IOHANNIS CELSI RIMANS MISTERIA CAELI Obnixeque diu laborat cum uiribus ultrO Hic imitare studens almis uirtutibus EnocH Arcibus aethereis properat qui scandere templA Noctis qua clarum non fuscant pallia lumeN Nec tenebris altum pertranant nibula culmeN Idcirco iugiter gaudet sapientia ChristI Sacra perfundi pulchri cheu nectaris haustiS Caelicolum mallens pasci caelestibus istiC Escis quam spurcae carnis subcumbere mensaE Lurida quae trudit mentes ad tartara ni soL Sorte beans donis inlustret corda benigniS Interea glauci pertranans aequora pontI Ratibus inuisus qua est tempestatibus imbeR Ictibus horrendis nautae dum fulmina spargI Magna uident metuunt fessi disperdere uitaM Astamen intrepidus scrutatur mente serenA Non cessans Christi penetrabit pectore lumeN Sic igitur lector librorum carpere fructuS Multimode recolens per latum nititur orbeM Ymnizans que Deum fatur sub cardine caelI Sorcio summatim paucis per famina uerbiS Taliter exhortans ut mentem dicta peragrenT Edita uisurum externae nunc oppida terraE Retibus ut nunquam gradiens uestigia frateR Infandis hostis uallant quae castra perosI Atra graues pereant ne sic caelestia uotA Candida sed rutilent cordis praesagia doneC Arbiter arcitenens superarit proelia dirA Et miles supera gaudebit comptus in urbE Limpida famosum spectet per saecla tribunaL IOHANNIS CAELI RIMANS MYSTERIA CAELI