et decus imperii,
Te pater atque patris proles, te spiritus almus
Protegat, exaltet, salvet, honoret, amet.
Quem tua per populos, terras, per regna, per urbes
Mens pia permandet semper amare deum.

# Carmina 83.1
David, in aeternum tecum sit gratia Christi,
Ut vigeas, valeas, victor in orbe potens;
Post haec et teneas caelestia regna beatus,
Cum sanctis pariter semper in arce poli.
Multiplici Christus reddat tibi munera mitis,
In me quot bonitas contulit ecce tua.
Gramina quot tellus habeat, vel litus harenas,
Tot, miserante deo, David habeto vale.
Inclitus aeternis David feliciter annis,
In Christo meritis vivat ubique sacris.

# Carmina 83.2
Discingat chartam mitis, rogo, dextera David,
Victricem faciat quam deus almipotens.
Alma dei Christi tribuat tibi regna potestas
Aurea cum sanctis, David, in arce poli.

# Carmina 84
Haec lege, sancte pater, felix feliciter, atque
Sis memor Albini per tempora longa magistri,
Dum sacris domini supplex altaribus adsis,
Ut pius omnipotens solita pietate relaxet
Vincula criminibus cuius condigna nefandis,
Ut valeat tecum gaudens laudare tonantem,
Post huius domino vitae miserante labores.
Angelus almipotens caeli directus ab arce,
Per terras, silvas, colles comitetur euntem.
Per castella, vicos, per fortia flumina terrae,
Semper ubique, precor, ducat simul atque reducat
Gaudentem, sanctae cum prosperitate salutis,
Te, pater alme, deo Christo donante, per aevum.
Tu valeas, vigeas semper, carissime praesul,
Cumque tuis cunctis ovibus, per pascua vitae
Quae currant, sanctos virtutum carpere flores;
Te ducente, pater, pastor, patriarcha, sacerdos.

# Carmina 85.1
Qui mare, qui terram, caelum qui condidit altum,
Qui regit imperio cuncta creata suo:
Iusserat hic hominem rebus dominare sub astris,
Qui sensu solus et ratione viget;
Qui valet inter enim viventia, noscere mundi
Iamque creatorem mentis in arce suum;
Factus ab aeterno, felixque aeternus ut esset,
Mira quidem magni solus imago dei.
Nobilis exinde est animae natura sagacis,
Atque potens sensu cernere cuncta suo:
Quae mare, quae terras, caelum quae pervolat altum,
Quamvis sit carnis carcere clausa suae;
Corporis utque oculus visus ad sidera tendit,
Uno stet quamvis carnis in arce loco,
Immortale decus, huius lux aurea vitae,
In se digna deum semper habere suum.
Si bona, si sapiens, Christi si se ornat amore,
Ut felix valeat vivere in arce poli,
Et post huius enim vitae, per secla, labores,
Caelesti in regno cernere semper eum.
Lux aeterna, deus, cui laus et gloria, merces,
Si bene, si digne vixerit ipsa deo.
Sit modo sancta piis meritis, sit casta, pudica,
Floreat in studiis semper ubique sacris.
Se regat atque suae carnis vivaciter actus,
Ut regina potens, legibus aethereis.
In se nil cupiat pravi, nil optet iniqui,
Nil cuiquam noceat, optet, agat vel amet.
Ne maculis sibimet fuscet data tempora vitae,
Sit pia servire, sancta, quieta, deo.
Moribus egregiis in se iam vivat honeste,
Ut placeat sponso mens moderata pio.
Spiritus est anima, in membris iam totus ubique
Quippe suis vivax, factus amare deum.
Atque creatorem laudet sine fine benignum,
Qui se concessit scire patenter eum,
Et cultu prudens illum venerarier almo;
Est quod sola salus, gloria, vita animae:
Scilicet aethereis quapropter se actibus ornet,
Ante oculos domini, nocte dieque, sui,
Omnia qui cernit cordis secreta superno
Lumine, quem nullum velle latere potest.
Quocirca incumbit magnum nos namque necesse,
Ut pia pertractet mens bene digna deo:
Quatenus inspiciat tantum tractare superna,
Iam plenum sancto pectus amore dei.
Haec vera est animae vere super omnia nostrae
Gloria, nobilitas, atque beata quies.
In hoc te studio nunc exercere memento,
Femina, quod placeas, inclyta sponsa, deo.

# Carmina 85.2
Te homo laudet
alme creator,
pectore, mente
pacis amore:
non modo parva
pars quia mundi est.
Sed tibi sanctae
solus imago
magna creator
mentis in arce
pectore puro
dum pie vivit.
Te cui castum
corpore, mente,
dirige templum,
dulcis amica,
et sine semper
fine valeto.
O deus et lux,
laus tua semper
pectora et ora
conpleat; ut te
semper amemus,
sanctus ubique.
Haec pia verba,
virgo fidelis,
ore caneto,
ut tua mitis
tempora Christus
tota gubernet.
Qui tibi solus
sit rogo semper
lux, amor, atque
forma salutis,
vita perennis,
gloria perpes.

# Carmina 85.3
Miserere domine, miserere Christe, tu misericordia mea miserere mihi.
Miserere domine, miserere mihi Christe, ut credam in te.
Miserere domine, miserere Christe, ut cognoscam te.
Miserere domine, miserere Christe, ut diligam te.
Miserere domine, miserere Christe, ut speram in te.
Miserere domine, miserere Christe, ut anima mea vivat in te.
Miserere domine, miserere Christe, ut anima mea exsultet in te.
Miserere domine, miserere Christe, ut vita mea proficiat in te.
Miserere domine, deus pater, gloria mea, vita mea.
Miserere Christe salvator, salus mea, fortitudo mea.
Miserere spiritus paraclytus, consolatio mea, inluminatio mea.
Miserere dominus deus, trinitas et unitas:
Te laudo, te adoro, te confiteor,
Pax mea, spes mea, laus mea, lux mea,
Pulchritudo mea, beatitudo mea.
Tibi laus, tibi gloria, tibi gratiarum actio
Semper ubique in secula sempiterna.

# Carmina 85.4
Candida florigeris lucet ceu lilia campis,
Fulgeat in meritis sic pia virgo sacris.

# Carmina 85.5
Versibus exponam breviter, quid palma, amicae,
Significet, manibus quae nos portabimus omnes.
Palma tui signum magni est, rex Christe, triumphi.
Palma docet nostram ipsos nos vincere carnem,
Palma est mercedis signum caeleste futurae.
Haec palma hortatur vitam sperare futuram.
In cruce pendentis Christi est victoria prima.
Vincere nos ipsos non est victoria parva.
Tu te vince, precor, semper te vince amica,
Sitque tui Christus merces finisque laboris.

# Carmina 86
Hic pater egregius meritis Bonifatius almis
Cum sotiis pariter fundebat sanguinis undam,
Inclyta martirii sumentes stemmata sacri.
Terra beata nimis sanctorum sanguine dives,
Transvolat hinc victor miles ad praemia caeli,
Ultima cespitibus istis vestigia linquens.
Suadeo quapropter curvato polite supplex,
Tu quicumque legis, terris his oscula fige.
Spes tibi magna fiat lacrimas ascendere caelum
Hinc potuisse tuas fultas patronibus istis.
Hic manet ille cruor cuncto preciosior auro,
Membraque caelesti rore hic perfusa quiescunt.
Adiuvat hinc Paulus, doctor Bonifatius inde,
Haec illis quoniam constat simul aula dicata.

# Carmina 87
Obtulit altithrono parvus munuscula servus
Ricbodo, quae cernis, lector, in aede sacra,
Ob scelerum veniam, ob vitae caelestis amorem:
Pro quo, quisque legas, funde preces domino,
Pro te, proque tuis quas fundes, frater amate,
Ad haec, dum venias limina sacra domus,
Christus ab aetherea clemens exaudiat arce,
Te faciens laeto corde redire domum.

# Carmina 88.1
Hic Gislebertus praesul requiescit humatus,
Corpus terra tegit, spiritus astra petit.
Vir pietate potens, humilisque, modestus, honestus,
Devotus nimium pastor honore dei.
Hic pius ecclesiam sancti construxit Amandi,
Cunctaque iam renovans claustra monasterii.

# Carmina 88.2
Virgo dei genitrix, nostrae regina salutis,
Hic precibus famulis auxiliare tuis,
Hoc altare tuis quoniam est venerabile votis,
Virginibus sacris laus, decus atque salus.

# Carmina 88.3
Haec est aula dei, veniae domus, aula salutis,
Hic cultus Christi, hic pietatis honor.
Hic populus veniens veniam rogitare suescit:
Creditur hic praesens semper adesse deus.
Hic deus exaudit famulorum vota suorum;
Largiter hic lacrimas tergit ab ore suas.
Hic pater et pastor, praesul requiescit Amandus,
Vir virtute potens et pietate bonus.
Adiuvat iste preces populi clamantis ad astra,
Qui domino adsistit semper in arce poli.

# Carmina 88.4
Dum sacra praesentis pervasit limina templi
Saepius accrescens cumulatum gurgite flumen,
Non tulit Arnonus foedari templa sacerdos.
Iusserat in melius renovari haec omnia praesul,
Latior ut fieret cripta et sublimior ista,
Supponens tectis firmatos ter quater arcus,
Mysticus ut totam firmaret calculus aulam,
Parvula praecelso consecrans tecta ministro
Michaeli, caeli Christo qui adsistit in arce;
Atque preces offert sanctorum regi polorum.
Hic quoque nostra ferat, rogitamus, vota tonanti,
Auxilioque pio nosmet defendat ubique.
Hlotharius custos fecit mandante magistro:
Semper in aeternum Christus conservet utrosque.
Qui legit hos versus dicat, rogo, pectore puro:
'Alcuino veniam scelerum da, Christe, precamur.

# Carmina 88.5
Praesul Amande, deo tali tu nomine dignus,
Auxiliare, pater, famulorum vota tuorum,
Et defende piis precibus famulosque domumque.

# Carmina 88.6
Haec Stephani fulget meritis protomartyris ara,
Qui lapides inter vidit in arce deum.
Qui veniam rogitans inimicis morte sub ipsa,
Pro famulis veniam poscere certe valet.
Inclitus et Christi praeclarus amatus Amandus,
Et decus et pastor, dulcis amorque suis.

