copulatus noun adverbial us_a_um
copulatus noun neut voc sg us_a_um
copulatus noun masc voc sg us_a_um
copulo verb pres imperat act 2nd pl conj1 are_vb
copulo participle perf part pass neut voc sg pp4 are_vb
copulo participle perf part pass masc voc sg pp4 are_vb
copulor participle perf part pass neut voc sg pp4 are_vb
copulor participle perf part pass masc voc sg pp4 are_vb
copulatus noun adverbial us_a_um
copulatus noun neut voc sg us_a_um
copulatus noun masc voc sg us_a_um
copulo verb pres imperat act 2nd pl conj1 are_vb
copulo participle perf part pass neut voc sg pp4 are_vb
copulo participle perf part pass masc voc sg pp4 are_vb
copulor participle perf part pass neut voc sg pp4 are_vb
copulor participle perf part pass masc voc sg pp4 are_vb
Number of occurrences in corpus: 1
££.DRACONT.Laud.Dei.1 407 | otes / Et de prole nouos iterum | copulate | iugales. / Vel dum terra fretum |