Iudicio tellus sudabit maesta propinquo Et ueniente deo rursus, qui corpora cuncta, Saecula dissoluens confusa, lege probabit Vnaque permixtos secernit, ultima paene Sorte bonis clemens flammisque piacula multans, Corporeo quondam conspectus arbiter orti. Horridus orbis erit incultaque semine tellus Respuet et cultus gaiarum atque sacrorum. Ibit in haec cuncta glomeratus ignis et astra Soluentur Stygiasquae domus rogus unus habebit Transferens in ueteres donec noua corpora formans, Viuat ut aeterno bonus ac malus ardens igni. Sponte suo pandent pollutae piacula uitae, Dinumerat tacitis tot crimina conscius ultor Exsuperentque genas lacrimis stridorque genarum. Interimat nox longa diem solemque coerceat, Fiat enim subito caelum globi atraque luna Inque solum sident colles uallesquae timebunt Longaque per plana facies erit aequoris una. Ipsum cum placidum stagnabitur, ultima aetas Veliuolasque rates positis nec subuehit austris. Spumeas ardebit passim cum fontibus amnis. Spiritus aere cauo mugebit ab aethrere cornu Adfore transcursi, qui nuntient ultima saecli Letales domo preparabit terra dehiscens. Viuificata dei tunc cernet turba tribunal Accensus caelo glomerat et cum sulphoris imber Tunc ille aeterni species pulcherrima regni. O decus et igni sacratus in omnia cornu Restituens seu digna bonis seu iusta profanis Clarificans iterum bis ex se fontibus ortus Rexeras ut populus quam pridem uirgula pollens. Versibus in primis diuine stirpis habetur Xpus in hoc cretus, ut uinceret omnia morte.

H2 - Double acrostic poem on St John the Evangelist [ed. Ehwald, NA 6 (1881) p. 510 [see also NA 5 (1880), p. 256]; Straek, MSS de Petersbourg, p. 227, 30; MPL Suppl. 4, 2192] IOHANNIS CELSI RIMANS MISTERIA CAELI Obnixeque diu laborat cum uiribus ultrO Hic imitare studens almis uirtutibus EnocH Arcibus aethereis properat qui scandere templA Noctis qua clarum non fuscant pallia lumeN Nec tenebris altum pertranant nibula culmeN Idcirco iugiter gaudet sapientia ChristI Sacra perfundi pulchri cheu nectaris haustiS Caelicolum mallens pasci caelestibus istiC Escis quam spurcae carnis subcumbere mensaE Lurida quae trudit mentes ad tartara ni soL Sorte beans donis inlustret corda benigniS Interea glauci pertranans aequora pontI Ratibus inuisus qua est tempestatibus imbeR Ictibus horrendis nautae dum fulmina spargI Magna uident metuunt fessi disperdere uitaM Astamen intrepidus scrutatur mente serenA Non cessans Christi penetrabit pectore lumeN Sic igitur lector librorum carpere fructuS Multimode recolens per latum nititur orbeM Ymnizans que Deum fatur sub cardine caelI Sorcio summatim paucis per famina uerbiS Taliter exhortans ut mentem dicta peragrenT Edita uisurum externae nunc oppida terraE Retibus ut nunquam gradiens uestigia frateR Infandis hostis uallant quae castra perosI Atra graues pereant ne sic caelestia uotA Candida sed rutilent cordis praesagia doneC Arbiter arcitenens superarit proelia dirA Et miles supera gaudebit comptus in urbE Limpida famosum spectet per saecla tribunaL IOHANNIS CAELI RIMANS MYSTERIA CAELI