# Carmina 88.7
Haec porta est caeli, aeternae haec est ianua vitae,
Ista viatorem ducit ad astra suum.
Ingrediens istam portam penetrabit Olympi,
Si comitetur eum spesque fidesque simul.
Hic petitur venia; devoto hanc corde viator
Saepius o pedibus transeat ipse suis.
Hic quoque peccator sceleratos abluat actus,
Et lacrimis lavet limina sacra suis,
Purgatus lacrimis humili de corde profusis
Ad loca sancta dei dignior ut veniat.
Credo, pius Iesus culpas ignoscit et illi,
Si veniat tristis, laetior ut redeat.

# Carmina 88.8
Hanc levita dei totam Laurentius aulam
Conservet, quoniam haec ara dicata sibi est.
Vir virtute, fide flammarum incendia vicit,
Omnia tormenta et vicit amore dei.
Pauperibus tribuens in mundo quidquid habebat,
In caelo ut Christi divitias caperet.

# Carmina 88.9
Martinus meritis domini condignus amore,
Qui sibi sacratam hanc regit ecclesiam,
Egregius praesul toto praeclarus in orbe,
Torona pausans pastor in urbe pius.
Haec domus alma deo prima est fundata tonanti,
Ante alia et sacri septa monasterii.
Crevit honor horum, domino donante, locorum,
Et maior domino est aedificata domus.
Dum sanctus praesul hic inhabitavit Amandus,
Crevit honor patris, crevit et iste locus.

# Carmina 88.10
Primus apostolicos Christum qui agnverat inter,
Andreas, fratrem convocat atque suum,
Ista suis meritis iam tecta sacrata tuetur,
Ut procul effugiat hostis ab aede sua.

# Carmina 88.11
Petrus apostolicus princeps, pastorque fidelis,
Iam gregis aetherei, iam decus ecclesiae,
Qui tenet aeterni claves per saecula regni,
Solvere vel sola voce ligare potens,
Cuius honore sacro praesens haec aula dicata est,
Protegat atque regat pastor ovile suum.
Digneturque suis portas aperire, precamur,
Aethereas ovibus munere perpetuo.

# Carmina 88.12
Michael aethereus princeps, primusque magister
Aeterni regni, summus in arce poli,
Conservet donis istam vivacibus aram,
Quae sacrata micat nomine namque suo.
Ante oculosque dei summi in secreta polorum
Officia nostra offerat atque preces.

# Carmina 88.13
Hoc altare pater praesul Hilarius ornat,
Notus in orbe procul doctor ubique pius.
Hac magnis Victor meritis memoratur in ara,
Inclita praeclarus miles in arma potens.

# Carmina 88.14
Antistes humilis domini et devotus honore
Arnonus sancti tumbam renovavit Amandi,
Non parcens opibus; miseris nam quidquid habebat
Sparserat et Christi compsit sacra templa sacerdos:
Pro quo, quisque legas versus, orare memento.

# Carmina 88.15
Hic pater et pastor magnus, Christique sacerdos,
Sanctus Amandus obit, Christum qui semper amavit;
Plurima qui vivens meritis miracula gessit,
Cuius vita fuit doctrina salusque suorum;
Qui iam divitias secli contempsit habere,
Aeternas Christi ut caeli lucraret in aula.
Multiplicavit opes animarum doctor ubique,
Exemplis formans Christo doctore magister.
Hic pater egregius Christo hoc fundavit ovile,
Et post perpetui quae sparsit semina regni
In populos, nostrum longe lateque per orbem,
Post fructus verbi, saeva et post praelia mundi
Contemplativos placuit hic carpere fructus,
Atque deo soli tantum servire quietus.
Perfectus meritis pastor, plenusque dierum,
Coetibus angelicis Christi subvectus in aulam,
Corpore nobiscum sancto requiescit humatus;
Pro cuius meritis nosmet hic, Christe, tuere.
Semper in aeternum tibi sit laus, gloria, virtus,
Qui talem dederas nobis, rex piissime, patrem.

# Carmina 89.1
Haec domus alma dei flammis crepitantibus olim
Arsit et in cineres tota redacta ruit,
Sed, miserante deo, Rado, venerabilis abba
Construxit melius ac renovavit eam,
Plurima praesenti domui ornamenta ministrans,
Exornans totam muneribusque sacris.
Cancellos, aras voluit vestire metallis,
Vedasti fabricans sarcofagumque patris.
Pallia suspendit parietibus atque lucernas
Addidit, ut fieret lumen in aede sacrum.
Officiis domini fecit quoque vasa sacrata
Argento, necnon aurea tota quidem.
Induit altaris speciosa veste ministros,
Ut foret egregium semper ubique decus,
Omnia mellifluo Christi devotus amore
Restaurans opera vir pius in melius.
Pro quo, quisque legas titulos, rogitare memento,
Adiuvet utque illum gratia summa dei.

# Carmina 89.2
Hic pater egregius Vedastus corpore pausat,
Cuius honore sacro haec domus alma micat.
Fulcitur tanti meritis per saecla patroni,
Per que multa deus signa salutis agit.
Qui sacra celsithroni vivens vestigia Christi,
Lingua, mente, manu namque secutus erat.
Multiplicavit opes bis quinis forte talentis,
Nec data marsupii lucra ligavit iners.
Audiet idcirco vocem mox iudicis almi:
'Intra nunc domini gaudia sancta tui'.

# Carmina 89.3
Pontificalis apex meritis vivacibus aram
Vedastus sanctus hanc regit ipse pater.
Hanc abbas humilis vestivit Rado metallis,
In domini laudem, ductus amore patris.

# Carmina 89.4
Hoc altare dei praeclarus in orbe sacerdos
Martinus meritis servat ubique suis.
Abluat et lacrimas plangentis crimina plebis,
Deposcens veniam, voce potente, piam.

# Carmina 89.5
Sanguine martyrii praesul Dyonisius aram
Hanc ornet pariter cum sociisque suis,
Magnificus doctor, verbi qui semina sparsit,
Imbribus aethereis arida rura rigans.

# Carmina 89.6
Francorum doctor Remigius inclytus aram
Hanc tenet almivolus Audoinusque simul.
Horum nam meritis currens tu forte, viator,
Per loca sancta pius, sit tibi certa salus.

# Carmina 89.7
Lantbertus habet hanc atque Richarius aram,
Hic confessor erat, martyr et ille pius.
Ambo deo cari, meritorum pondere patres,
Plurima portantes lucra suo domino.

# Carmina 89.8
Gregorius praesul doctorque Hieronimus almus
Aecclesiae ille pater, iste magister erat.
Nostra ferant precibus pariter quoque vota tonanti,
Ut nos conservet semper ubique deus.

# Carmina 89.9
Hac pater egregius colitur Benedictus in ara,
Qui vitam monachis scripserat ipse piam.
Ipsius atque soror praeclara Scolastica virgo
Iungitur hic fratri nobilis ipsa suo.

# Carmina 89.10
Hac duo germani Cosmas et Damianus in ara
Scribuntur pariter versificante manu.
Quamque bonum fratres habitare est semper in unum,
Ut psalmista canit, ecce, iocundus amor.

# Carmina 89.11
Caecilia, Agathes, Agnes et Lucia virgo:
Haec istis pariter ara sacrata micat,
Lilia cum rosis fulgent in vertice quarum
Et lampas rutilat luce perenne simul.

# Carmina 89.12
Haec est ara crucis sanctae sacrata triumphis,
In qua iam mundi vita salus patitur.
Martyris egregii Crispini et Crispiniani,
Nominibus quorum fulget et illa sacris.

# Carmina 89.13
Hoc altare dei genitrix pia virgo Maria
Aspiciat solita cum pietate potens.
Pontificalis apex, Petri successor et almus
Praeclaris Clemens augeat et meritis.

# Carmina 89.14
Hoc symmista dei teneat altare Iohannes,
Matheus o meritis ornet et ipse suis.
Hi scripsere quidem Christi sacra gesta tonantis,
Quapropter pariter haec tenet ara duos.

# Carmina 89.15
Piatus martyr victorque Georgius aram
Praesentem teneant, ambo piis meritis.
Qui pro pace dei vicerunt proelia mundi,
Et meruere sacrum, rore rubente, polum.

# Carmina 89.16
Iohannes, Paulus pariter, Laurentius atque
Conservent aram hanc miserante deo,
Hic laevita fuit, illi sed sanguine fratres,
Martyrio toti regna beata tenent.

# Carmina 89.17
Claviger aethereus servat qui regmina caeli,
Solvere quaeque placet atque ligare potens,
Piscator quondam, caeli nunc ianitor almus,
Aecclesiae princeps, pastor et ipse honus,
Cui Christusque suum servandum tradit ovile,
Dum redit ad patris regna beata sui.
O nimium felix, totus quem diligit orbis:
Huic Christus nomen Petrus habere dedit.
Hoc pietate sua templum, precor, undique cingat,
Adventuque suo protegat atque regat.
Auxiliumque suis famulis protector in illo
Perferat, et precibus adsit ubique piis.
Destructum flammis renovaverat hoc quoque Rado,
Cui rogo mercedem reddat et ipse Petrus.

# Carmina 89.18
Hanc quoque servator templi tutabitur aram
Ecclesiae princeps totius ipse dei.
Adiuvet atque deo Christo hic vota ferentes,
Laetemur semper illius ut meritis.

# Carmina 89.19
Ara quidem praesens sacrata est nomine Pauli,
Qui populos mundi duxit ad astra poli,
Gentibus et populis, regnis atque urbibus iste
A domino electus doctor ubique fuit.

# Carmina 89.20
Doctor apostolicus (hunc haec vox alma Iohannis
'Ecce dei veniens agnus ab arce patris',
Miserat ad Christum, semper sequeretur ut illum)
Andreas aram servet ab hoste suam.

# Carmina 89.21
Haec Aldegundis veneranda est virginis ara,
Adsit et hic praesens haec precibus populi.

# Carmina 89.22
Hoc altare tenet sanctus baptista Iohannes,
Praecursor Christi magnus in orbe dei.
Qui solus digito Christum monstravit adesse,
Iste preces nostras adiuvet, opto, suis.

# Carmina 89.23
Praesuli Germano magna est haec ara dicata,
Quam modo iam cernis, ecce viator ovans.

# Carmina 89.24
Hanc aram Christi praeclarus amator Amandus
Defendat meritis semper ab hoste suis.

# Carmina 89.25
Martyris egregii Quintini altare triumphis
Hoc fulget, populo huic qui ferat auxilium.
Aligeros inter socios summosque ministros
Michael princeps, primus in arce poli,
Haec loca conservet magna pietate tonantis
Et veniens veniam poscat et ipse suam.

