A Consolidated Library of Anglo-Saxon Poetry

Word Explorer: conatus

conatus noun masc acc pl us_us

conatus noun masc nom pl us_us

conatus noun masc gen sg us_us

conatus noun masc nom sg us_us

conor participle perf part pass masc nom sg pp4 are_vb

conatus noun masc acc pl us_us

conatus noun masc nom pl us_us

conatus noun masc gen sg us_us

conatus noun masc nom sg us_us

conor participle perf part pass masc nom sg pp4 are_vb

Number of occurrences in corpus: 10

N.VmetIudoc 267 ue rememor mordendo grauauit, / conatus si forte uelit hac fraude uac
£.LVCAN.Phars04 467 tra qui uincula ferro / Rumpere conatus poscit spe proelia nulla / Ince
£.VERGIL.Aeneid02 792 uisque recessit in auras. / Ter conatus ibi collo dare bracchia circu
£.VERGIL.Aeneid03 25 que ab humo conuellere siluam / Conatus, ramis tegerem ut frondentibus
£.VERGIL.Aeneid06 32 et dolor, Icare, haberes. / Bis conatus erat casus effingere in auro,
£.VERGIL.Aeneid06 700 fletu simul ora rigabat. / Ter conatus ibi collo dare bracchia circu
£.VERGIL.Aeneid10 685 iterum se reddat in arma. / Ter conatus utramque uiam, ter maxima Iun
££.ALC.AVIT.Carm06 288 sperdant otia munus? / Auxilium conatus amat; quis namque uacantem / Ad
££.ARATOR.Act.apost01 264 t qui bella reliquerat aeger, / Conatus certare Deo. Tulit ipse figur
££.PRVD.Peristeph09 67 uppleat crudelitas!" / Sed male conatus tener infirmusque laborat, / To