De Sancto Andrea
1a. Clara cantemus
sonoriter cantica
1b. Sancto Andreae
praedulci melodia.
2a. Qui caeli curia
victoria
pollet apostolica;
2b. Quem mundus celebrat
fratrem Petri
plena laudum gloria.
3a. Hic Achaiam
ingressus idolis
plurimis deditam
3b. Solum Dominum
colendum docuit
fide catholica.
4a. Cuius mox dogmata
agmina plurima
Christo munera dantia.
4b. Hoc cernens perfidus
nimia exarsit
invidia Aegaeas,
caecata ferens pectora,
5a. Et Dei dilectum
per verbera
carceris quoque
adflixit iniuria.
5b. Quem videns invictum
per omnia
perduci iussit
crucis ad suspendia.
6a. Qui exsultans
ibat et Dominum
mente laudabat devota
6b. Et, cum crucem
a longe cerneret,
voce inquit laetissima:
7a. “Salve, o crux sancta,
me eius,
qui te sacraverat,
vernulam.”
7b. In qua et adfixus
biduo
superna populis
praedicabat
gaudia.
8a. Cui, cum tandem
mors sanctissima
8b. Instaret, gaudens
prompsit talia:
9a. “Iam regem meum video,
ipsum iam adoro
sua pandentem regna
mihi pervia,”
9b. Et cum splendore nimio
fuso ab aethere
dignus laurea victor
scandit sidera.
10. Cuius nos se sequi sancta
iuvent merita.