# Carmina 89.26
Virgo sacrate deo caelestibus inclyta donis
Laetetur votis hic Genovefa tuis.

# Carmina 89.27
Noli queso, pater, munuscula spernere nostra,
Parvula si videas, magna haec dilectio mittit.

# Carmina 89.28
Christe salvator hominis ab ore
hostis antiqui superantis Adam,
nostra clementer, domine, praecamur,
suscipe vota.
Multa fecisti meritis tuorum,
dona Vedasto propria dedisti,
nos tui servi tua larga, Christe,
corde rogamus.
Terra Francorum tenebras habebat.
horridas dempsit radio salutis,
viscera nostra pietate patris,
Christe, refulge.
Vultibus caecis pietate motus
lumina clara dedit ipse sanctus,
lucida fecit tenebrosa corda
ignifer ille.
Debiles turbas, solita salute,
reddidit sanas populo vidente;
multa praeclara, domino favente
fortiter egit.
Mortifer ursus timidus recessit,
voce Vedasti prohibentis, ultra
terminum scriptum penetrare dirum
omne per aevum.
Pectore puro pia verba vera
auribus fundit populi fidelis;
auxerat inde numerum piorum
sedibus altis.
Obvia venit radians columna,
splendida caeli comitata plebe,
spiritum purum domino vocante
fine beato.
Zabulo victo fide cum labore
belliger miles penetravit astra,
Praemia digna retinet honore
regis in aula.
Gloria laudis resonet in ore
omnium patris genitaeque prolis,
spiritus sancti pariter resultet
laude perenni. Amen.

# Carmina 90.1
Haec tibi sancta domus sancta est, sanctissima virgo,
Virgo Maria dei ac genitrix intacta tonantis.
Perpetuam mundo genuisti, virgo, salutem,
Quapropter mundus totus te laudat ubique.
En ego, quippe tuus famulus, te laudo camenis.
Tu mihi dulcis amor, decus, et spes magna salutis,
Auxiliare tuum servum, clarissima virgo.
Vox mea te lacrimis pulsat, mens ardet amore,
Necnon cunctorum precibus hic annue fratrum,
Ad te qui clamant: 'Virgo tu gratia plena,
Per te conservet semper nos gratia Christi'.
Quisque legas versus, dic: 'Christe, tuere poetam'.

# Carmina 90.2
Haec quoque mensa tuo sacrata est nomine virgo,
Tu regina poli, campi flos, lilia mundi,
Hortus conclusus, vitae fons, vena salutis.
Accipe clementer famulorum vota tuorum
Atque deo Christo humili, rogo, redde precatu,

# Carmina 90.3
Hoc altare tibi constat, Martine, dicatum,
Confessor meritis magnus in orbe piis.

# Carmina 90.4
O baptista potens tinxisti in Iordane Christum,
Hic precibus lava crimina nostra tuis.

# Carmina 90.5
Hac pius Anianus sacra memoratur in ara,
Confessor Christi sanctus in ore sui.

# Carmina 90.6
Haec est aula quidem sancti veneranda Medardi;
Haud minus altare hoc illius esse liquet.
Huc quicumque fide veniat sua crimina flere,
Ob meritum sancti hic accipiet veniam.

# Carmina 90.7
Hac duo praeclari patres venerentur in ara,
Quintinus siquidem, sanctus Dionysius atque:
Hic confessor erat Christi, sed martyr et ille,
Ad dominum prosit quorum intercessio nobis.

# Carmina 90.8
Salvius hanc aram, magnus quoque sanctus Amandus
Amplectuntur enim mentibus ambo piis,
Ambo florentes virtutibus, ambo perenni
Caelorum regno, redimus, ut maneant.

# Carmina 90.9
Victor ab hoste redit, divino munere clarus,
Cum legione sacra victor ab hoste redit.
Praelia pace dei Mauricius ardua vicit,
Exsuperans mundi praelia pace dei.
Haec domus, ecce, suo titulata est nomine sancta,
Fulgeat et meritis haec domus, ecce, suis;
Cuius honore sacrum et micat hoc altare dicatum,
Gaudeat et populus cuius honore sacro.

# Carmina 90.10
Ara dicata tibi micat haec, baptista Iohannes:
Laudibus hanc dignis semper memor esto colendam.
Qui dominum sacris meruisti tingere in undis,
O felix, precibus nostras hic ablue culpas.

# Carmina 90.11
Hoc defende tuis precibus, Martine, sacellum,
Sancte, piis, simul et nostras dignare rogatus
Exaudire, pater, varios ac deprime fluctus
Cordis, ut aeternam valeamus carpere vitam.

# Carmina 90.12
Haec aeterna micat Stephano protomartyre magno,
Qui veniam indignis venia lapidantibus illum
Deposcit; Christi sacra est exempla secutus.
Adiuvat ecce suis precibus plus martyr amicos.

# Carmina 90.13
Petrus apostolico conservet nomine semper,
Praeclarus princeps tecta sacrata sibi.
Qui clavem caeli manibus deportat honestit
Clementem nobis pandat ad astra viam.

# Carmina 90.14
Hanc regat omnipotens Michael archangelus aram,
Per quem victus erat perfidus ille draco,
Et procul eiectus celso de culmine caeli,
Qui culpare cupit semper in ore pios.
Iungitur huic Gabriel socius venerabilis arae,
Qui virtute pia fulget in arce poli.
Cuius ab ore sacro mundi generare salutem
Didicit aeternam virgo Maria deum.
Additur his Raphael, oculos qui forte Tobiae
Sanavit, natum duxit et ille suum.
Hos tres hic precibus nostris adstare precamur,
Audiat ut famulos Christus ab arce suos.

# Carmina 90.15
Hanc baptista potens meritis tutabitur aram,
Qui dominum Christum tinxit in amne sacro.
Hic electus erat matris de ventre tonantis
Vox verbi et nostrae praeco salutis erat.
Hic fuit egregius Christi paranymphus in orbe,
. . . . . . . . . . . . . . . . . . .
Iste dei digitis agnum monstravit adesse,
Sanguine qui mundi crimina cuncta tulit.

# Carmina 90.16
Quem nec flamma vorax vicit, Laurentius, aram
Sanguine conservet hanc, rogo, martyrii.
Iste dei Christi mandata implevit amore,
Pauperibus tribuens quidquid habebat inops.
Divitias secli contempsit habere caducas,
Perpetuas Christi ut possit habere polo.

# Carmina 90.17
Hoc altare pius servet Quintinus ab hoste,
Sanguine qui sacro regna beata petit,
Huic quoque iunguntur laicorum turba piorum,
Qui petiere polum sanguine martyrii.

# Carmina 90.18
Haec loca Mauritius meritis vivacibus ornet,
Egregius martyr cum legione sua,
Quorum mira fides animi et constantia mira
Commeruit laudes semper in orbe pias.

# Carmina 90.19
Pontificalis apex servet Dionysius aram
Hanc, rogo , cum sociis martyribusque aliis.
Quorum scriba tenet caelesti in arce libellos
Ante dei faciem nomine perpetuo.

# Carmina 90.20
Confessor fidei meritis et nomine clarus
Germanus praesul, pastor et ipse pius,
Cui confessorum hac iungitur agmen in ara,
Nos precibus quorum servet ubique deus.

# Carmina 90.21
Hac sacratus honor Martini fulget in ara,
Quem colit Europa, quem simul orbis amat.
Agmina sacra cui magno iunguntur honore
Sanctorum pariter per pia vota fidei.

# Carmina 90.22
Hanc pater egregius doctorque Remedius aram
Cum sociis vitae servat ubique suis.
Quos pia cura simul mensa satiavit in ista,
Qui erexit illam, quique dicavit eam.

# Carmina 90.23
Haec, Benedicte, tibi, pius abba, dux monachorum,
Confessor vester, tecta dicata manent.
Turba monachorum celebrat te sancta per orbem,
Quorum vita fuit famine scripta tuo.
Te quoque sancta cohors fratrum specialiter istic
Assiduis precibus laudat, honorat, amat.
Haec quibus aula patet nocturno tempore semper,
Hic orare docet, fundere et hic lacrimas.
Horum, sancte pater, precibus hic semper adesto
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

# Carmina 90.24
Totius Hieronymus doctor mirabilis orbis,
Cum sociisque suis haec loca sancta tenet.
Nomina quisque legas titulis perscripta piorum,
Hos, rogita, precibus pronus adesse tuis.

# Carmina 90.25
Gregorius doctor, pastor, patriarcha, sacerdos,
Romana quondam praesul in urbe pius:
Hic, precor, ore ferat fratrum pia vota tonanti
Cum patribus, quorum hic nomina scripta vides.

# Carmina 90.26
Qui caeli cupiet portas intrare patentes,
Saepius hanc pedibus intret et ipse suis.
Haec est perpetuae venienti porta salutis,
Hoc est lucis iter et via iam veniae.
Haec domus alma dei, hic sunt thesaura tonantis,
Sanctorum multae reliquiaeque patrum.
Idcirco ingrediens devota mente, viator,
Sterne solo membra, pectore carpe polum.
Hic deus, hic sancti, tibi spes, hic terra salutis,
Sit coniuncta tuo pectore firma fides.

# Carmina 91.1
Qui regit imperio pelagum terramque polumque,
Hanc regat ipse suis donis caelestibus aulam,
In qua cultus, honor, laudes et gloria Christi
Semper in aeternum maneat pietatis amore.

# Carmina 91.2
Surgite vos, fratres, laudes et dicite Christo,
Haec est apta domus nocturno tempore vobis.
Pervigiles precibus iam vos insistite sacris,
Credimus auxilium praestare petentibus istic
Angelicos coestus, noctis qui tempora servant,
Quique ferant Christo fratrum pia vota benigne,
Hic vos inveniant vigilantes semper honeste,
Atque pia mente regem laudare supernum.

# Carmina 91.3
Surge, precor, iuvenis, vigeas dum corpore sano,
Et tibi pande viam precibus ad regna polorum:
Nec dederis sensus tota, rogo, nocte sopore.
Assiduus gelidae somnus est mortis imago;
Longa quiescendi facient tibi fata sepulchrum;
Artes nam hostis habet antiquus mille nocendi.
Pervigil idcirco magnum tibi conde triumphum,
Ut pia te Christi conservet dextera semper.

