A Consolidated Library of Anglo-Saxon Poetry

Word Explorer: adueniat

ad-venio verb pres subj act 3rd sg conj4

advenio verb pres subj act 3rd sg conj4

ad-venio verb pres subj act 3rd sg conj4

ad-venio verb pres subj act 3rd sg conj4

advenio verb pres subj act 3rd sg conj4

ad-venio verb pres subj act 3rd sg conj4

Number of occurrences in corpus: 8

ALCVIN.Carm 50 34 pectamus in horis, / Quando dei adueniat, quando serena dies. / Tuque ite
ALCVIN.Carm 104.6 18 t, mitissime, nostrae, / Ad nos adueniat gratia, Christe, tua. / / # Carm
WULFSTANC.NmetSwithun praefatio 53 tecta stupetque soli, / Certior adueniat donec sibi ductor, et ipsum / D
WULFSTANC.NmetSwithun 2 309 teneat custodia, donec / Illius adueniat quem iam praediximus haeros, /
£.VERGIL.Aeneid07 265 io properat sociusque uocari, / Adueniat, uultus neue exhorrescat amico
££.CAEL.SED.Carm.pasch02 249 bis, a quo benedicimur omnes. / Adueniat regnum iam iamque scilicet il
££.IVVENC.Euang01 593 lte, tui: tranquillaque mundo / Adueniat regnumque tuum lux alma recla
££.IVVENC.Euang04 130 us, tristis ne frigore brumae / Adueniat fuga uestra tamen, neu sabbat