# Carmina 91.4
Hic precibus nostris Michael archangelus adsit,
Magnus in arce poli princeps, Christique minister.
Adiuvet ille preces sanctorum semper ubique,
Ille suis precibus nos hic conservet ab hoste,
Invigilare dei faciet et laudibus istic.

# Carmina 92.1
Nudus eat hospes, placeat cui ludere mecum
Atque fovere meo corpora fonte sua.
Qui pisces quondam gelidis generavit in undis,
Nunc calidus homini forte minister erit.
Nunc ligno vehitur, quondam qui ligna vehebat,
In pratis currens stat piger in domibus.
Dum nudus veniat calidam pius hospes in aulam,
Fontibus ut lavet hic sua membra meis,
Obsecro, ne videat, proprios avertat ocellos,
Contexit primi quod rea dextra patris.
Hoc natura docet, hoc et persuasit honestas,
Ut tibi sit facies semper honesta, puer.

# Carmina 92.2
Presbyter egregius valde et venerabilis abba,
Strenuus actu, opere, pectore, mente pius.
Corpore Fulradus tumulo requiescit in isto,
Notus in orbe procul, noster in orbe pater.
Inclytus iste sacrae fuerat custosque capellae,
Hic decus ecclesiae, promptus in omne bonum.
Haec domus alma dei magno est renovata decore,
Ut cernis, lector, tempore quippe suo.
Iste pios patres magno dilexit amore,
Relliquias quorum haec domus alma tenet.
Credimus idcirco caelo societur ut illis,
In terris quoniam semper amavit eos.

# Carmina 92.3
Hic sit sub pedibus tibi, Maginare, magistri
Iam sacra mundanis temporibus requies.
Te pius ille pater teneris nutrivit ab annis,
Tu quoque successor eius honoris eras.
Hoc, heu, per parvum rexisti tempus ovile,
Floribus in mediis mors mala te tulerat.
Sed quem Christus amat, illi mors nulla nocebit;
Post mortem melius vivit in arce poli.
Moribus in sanctis quapropter vivite Christo,
Qui legere haec vultis carmina nostra, precor.
Obsecro, meque piis precibus commendite Christo,
Ut merear civis urbis adesse dei.

# Carmina 93
Hic pueri discant senioris ab ore magistri,
Hymnidicas laudes ut resonare queant.
Auriat os tenerum lymphas devote salutis,
Forsan in ecclesia ne sileat senior.
Sunt anni iuvenum habiles addiscere quicquam:
Usus in antiquis postulat ecclesiae,
Instruat in studii iuvenum bona tempora doctor,
Nam fugiunt anni more fluentis aquae.
Annosa in silvis quercus vix flectitur unquam,
Sed frangit hominis dextra potentis eam.
Nam nec . . . . . . senior multis adsueta rapinis
Sub iuga nullatenus fortia colla dabit.
Nec bene namque senex poterit vel discere, postquam
Tondenti in gremium candida barba cadit.
Esto pius pueris studiosus et esto magister,
Vos vestros, pueri, semper amate patres.
Ut maneat nobis dulcis benedictio patris,
Et ne nam natus mente tenente duos.

# Carmina 94
Hic sedeant sacrae scribentes famina legis,
Nec non sanctorum dicta sacrata patrum;
Hic interserere caveant sua frivola verbis,
Frivola nec propter erret et ipsa manus,
Correctosque sibi quaerant studiose libellos,
Tramite quo recto penna volantis eat.
Per cola distinguant proprios et commata sensus,
Et punctos ponant ordine quosque suo,
Ne vel falsa legat, taceat vel forte repente
Ante pios fratres lector in ecclesia.
Est opus egregium sacros iam scribere libros,
Nec mercede sua scriptor et ipse caret.
Fodere quam vites melius est scribere libros,
Ille suo ventri serviet, iste animae.
Vel nova vel vetera poterit proferre magister
Plurima, quisque legit dicta sacrata patrum.

# Carmina 95
Quisque legens versus per celsa palatia curris,
Semper habeto dei nomen in ore tuo.
Et dum lingua pias resonat per carmina laudes,
Ferveat illius pectus amore tuum.
Dum tu pulchra domus pedibus solaria scandes,
Immemor haud esto scandere mente polum.
Sol rutilans radiis domibus splendescit in altis,
Lumine perpetuo Christus in arce poli.
Ut sol illustrat totus praefulgidus orbem,
Sic fulgent sancti semper in arce patris.
Sunt a sole domus celsae solaria dicta,
A Christo sanctum nomen habemus item.
Si te delectet manibus habitatio facta,
Non manibus factam plus tibi quaere domum.
Quicquid in orbe manus hominis construxerat unquam,
Omnia nam perent in cineresque ruunt.
Quicquid honoris habent sancti per gaudia caeli,
Cum Christo pariter semper habere queunt.
Quo te ducat amor, rapiat, trahat omnibus horis,
Et rape me tecum, quaeso, tuis precibus.
Sit tibi, sitque mihi Christus currentibus illuc
Protector, rector, lux, via, vita, salus.

# Carmina 96.1
Qui vim ventorum, pelagi qui mitigat undas,
Israel qui servat, nullo qui dormiat aevo,
Fratribus hac requiem dulcem concedat in aula,
Et quos inmittit somno vis nigra timores,
Conpescat clemens domini, rogo, dextra potentis.
Quique diem statuit homini sub luce labore,
Noctibus et requiem concessit corpore fesso,
Ad laudemque suam faciat consurgere sanos.

# Carmina 96.2
Luxuriam ventris, lector, cognosce vorantis,
Putrida qui sentis stercora nare tuo.
Ingluviem fugito ventris quapropter in ore:
Tempore sit certo sobria vita tibi.

# Carmina 97
Res est mira quidem, vult quam tibi dicere vates:
Letheus iuvenum percussit tempora ramus.
Ut hospes clauso patuisset limine templi.
Quisque potest caeco melius hunc cernere visu,
Sensibus et sopitis melius proferre loquelas,
Ignotas siquidem varias et fingere formas.
Cernitur, auditur, fuerat qui tempore nullo:
Noctibus hunc, iuvenis, toto tibi corde caveto.
Subruit hic sensus, binos et claudit ocellos,
Splendida stelligeri videas ne lumina caeli.
Aut tua iam voces doctoris auriat auris,
Vel pes ecclesiam nocturno tempore currat.
Huius, quaeso, caput valido tu percute pugno,
Ne tibi cernentes hospes excaecet ocellos,
Aut torpore malo sensus tibi subruat omnes;
Sed tibi collirio visus infunde salutis,
Ut valeas signi voces audire sonantis,
Quod te quippe vocat, laudes cantare tonantis.
Consere quippe manus, modico dormire memento,
Neve repente tibi veniat praefortis egestas,
Ut monet egregio Salomon sermone legentes.

# Carmina 98.1
Non, rogo, dura tibi videatur semita fratrum,
Haec te currentem ducit ad ecclesiam.
Non hic turba sonet populi, non forte tumultus:
Vos inter nullus hic alienus eat.
Haec via vos pariter concordi pectore ducat,
Laudibus intentos ad pia templa dei.
Unus amor Christus nobis fiat atque iter unum,
Ille est certa salus, spes, decus et caritas.
Non tu somnigero vadas torpore per istum,
Sed laus alma dei semper in ore sonet,
Angelus ut tecum caelesti currat ab arce,
Dum videat laudes te resonare dei.
Te quoque consociat sanctorum pectore laeto
Gaudentem Christi coetus in ecclesia,
Relliquiae quorum multae conduntur in illa,
Haec superans munus mille talenta pium.
Spesque fidesque simul pariter quapropter in istis
Porticibus tecum certa salutis erat.
Quot tu nam currens pedibus vestigia ponis,
Tot tu mercedes, frater, habere vales.
Non idcirco tibi videatur haec via longa,
Per hanc caelorum pervia porta patet.
Felix quippe dies tibi, qua te suscipit illa,
Illic cum Christo regna beata tenes.

# Carmina 98.2
Currite vos, iuvenes, Christi properanter in aulam,
Ad laudem Christi currite vos, iuvenes.
Unanimesque simul regem laudate supernum,
Semper amate deum unanimesque simul.
Si nequeas pedibus, senior, rogo, pectore curre;
Mente polum scande, si nequeas pedibus.

# Carmina 98.3
Discute torpentes, frater, tibi pollice somnos,
Et contende prior tecta subire dei.
Intra quippe prior templum, sed tardior exi,
Te Christi ducat atque reducat amor.
Septies inque die dominum laudare memento,
Ut psalmista canit David ab ore dei.

# Carmina 99.1
Egregius martyr, praesul Christique fidelis
Haec loca Lambertus inclita sanctus habet.
Iungitur huic patri pariter Cecilia virgo,
Virginitate potens martyrioque simul.
Ecclesiae fuerat magnus nam pastor et ille:
Haec Christi regis sponsa perennis erat.
Hanc humilis abbas Ato iam construxerat aedem,
Dona cui Christus donet in arce poli.

# Carmina 99.2
Quintinus martyr, pater et Dionysius aram
Hanc servent precibus semper ab hoste suis,
Doctores vitae meritis vivacibus ambo,
Sanguine qui roseo regna beata tenent.

# Carmina 99.3
Hanc pater egregius aram Filibertus habebit,
Plurima construxit qui loca sancta deo.
Huic quoque coniuncta est clarissima martyr Agatha,
Venerat in thalamum sanguine virgo poli.

# Carmina 99.4
Magnus ab arce poli Michael archangelus aulam
Hanc precibus semper servet ab hoste piis.
Quisque legas versus, pro quo exorare memento,
Pro sudore brevi ut praemia longa legat.

# Carmina 99.5
Sulpicius praesul, pastor, patriarcha fidelis,
Auxilium nobis hic ferat iste pium.
Inclyta martyrio pariter hic virgo Columba
Defendat precibus tecta sacrata deo.

# Carmina 99.6
Hac honor ecce tuus, praesul Amandus, in ara
Iam colitur, nobis tu auxiliare pater.
Virgo sacrata deo nec non veneratur Agatha,
Hic simul haec nobis auxiliumque ferat.

# Carmina 99.7
Quam dilecta, deus, mihi sunt tua templa, Sabaoth,
Virtutum dominus, rex meus atque deus.
Te. pater alme, meum cor, te caro quaerit ubique,
Tuque deus vivus gaudia magna mihi.
Quique tuis tectis habitant, sunt valde beati,
Et resonant laudes hi tibi perpetuas.
Hic mihi, quaeso, domum tribue, mitissime pastor,
Utque tuas laudes hic sine fine canam.

# Carmina 99.8
Hanc levita dei meritis Laurentius aedem
Inclytus exornet, domini iam plenus amore;
Quem nec flamma vorax vicit, nec vincula, ferrum,
Per gladios, ignes caelum conscendit in altum.
Ecce dei famulis faciens suffragia semper,
Adiuvat atque suos cultores, credimus, inde.

# Carmina 99.9
Hic quoque sanctorum pausant duo corpora patrum,
Elidius praesul Pictensis gloria plebis,
Inclaususque pater meritis Leonius almis.
Arnulfus frater templum renovaverat istud,
Praemia cui Christus tribuat per secla salutis.

# Carmina 99.10
Hic locus hospitibus pateat venientibus ultro,
Semper erit quoniam susceptus in hospite Christus.
Sitque minister ovans fesso servire vianti,
Et lavare pedes peregrinis gaudeat ille.
Haec exempla dedit Christus pietatis amator:
Ille pior plantas lavavit discipulorum.
Haec faciens frater speret sibi praemia magna
In caelis tribui, Christi praecepta secutus.
Semper amate deum, fratres et vosmet amate:
Diligit ille deum, verus qui est fratris amator.

# Carmina 99.11
Pontificalis apex, praeclarus in orbe sacerdos,
Virtutum meritis Martinus maximus auctor,
Haec sacrata sibi defendat tecta patronus.
Adiuvet atque preces nostras pietatis amore.
Ut deus omnipotens famulorum vota suorum
Impleat et donis caelestibus augeat illos.
Sit pius et clemens nobis rex optimus ille.
Hac quoque iam pausat praesul Gelasius almus
Clarus in urbe pater praesente, et doctor honestus,
Praecipuus meritis, vivax sermone salutis.
Hanc renovavit enim iam Gundvin presbyter aulam,
Ductus amore patrum, tribuat cui praemia Christus
Mitis in aeternum felici in sede polorum.

# Carmina 99.12
Haec loca quae cernis, lector, venerabilis aulae
Partibus ecclesiae, fuerant ecclesia quondam.
Sed pater et pastor supplex Ato sustulit ista
E terris, quoniam nimio dilexit amore,
Virgo Maria, dei genitrix tu intacta tonantis.
Tu regina poli, vitae spes maxima nostrae,
Ut tibi cultus, honor fieret memorabilis istic,
Tu quoque respiceres solita pietate precantes
Hic famulas famulosque dei, mitissima virgo.
Tu precibus nostris semper clementer adesto,
Atque dies nostros precibus rege semper ubique,
Ut nos conservet Iesu pia gratia Christi.

# Carmina 99.13
Huius hic pausat praeclarus episcopus urbis
Nomine Iohannes, vir pius atque bonus.
Hic requiescit Aper, huius venerabilis abbas
Ecclesiae, pastor promptus in omne bonum.
Sed pedibus populi fuerant calcata sepulchra,
Nec paries cinxit, ut decuit patribus.
Hoc Ato non suffert, Aperi successor honoris,
Corpora calcari sacra patrum pedibus,
Sed monumenta brevi placuit concingere muro,
Pervia ne populi busta forent pedibus.
Addidit et nostrae statim pia signa salutis,
In quo salvator victor ab hoste redit.
Insuper altare statuit venerabile Christo,
In quo pro patribus hostia sacra foret,
Ut deus omnipotens requiem concederet illis
Cum sanctis pariter semper in arce poli.

# Carmina 99.14
Gervasius martyr simul atque Protasius almus
Hac duo germani pariter venerantur in ara,
Quos tulit una dies terris simul unaque caelo,
Martyrio similes, similes fervore fidei.

# Carmina 99.15
Porta domus domini haec est et regia caeli,
Haec tibi pandit iter sancti et sacraria templi,
Quo mox invenies magnos requiescere patres.
Sit tibi spes precibus horum praeclara salutis:
Si tu corde pio, prostrato et corpore poscis
A Christo scelerum veniam, peccator, habebis.
Nullatenus dubius sacri tere limina templi:
Omnia credenti praestat pia gratia Christi.
Fecerat has valvas arae pius Abba minister,
Ut mandavit Ato fratrum venerabilis abbas.
Ingrediens templum pro quo intercede, viator,
Ut deus omnipotens illum conservet ubique.

# Carmina 99.16
Discipulus Christi verus primusque secutor
Haec regat Andreas tecta sacrata sibi.
Adferat auxilium nobis habitator Olympi,
Ut nostrae ad Christum perveniant lacrimae,
Exaudire pius caelesti Christus ab arce
Dignetur famulos semper ut ille suos.

# Carmina 99.17
Hac quoque praesenti praesul requiescit in aula
Fortunatus enim vir, decus ecclesiae,
Plurima qui fecit sanctorum carmina metro,
Concelebrans sanctos laudibus hymnidicis.
Qui sermone fuit nitidus sensuque fidelis,
Ingenio calidus, promptus et ore suo.

# Carmina 99.18
Nobilis hac Stephanus colitur protomartyr in ara,
Vim faciens caelo, dum prior astra petit.
A terra ad caelum lapidum sibi grandine scala
Haec erat, ut Christum cerneret arce poli.

# Carmina 99.19
Hoc altare tenet Christi symmista Iohannes,
Qui super in caena pectora sancta cubat.
Qui secreta poli sacro de fonte bibebat,
Hanc totam precibus protegat ille domum.

# Carmina 99.20
Virginibus sacris hoc est altare dicatum,
Corpora nam quarum templa fuere dei.
Sanguine vel roseo caeli quae regna tenebunt,
In fragili sexu fortia bella gerunt.

# Carmina 99.21
Martyribus mundum quinam vicere triumphis,
Omnibus haec praesens ara dicata micat.
Per gladios, ignes, et per tormenta, flagella
Mentibus intrepidis regna beata petunt.

# Carmina 99.22
Haec diruta quidem renovavit templa sacerdos
Gundvinus magno ductus amore dei,
Iustitiae cultor, vitae melioris amator,
Providus ingenio, cautus in eloquio.
Reddat in aeternum mitis cui praemia Christus:
Illius hic corpus pausat in hoc tumulo.

# Carmina 100.1
Christe deus, nostrae benedic convivia mensae,
Quaeque tuis servis mitissime dona dedisti,
Per te sint benedicta quidem. Tu largiter almus,
Omnia tu dederas nobis, iam quicquid habemus.
Sunt bona quippe tua, quia tu bonus omnia condis.
Vos quoque convivae laudes, rogo, dicite Christo:
Semper in ore sonent pacis vel verba salutis.
Semper amat pacem Christus, qui dixerat ipse:
'Do vobisque meam pacem, pacemque relinquo'.
Sit quoque nostra manus miseris largissima semper,
Pauperibus tribuens panes partemque ciborum.
Accipiet Christus, dederis tu pauperi quicquid,
Et tibi non tardat mercedem reddere magnam.

# Carmina 100.2
Ad requiem noctem dederas, lucemque labori,
Prospera conservans famulis noctesque diesque.
Ad te cor vigilet, somnus si claudat ocellos,
Te labor et requies conlaudent omnibus horis.

# Carmina 100.3
Frigidus hiberno veniens de monte viator
Non mea despiciat hospita tecta, rogo.
Si mea dona tibi cupias, nimbose viator,
Da prior ecce tua, sic tibi prende mea.

# Carmina 101.1
Hanc Magulf humilis cameram construxerat abbas,
Ut dulcis patribus fieret habitatio sanctis,
Quos servire daret Benedicto Christus in aevum,
Ut locus iste foret iam iamque legentibus aptus;
Ut lux, praevidit, fulgens radiaret in illam,
Et domus orandi fieret quam proxima Christi,
In qua secreto potuisset tempore solus,
Ante altare iacens lacrimas effundere dulces.
Tunc te, sancte, precor, huius tu pastor ovilis,
Utque inter memores Magulfum verba precandi,
Illus atque animam commendes maxime Christo.
Qui tibi iam talem ad habitandum struxerat aedem.
Tu quoque vive deo felix per tempora longa.
Ad normam regulae fratrum quoque corrige vitam.
Ut tibi celsithronus tribuat pia praemia Christus
Cum sancto pariter Benedicto patre per aevum.

# Carmina 101.2
Empserat hanc mansam Magulf venerabilis abbas,
Atque emptam patri Benedicto tradidit illam,
Ut foret emptori cum patre in saecula mercis.
Hanc tamen ecclesiam sacrari iusserat ille
Clavigero caeli Petro iam principe magno,
Atque pii pariter Benedicti nomine patris,
Illius ut regerent precibus per saecula vitam,
Atque animae requiem rogitassent ambo perennem.
Tu quoque, qui titulum recitas, rogitare memento,
Obsecro pro patre Magulfo, lector amice.
Te quoque conservet Christi clementia semper,
Protegat atque regat clementer haec loca Christus:
Laus, honor et cultus istic sit semper et illi.

# Carmina 102.1
Pontificalis apex, pastor, patriarcha, sacerdos
Angelramnus ovans, fretus pietate magistra,
Martyris egregii Naboris deductus amore
Coeperat intentus sacrum vestire sepulchrum,
Auxiliante pio Karolo per munera rege.
Ne compleret opus, rapuit mors improba patrem,
Post levita humilis Vasco compleverat illus.
Qui legitis versus, ambos commendite Christo.
Ut quicumque sua venerit hic solvere vota,
Cum patre discipulum verbis memorare benignis.
Incipit ille prior, sed iam perfecerat iste.
Unum opus amborum: Christus conservet utrosque.
Et tu, sancte dei martyr, invicte triumphis,
Auxiliare tuis, pastor, pater optime, servis.

# Carmina 102.2
Bis septena tibi direxi carmina, Vasco,
Tu quia misisti butristas ut quoque binas,
Bis, puto, septenos calices iam forte tenentes,
Et bis septenas habeas per carmina grates.
Sed, rogo, nos memora precibus nostrosque parentes,
Quorum namque vides et scripta hinc nomina scedis.
Semper in aeternum valeas per carmina, Vasco.

# Carmina 103.1
Hac sedet arce deus iudex, genitoris imago,
Hic seraphim fulgent domini sub amore calentes;
Hic inter cherubim volitant arcana tonantis;
Hic pariter fulgent sapientes quinque puellae,
Aeterna in manibus portantes luce lucernas.

# Carmina 103.2
Claviger aethereus, portas qui servat Olympi,
Petrus apostolicus, princeps et pastor ovilis
Perpetui regis, sibimet haec ara dicata est,
Assiduis precibus totum conservet in aevum.

# Carmina 103.3
Ista domus domino Christo sanctisque dicata est
Ardentis Iuli quinis et Idibus olim.
Hanc pius archipater, Metensis gloria plebis,
Hrotgangus praesul magno sacravit honore.

# Carmina 104.1
Hic patriarcha pius sedeat summusque sacerdos,
Sit cui larga manus, placidum cor, verba serena:
Per cuius dextram benedicat dextera Christi
Fratribus adpositum quicquid defertur edendum.

# Carmina 104.2
Haec est sancta domus, pacis locus, aula salutis,
Quam super o semper maneat benedictio Christi,
In pia multiplicet fratrum convivia large,
Qui quondam populi caelesti munere dives
Panibus ex quinque satiavit millia quinque.

# Carmina 104.3
Sit germanus amor, fratres, vos inter ubique,
Sit pax, pura fides Christi et concordia dulcis.
Christus in ore sonet habitetque in pectore Christus,
Sit cibus et potus Christus, sit vita salusque.

# Carmina 104.4
Hic pariter fratres domini cum laudibus intrent,
Quos pariter dominus totum conservet in aevum,
Et pariter pascat nitido cum pane salutis,
Et pariter donet calestis fercula vitae.

# Carmina 104.5
Qui de rore dapes dedit et de petra bibendum,
Qui convertit aquas liquidas in vina Falerna,
Qui siccis pelagi pedibus superambulat undas,
Augeat ipse suis famulis sua dona benignus.

# Carmina 104.6
Urbibus egregiis, quarum nova culmina surgunt,
Famigerae laudes et super astra volant;
Vatiferum veterum celebrant quos carmine libri,
Multiplices auri nec numerantur opes,
Haec est, quam cernis, silvestri rustica tecto
Constructa in heremo cellula nobilior.
Haec studiis floret sacris, theosophica iura
Perlegit, et tractat clancula dicta senum.
Vendunt atque senum volvunt mendacia mille
Illic, ut capiant fraude mala socium.
Quaeritur hic verum per syllogistica sacrum
Claustra modis variis famine pacifico.
Saepius ebrietas sensum mala subruit illic,
Ducitur et famuli vix dominus manibus.
Aspicit hic vesper ieiunia longa legentum,
Atque epulis pascit sobria corda sacris.
Ad te, Christe, preces veniant, mitissime, nostrae,
Ad nos adveniat gratia, Christe, tua.

# Carmina 105.1
Parvula tecta tenent caelestis dona sophiae,
Quae tu, lector ovans, pectore disce pio.
Omnibus est gazis melior sapientia donis,
Quam modo qui sequitur lucis habebit iter.

# Carmina 105.2
Semper in aeternum faciat haec clocula tantum
Carmina, sed resonet nobis bona clocca cocorum.

# Carmina 105.3
Fratribus ex alta resonet sacra lectio sede,
Exortans animos semper meditare superna.
Esuriens dapibus corpus dum pascitur illud,
Mens pia pascatur verbis caelestibus illa.
Et laus alma deo tota cantetur in aula,
Plena suis famulis dapibus qui fercula praestat
Atque animum pariter caelesti pane cibabit.

# Carmina 105.4
Fercula nostra pius Christus benedicat in aula,
Et sua multiplicet clementer munera servis.
Qui mannam populo caelesti misit in imbre;
Rupibus et siccis sitienti flumina fudit;
Panibus et quinis satiavit milia quinque;
Qui convertit aquas mirandi in vina saporis:
Nos et nostra simul benedicat fercula mitis,
Conservetque suos famulos in pace serena,
Laudibus atque suis faciat consistere sanos.
Pacificos mores, fratres, vos semper amate,
Semper amat quoniam pacem rex ipse polorum:
Pacis amatores nati sunt ecce tonantis.

# Carmina 105.5
Hic pariter fratres domini cum laudibus intrent,
Semper in ore sonat quorum laus, gloria Christo.
Haec est sacra via, pedibus haec pervia fratrum,
Solus amicus ovans plantis pertranseat illam.
Non alienus eam pedibus percurrat iniquis,
Non fur, falsiloquus quisquam, non mente maligna,
Sed fraternus amor pariter comitetur euntes,
Et pax atque fides, pietas, concordia sacra
Et divina simul resonet laus semper in ore.
Currite vos, iuvenes, Christi properanter ad aulam
Intentisque animis voces audite supernas.
Non vos decipiat fallax dulcedo iocorum,
Non carnalis amor, ludus, petulantia, risus.
Dum viget atque valet calido de sanguine corpus,
Discite florigera sacratam aetate sophiam,
More fluentis aquae fugiunt quia tempora semper.

# Carmina 106.1
Praecursor domini magnus baptista Iohannes
Hanc ornat sanctam meritis sublimibus aulam.
Qui fuit humanae venerandus praeco salutis,
Hic ferat auxilium nobis virtute superna.

# Carmina 106.2
Salvius hic praesul meritis et martyr honestus
Praesenti sacris votis memoratur in ara.

# Carmina 106.3
Haec loca sanctificet venerandus Bavo sacerdos,
Discipulus vita patris condignus Amandi.

# Carmina 107.1
Hac magnus colitur Stephanus protomartyr in aula,
Qui fuit egregius meritis et nomine clarus.
Qui lapides inter Christum cernebat in arce,
Ad dextramque dei stantem super ardua caeli
Culmina, ferre suo suffragia martyre magna.
Cuius honore pio fecit Ambrosius aedem,
Iam precibus veniam mereretur ut illius almis.
Pro quo quisque legas titulum exorare memento,
Utque suum famulum Christus conservet in aevum.

# Carmina 107.2
Rex Carolus Christi magno devotus amore
Iusserat hanc aram sacris vestire metallis
Ad decus ecclesiae, propriam sibimetque salutem.
Petrus apostolico princeps in agmine primus
Hoc altare regat, simul et haec templa tuetur:
Adiuvet et precibus famulorum vota suorum.
Hoc opus antistes rege mandante peregit
Hildibaldus ovans Agrippina praesul in urbe.
Hic pro rege, patres, Christo pia munera ferte,
Ut conservet eum caelestis gratia semper.
Haec est alma domus donis solidata supernis,
Hanc regat omnipotens magno cum principe Petro.
Sit tibi certa salus, veniae spes, ianua vitae,
Quisquis corde pio lacrimas hac fundis in aula.

# Carmina 107.3
Ductus amore tuo magno, mitissime Christe,
Atque tuo pariter, sanctissima virgo Maria,
Atque tuo, meritis preclare Medarde sacerdos,
Iusserat hanc aram pulchris ornare metallis
Hildebaldus ovans, humilis pater atque sacerdos,
Pro quo, lectores tituli, exorare rogamus.

# Carmina 108.1
Haec, tu quam cernis, praeparva domuncula, lector,
Reliquias propter sacras iam condita constat,
Ut locus hic mundus suffragia sancta teneret:
Servulus ut Christi veniens oraret in isto.
Iusserat Albinus vates haec tecta parare,
Pro quo, qui titulum videas, orare memento.

# Carmina 108.2
Venerat infelix rurensis turba timore
Quam premit opifices illis inamatus Amandus.
Quid faciunt miseri? rumpantur dorsa flagellis,
Sit rea ruricolis tantum substantia salva.

# Carmina 108.3
Albinus veniens peregrino vatis ab orbe,
His quem direxit praeclara Britannia terris.
Suscipit hunc Karolus huius rex inclitus orbis,
Cum pietate sacrae sophiae tum propter amorem.
Hic diruta diu camerarum culmina iussit,
Ut cernis lector, totam renovare per aulam.
Hic loca reliquiis statuens aptissima sacris,
Sanctorum requies certos ut haberet honores,
Ut decet in terris venerari sancta piorum,
Quos deus in caelis voluit regnare per aevum.

# Carmina 109.1
Claviger aetherius, portas qui pandit Olimpi,
Petrus, apostolico, praeclarus in agmine princeps,
Protegat hanc aulam, Christo donante, per aevum,
Quam pater egregius Hrodperctus fecerat olim,
Ut foret altithrono laus, gloria semper in illa;
Septies inque die laudes ut dicere Christo,
Conveniant pariter devoto pectore fratres.
Vos, dum signa sonent, prumptim concurrite cuncti,
Vertice submisso, devota mente venite,
Angelicus quoniam coetus vos spectat in aula.
Fert deus auxilium solita peitate roganti,
Ante altare dei lacrimas quapropter amaras
Fundite dulcisona pariter cum laude tonanti,
Ut vos conservet semper pietate paterna.

# Carmina 109.2
Petrus apostolicus princeps pius adiuvet hic nos,
Cuius honore sacro constant haec tecta dicata.
Qui sibi commissum pastor conservet ovile,
Protegat atque regat donis caelestibus illud,
Perpetuas nobis portas et pandat Olimpi.

# Carmina 109.3
Claviger aetherius princeps in principe Christo.
Ecclesiam precibus hanc rege, Petre, tuis.
Paulus in orbe pius verbi vitaeque minister,
Quos docuit monitis, adiuvet et precibus.
Nos vocat ad vitam parva de puppe vocatus
Andreas sanctis perpetuam precibus.
Qui cum puppe patrem Iacobus dimisit in undis,
Ad Christum currens currere nos faciat.
O dilecte deo, caeli simmista Iohannes,
Nos semper meritis auxiliare tuis.
Qui Thomae vulnus curavit vulnere carnis,
Per veniam curet vulnera nostra piam.
Qui Iacobo iussit panem portare cibandum,
Nos semper pascat pane salutis enim.
Qui, Philippe, tibi rogasti ostendere patrem,
Posce piis precibus, ut videamus eum.
Qui docuit nigros iam Bartholomeus Indos,
Hic precibus . . . . . adiuvet ipse sacris.
Qui scripsit Christi miracula Matheus olim,
Ipse dei famulis prosit ubique sui.
Symon, amate pii Iacobi tu frater, adesto
Hic nobis sacra cum pietatis ope.
Tatheus alme, tuis precibus hic annue nostris,
Ut Christus solita nos pietate regat.

# Carmina 109.4
Virgo Maria, dei genitrix, castissima virgo,
Lux et stella maris, nostrae regina salutis,
Hanc aram meritis semper vivacibus ornet,
Quae sacrata suo condigno constat honore.

# Carmina 109.5
Hoc altare suis meritis defendat ab hoste
Andreas Christi famulus, qui retia mundi
Contempsit, Christum tota virtute secutus,
De cruce qui sacra felix conscendit Olimpum.

# Carmina 109.6
Ara quidem presens sacrata est nomine Pauli,
Qui populos mundi duxit ad astra poli.
Gentibus et populis, regnis atque urbibus iste
A domino electus doctor ubique fuit.

# Carmina 109.7
Nomine namque tuo, doctor clarissime mundi,
Paule, deo Christo caelo vocatus ab alto,
Haec praesens titulis vitae sacrabitur ara,
In qua magna salus veniet spes certa salutis.

# Carmina 109.8
Ara dicata tibi micat haec, baptista Iohannes,
Laudibus hanc dignis semper memor esto colendam,
Qui dominum sacris meruisti tingere in undis,
O felix, precibus nostras hic ablue culpas.

# Carmina 109.9
Hac Stephanus colitur magnus protomartir in ara,
Grandine qui lapidum regna beata vidit,
Et precibus cuius, nimium mirabile dictu,
Saulus erat subito Paulus in orbe pius,
Bestia mane rapax, spolia quae vespere tractat:
Iste preces nostras adiuvet ecce suis.

# Carmina 109.10
Quisque domum nostram veniens intrabis amicus,
Ante tuos oculos aspice signa crucis,
Quae contra insidias possunt te armare inimici,
Si geris illa tibi pectore, fronte, fide.
Mors mala per hominem paradisi ex arbore fluxit.
Per tactum ligni paradisum clauserat Adam,
Perque crucis lignum Christus reseravit Olimpum.

# Carmina 109.11
Adspice tu, lector, nostrae pia signa salutis,
Ecclesiae in medio Christi mirabile donum;
Pro mundi vita mundi iam vita pependit,
Pro servis moritur dominus: quam sancta voluntas!
Viveret ut servus, empsit cum sanguine servum.
Hoc memor esto, crucem videasque in lumine stantem,
Et mox ante dei faciem feliciter ora.
Corpore sterne solum, scande sed pectore caelum,
Proque tuis culpis lacrimas effunde calentes.
Sit tibi certa salutis spes pietate perenni,
Qui redimit mundum inmaculato sanguine totum,
Quique suis famulis clemens peccata remittit:
Hic quoque sit nobis sacrae spes magna salutis,
Agmine apostolico quoniam haec ara refulget,
Et simul Helenae meritis vivacibus almae,
Quae invenisse crucis fertur venerabile lignum,
In quo Christus honor mundi, laus, vita pependit.
Dum fuit altithronus pro nobis talia passus,
Quid nos nunc famuli debemus ob eius amorem
Iam nisi nunc illi nosmet quoque tradere totos?
Sit dominus nobis caritas et tota voluntas,
Laus, honor et virtus, potus, cibus, omnia Christus.

# Carmina 109.12
Michael aetherius princeps primusque minister
Aeterni regis summus in arce poli,
Conservet donis istam vivacibus aram,
Quae sacrata micat nomine namque suo,
Ante oculosque dei summi in secreta polorum
Offitio nostras offerat atque preces.

# Carmina 109.13
Hac pater egregius colitur Benedictus in ara,
Qui vitam monachis scripserat ipse piam.
Ipsius atque soror preclara Scolastica virgo
Iungitur hic fratri nobilis ipsa suo.

# Carmina 109.14
Hac duo germani Cosmas, Damianus in ara
Iunguntur siquidem semper honore pare.
Quos terris genuit uno de viscere mater,
Par genuit fratres martiriumque polo.

# Carmina 109.15
Haec aequata solo viluit domus inclita quondam:
Non tulit hanc speciem Christi devotus honore
Arnonus praesul humilis; renovare iacentem
Incipit et melius totam construxerat aedem,
Consecrans summis intercessoribus illam:
Principis egregii primo Michaelis honore,
Principis ecclesie necnon sub nomine Petri,
Principis et fratrum praeclari et patris Amandi,
Ut sanctum, voluit, poliandrum fratribus esset.
Vos in pace dei cari requiescite fratres,
Donec ab aetheria clamet pius angelus arce:
Surgite nunc prumptim terrae de pulvere, fratres,
Vos vocat adveniens iudex e culmine caeli.
Cum meritis animas propriis adsumite vestras,
Ante dei Christi magnum modo state tribunal,
Ut condigna suis capiat quis praemia factis.
Vosque timete diem horis, precor, omnibus illum,
Qui legitis versus operis dum tempus habetis,
Ut vos inveniat veniens lux illa paratos,
Atque mei memores, supplex rogo, semper in ore
Dicite: 'Christe, tuo famulo pius esto per aevum'.
Alchuine dicor ego, iam vos sine fine valete.

# Carmina 109.16
Auxiliare tuis precibus, pia virgo Maria,
Aeterni regis famulos, regina polorum.
Nomine namque tuo quoniam haec ara dicata est,
Tristia depellens, nobis et prospera donans.

# Carmina 109.17
Haec loca sancta tenet praeclarus in orbe magister,
Paulus, apostolico numeratus in ordine doctor.
Vas sophiae electum, caelestis praeco salutis,
Sanguine qui roseo caeli penetravit in arcem.

# Carmina 109.18
Haec domus ecclesiis aliis ut mater habetur,
Virgo dei Christi mater quapropter in ista
Cum Christo colitur, precibus quae servet ovile
Istud ab hoste piis, flagitamus semper ubique.

# Carmina 109.19
Hoc baptista potens teneat altare Iohannes,
Martyr et egregius simul Anastasius almus.
Hoc Maximilianus item confessor habebit,
Nos precibus horum Christi pia dextra tuetur.

# Carmina 109.20
Hac Paulus doctor mundi et Benedictus in ara,
Atque Columba pater magno venerantur honore.
Nos pietas quorum precibus simul adiuvet istic,
Ut nobis tribuat Christus bona dona salutis.

# Carmina 109.21
Florianus magnis praeclarus in orbe triumphis,
Cyriacusque puer propria cum matre Iulitta
Praesenti pariter Christi celebrantur in aula:
Hic tibi sit petitor veniae, spes certa salutis.

# Carmina 109.22
Praecursor domini magnus baptista Iohannes
Atque pius praesul pariter Martinus et ipse
Nominibus sacris ista iunguntur in ara,
Ante pedes quorum lacrimas hic funde, viator.

# Carmina 109.23
Hac Christus colitur, mundi salvator, in aula,
Qui regit imperio pelagum, terramque, polumque.
Ipse monasterii huius loca tota gubernet,
Protegat, amplificet, conservet et omnibus horis.

# Carmina 109.24
Quae cernis veniens, lector, haec inclita tecta
Virgilius fecit, domini deductus amore,
Egregius praesul meritis et moribus almus,
Protulit in lucem quem mater Hibernia primum,
Instituit, docuit studiis, nutrivit, amavit.
Sed peregrina petens Christi iam propter amorem
Delicias mundi et patriam contempsit amatam.
Per mare, per terras partes pervenit in istas,
Multiplicare studens tota virtute talentum,
Doctrinae populis et spargere semina vitae.
Vir pius et prudens, nulli pietate secundus.
Maximus ecclesiae princeps et claviger aulae
Calestis, Christus proprios cui tradidit agnos,
Hanc regat aetherio clementer nomine Petrus
Cum sanctis pariter, quorum hic corpora pausant;
Qui precibus populum Christi tueantur amicis:
Tempora deposcant nobis et prospera vitae
Praesentis necnon aeterni et gaudia regni.

# Carmina 110.1
Hanc pius Andreas meritis tutabitur aram,
Et levita simul victor Laurentius ignis.
Tertius Hippolytus, gladio qui colla subegit,
Qui sua concedant, precor, ut suffragia nobis.

# Carmina 110.2
Hanc aram Paulus meritis vivacibus ornet,
Silvesterque simul Romanae gloria gentis,
Eloquio prudens clarissimus et Leo papa,
Qui nobis faveant regni caelestis ab arce.

# Carmina 110.3
Filius hac Zebedei Iacobus congaudet in ara
Namque Dionysio sociis simul illius almis;
Gregorio, fuerat Roma qui doctor in urbe:
Deprecor hos patres nostram defendere vitam.

# Carmina 110.4
Hic regina, dei genitrix, pia virgo Maria,
Hic quoque virgo sacra tecum veneratur Agathes,
Nomine magnifico votis adeste precantum.
Et Petronilla, patris praeclari filia Petri;
Sulpitius praesul praeclarus in urbe Biturca,
Tuque Leutgarius martyr simul atque sacerdos,
Presbyter egregius necnon Gislaris urnam
Defendant precibus semper praesentibus istam.

# Carmina 110.5
Hoc altare tenet Christi simmista Iohannes,
Presbyter Hieronymus doctor clarissimus orbis,
Mauritiusque simul martyr mirabilis ille,
Hi, rogo, vota ferant caelesti nostra tonanti.

# Carmina 110.6
Hic Thomas colitur, tetigit qui vulnera Christi,
Urbis et Anianus praesul pius Aurelianae,
Miles et ecclesiae simul Athanasius almus,
Qui pariter plebem Christi tueantur ab hoste.

# Carmina 110.7
Hac domini frater Iacobus veneratur in ara,
Et Christi pariter praesul Germanus amatus.
Tertius est iunctus Vedastus episcopus almus:
Adiuvet hic horum nos intercessio semper.

# Carmina 110.8
Tres patres summi meritorum pondere magno
Haec tenet ara simul: Hrodberctum nomine clarum,
Pontificem clarum Lambertum nomine dictum,
Iungitur Ansfridus istis et tertius almus.

# Carmina 110.9
Discipulum Christi teneat haec ara Philippum,
Necnon Marcellum sanctum simul atque Medardum,
Pontifices claros sanctis virtutibus ambo:
Auxilio duplici sint nobis dona salutis.

# Carmina 110.10
Qui ad lucem fidei nigros converterat Indos,
Bartholomaeus habet praesen hoc apostolus altar.
Martyrio fratres, necnonque parentibus, illi
Gervasius illic atque Protasius almus.

# Carmina 110.11
Scriptor euangelicus servet hanc Matheus aram,
Cornelius praesul Romana et martyr in urbe,
Et decus Afrorum Cyprianus, martyr et ille,
Ante pedes quorum lacrimas spei fundite, fratres.

# Carmina 110.12
Hanc Iacobi frater, hanc Simon apostolus aram
Exornat, meritis et praesul Hilarius almus,
Remediusque simul Francorum doctor amatus:
Hi pietatis ope nobis suffragia laudant.

# Carmina 110.13
Thaddeus egregius doctor Simonque minister,
Presbyter et vero dictus cognomine Felix,
Et Samson fidei decus praefortis honestae,
Hanc aram pariter meritis et tecta tuentur.

# Carmina 110.14
Praelia qui mundi vicerunt pace tonantis,
Martyres et magni mensa iunguntur in ista:
Doctor Apollinaris martyrque Gregorius almus
Romanaeque puer . . . . Pancratius urbis.

# Carmina 110.15
Patricius, Cheranus Scottorum gloria gentis,
Atque Columbanus, Congallus, Adomnanus atque,
Praeclari patres, morum vitaeque magistri,
Hic precibus pietas horum nos adiuvet omnes.

# Carmina 110.16
Virginibus sacris praesens haec ara dicata est,
Quarum clara fuit Sottorum vita per urbes.
Brigida femina sancta, simul Christo Ita fidelis:
Haeque salutem per suffragia sancta ministrant.

# Carmina 110.17
Martinus praesul toto venerabilis orbe,
Brictus et famulus Christi, pius atque sacerdos,
Christophorusque pius colitur hac martyr in aula:
Hi templi ingressum precibus tueantur ab hoste.

# Carmina 110.18
Hic fessus veniens primo subsiste, viator,
Et regem caeli mox corpore pronus adora,
Auxiliumque tibi sanctorum adsiste precando,
Ut te suscipiant gremio pietatis in urbe.
Virgo dei genitris clemens et sancta benigna,
Michael, ante deum caeli qui adsistit in arce,
Levita Stephanus, magnus protomartyr in orbe,
Qui te maioris ducant ad limina templi
Et tua vota ferant tecum, pete, semper ubique,
Prospere te ducant, reducant et prospere portis.
Tuque viator ovans, Christum laudare memento,
Ut te conservet pergentem Christus ubique.

# Carmina 111
Hic tu per stratam pergens subsiste, viator,
Versiculos paucos studiosa perlege mente.
Invia, quam cernis, duplici ditatur honore:
Haec ad cauponem ducit potare volentem.
. . . . . .
Elige quod placeat tibi nunc iter, ecce viator,
Aut potare merum, sacros aut discere libros.
Si potare velis, nummos praestare debebis,
Discere si cupias, gratis, quod quaeris habebis.

# Carmina 112
Dum sedeas laetus pulcra possessor in aula,
Tum miseros stantes, ecce, memento foras,
Ut donet tibi perpetuam, qui tradidit istam,
Iamque domum clemens Christus in arce poli.
Frigora qui fugiat, veniat sua membra fovere
Ad me pregelidus nempe viator ovans.
Crux sacrata dei fulgescit sanguine summi,
Nos nostramque simul protegat alma domum.
Haec pateat caris iam ianua semper amicis,
Qui laeto quaerant pectore namque patrem.
Quem tua conservet dextera, Christe potens.
Sit tibi Christus amor, potus, cibus omnia Christus,
Lux, via, vita, salus, laus, venerande pater.

# Carmina 113
Tu quicumque cupis requies cognoscere fratrum,
Et loca quo quisque spectat ab arce deum:
Nomina curre legens lacrimosis scripta camenis,
Perlectisque simul funde preces domino,
Ut pius omnipotens animas defendat ab hoste,
Felicem tribuens pacis in arce diem.
Et cum pervenies ad haec mea carmina, quaeso,
Dic supplex: 'Paulo iam miserere, deus'.
Et Martine, decus mundi, pater optime noster,
Auxiliare piis, te precor, et precibus,
Cuius eram vivus semper devotus amore,
Inque deo Christo spem mihi sacra fuit.
Paulus eram dictus, Martini famulus almi,
Transcurri modicum tempus in orbe meum.
Me primum felix Burgundia matris ab alvo
Viderat effusum et fletibus irriguum.
Mox Martinus amor rapuit me inclitus auctor
Post teneros annos in famulum sibimet.
Perque suos servos venerandos atque magistros
Scripturis memet imbuit atque sacris.
Septenas vixi decadas novus hospes in orbe,
Fraterno iunctus semper amore fui,
Languidus, aegrotus solvebam debita donec,
Atque artus anima liquerat ipsa suos.
Fraternis fueram manibus mox conditus ista,
Hic mihi perpetua est domus et requies,
Omnipotens animas iubeat remeare quousque
Ad cineres iterum, tunc ero Paulus ego.
Nunc, fratres, animam precibus commendite Christo,
Vosque valete mei semper ubique deo.

# Carmina 114.1
Vexillum sublime crucis venerare, fidelis,
Qua qui se munit, tristia non metuit.
Crux benedicta nitet, dominus qua carne pependit,
Atque suo clausit funere mortis iter.
Hic auctor vitae mortem moriendo peremit,
Vulneribus sanans vulnera nostra suis.

# Carmina 114.2
Ante thronum aeterni felix qui regis in aevum,
Michael, summa in arce minister ades;
Aligerosque inter socios per secla manentis
Luminis, et pacis regna beata canis:
Protege, quam terris tibi iure dicavimus, aulam,
Optantes Precibus scandere ad astra tuis.
Igneaque infesti noceant te ne tela draconis,
Continuam infirmis pande benignus opem,
Quatenus expleto belli praesentis agone,
Ad palmam vitae nos tua dextra levet.

# Carmina 114.3
His solidata fides, his est tibi, Roma, catenis,
Simplicio nunc ipse dedit sacra iura tenere.
Libera semper eris: quid enim non vincula praestent,
Quae tetigit, qui cuncta potest absolvere? cuius
Haec invicta manus vel relligiosa triumpho
Moenia non ullo penitus quatientur ab hoste.
Claudit iter bellis, qui portam pandit in astris.

# Carmina 114.4
Omnipotens genitor, cunctis qui gentibus almum
Egregio Pauli fundis ab ore iubar,
Illius nobis precibus da gaudia, regna
Nos cuius monitis poscere celsa iubes.

# Carmina 114.5
Qui cruce munitus supera fera praelia mundi,
Felicesque trahis victor ad astra choros,
Serva, Paule, tui veneranda sacraria templi,
Ne latro depopulans vastet ovile tuum.

# Carmina 114.6
En, Stephanus lapides suffert, Laurentius ignes,
Perque iter angustum regna beata petunt.
Iure micat rutilo levitarum aula colore,
Quos vitae ad palmam mors pretiosa vocat.

# Carmina 115
Hic deus omnipotens Adam de pulvere plasmat.
Accola hic factus paradisi primitus Adam.
Nomina pone, pater, cunctis animantibus, Adam.
Costa viri matrem pausante protulit Adam.
Hic seducta fuit mulier, seductus et Adam.
Has, cherubim, portas flammis defende beatas.
Perge foras, Adam, et felicia regna relinque.
Terra tibi tribulos pro crimine germinet, Adam.
Livor edax fratris hic iustum perculit Abel.
Hic Noe dilectus domino sibi fabricat arcam.
En natat in liquidis mundi cum civibus arca.
Ecce columba pia pacis tibi portat olivam.
Alba columba redit corvo pereunte nigello.
Perge foras, educ et cuncta animalia tecum.
Est pater hic Abram patriam dimittere iussus.
Hic Sarra latitans casulae post ostia risit.

# Carmina 116
Pro mundo moriens hic mundi vita pependit,
Abluit omne huius sanguinis unda nefas.
Dum caput inclines, mundum super erigis astra,
Et mirum saeclis, mors tua vita fuit.
Agnus ab hoste sacer, populum qui per mare duxit,
Nunc melius mundum salvat ab hoste suum.
Aeneus en serpens, populi qui vulnera sanat,
Nunc tu, peccator, aspice mente pia.

# Carmina 117.1
Nascitur humana celsus de carne creator,
Ut homo per hominem scandat ad astra deum.
Ecce leo, Iudae natus de germine, mundum
Liberat, et leti sceptra triumphat ovans.
Hostia summa patris pretioso sanguine Christus
Permundans orbem regna sub alta vocat.
Adsumptis aquilae Christus petit aethera pennis,
Conregnatque poli perpes in arce patri.

# Carmina 117.2
Ostendis Christum populis, baptista Iohannes,
Hic ecce agnus et hic, qui tollit crimina mundi.

# Carmina 118
Lux est orbis honor, maiestas fervida caeli.
Quae caret his iunctis brevitatur sillaba iure.
Nauta brevis resonat gnarus de littore Xerses.
Pax xis semper, sed regna, calumnia longe.
Musa, monile, decus, consul, vir, doctor, origo,
Cornu, vigil, tectum, carmen, mel, occiput album,
In casu currunt raptim haec nominativo.
Sol, allec, Tanaquil, frugi, nam longa facultas.
Sal, animal, cesar, far, murmur, fur, pater et ver,
Lis, fortis, simplex, longa est disillaba; sed non
Longa dies, edes, paries, pes, sillaba, merces,
Miles et alba seges crescens breviatur in ore.
Os oris longa est, os et ossis sed brevis exstat.
Compotis ex compos brevis est, sed longa nepotis.
Virtus virtutis longa est praeter palus una
Est brevis; at pectus, vulgus cum pectore vulgi.
Verba sonant quaedam praesenti in tempore raptim,
Sed faciunt morulas transacto in tempore longas,
Quae subter collecta uidem notantur in unum.
Nunc lego, nunc video, iacio, faveo voveoque.
Sic iuvo, sic fodeo, caveo, foveo, sero currit.
Mox emo, mox sino, moxque cavo, lavo mox odioque.
Sed egi, vidi, feci, cum fecero favi,
Et sedi, iuvi, fodi, cum fodero vaci,
Hoc emi, sevi, sivi, cum sivero cevi,
Hoc odi, fovi, lavi, cum lavero iunxi.

# Carmina 119
Mens tenebrosa tumet mortis obscura tenebris,
Vir humilis maesta caelum conscendit ab humo,
Regna beata poli sic iamque scandere spes est,
Cuius amor maneat, cuius in corde per aevum.
Sanctae, o iuvenis, tibi sit sapientiae ardor,
Sophia nota tuae sit et mens nota sophiae.
Est decus hoc animae, virtus hoc et inclitus ordo.
Condite gaza polo, saccos vacuate gazarum.
Aula tenet Christi, Christum si pectoris aula.